Onderzoekers van het Sonia en Marco Nadler Instituut voor Archeologie aan de Universiteit van Tel Aviv hebben de functie van vuurstenen werktuigen ontrafeld die bekend staan als ‘hakwerktuigen’, en die gevonden waren op de prehistorische vindplaats Revadim, ten oosten van Ashdod.
Door geavanceerde onderzoeksmethoden toe te passen, onderzochten ze sporen van gebruiksslijtage op 53 hakgereedschappen, evenals organische resten die op sommige gereedschappen werden aangetroffen.
Ze maakten en gebruikten ook replica’s van de gereedschappen, met methoden van experimentele archeologie. De onderzoekers concludeerden dat gereedschappen van dit type, gevonden op tal van locaties in Afrika, Europa en Azië, door de prehistorische mensen in Revadim werden gebruikt om netjes open botten open te breken van middelgrote dieren zoals damherten, gazellen en mogelijk ook vee, om zo het voedzame hoogcalorische beenmerg te er ui te kunnen halen.
De studie werd uitgevoerd door Dr. Flavia Venditti van de Universiteit van TüBingen en professor Ran Barkai en Dr. Aviad Agam van het Sonia en Marco Nadler Instituut voor Archeologie van de universiteit van Tel Aviv, in samenwerking met het Laboratorium voor technologische en functionele analyses van prehistorische artefacten en onderzoekers van Sapienza Universiteit in Rome. Het artikel werd in januari 2021 gepubliceerd in het PLOS One Journal.
Professor Ran Barkai zei: “Jarenlang hebben we stenen werktuigen van prehistorische vindplaatsen in Israël bestudeerd om hun functies te begrijpen. Een belangrijke bron van werktuigen is Revadim, een openluchtsite (in tegenstelling tot een grot) die teruggaat tot 500.000-300.000 jaar voor onze tijd, en rijk is aan opmerkelijk goed bewaard gebleven vondsten. Door de jaren heen hebben we ontdekt dat Revadim een zeer geliefde plaats was, en steeds weer opnieuw bewoond door mensen, hoogstwaarschijnlijk van de late Homo Erectus-soort. Op de site zijn veel soorten wild aangetroffen, waaronder olifanten, runderen, herten, gazellen en anderen. “
De onderzoekers voegden eraan toe dat de prehistorische bewoners van Revadim een effectieve multifunctionele toolkit hadden ontwikkeld – vergelijkbaar met de toolkits van hedendaagse handelaren.
Na het ontdekken van de functies van enkele stenen werktuigen die op de site werden gevonden, concentreerden de onderzoekers zich nu op de hakgereedschappen, zoals vuurstenen kiezelstenen met één geschilferde, scherpe en massieve rand.
Professor Barkai zei dat: “het hakgereedschap ongeveer 2,6 miljoen jaar geleden werd uitgevonden in Afrika en migreerde vervolgens met mensen waar ze ook naar toe gingen in de volgende twee miljoen jaar. Grote hoeveelheden van dit gereedschap zijn gevonden op bijna elke prehistorische plek in de Oude Wereld, zoals in Afrika, Europa, het Midden-Oosten en zelfs China en is bewijs voor hun grote belang. Tot nu toe waren ze echter nooit onderworpen aan methodische laboratoriumtests om erachter te komen waarvoor ze werkelijk werden gebruikt. “
De onderzoekers analyseerden een staal van 53 hakgereedschappen van Revadim, op zoek naar gebruikssporen en organische resten. Veel exemplaren bleken aanzienlijke randbeschadiging te vertonen als gevolg van het hakken van harde materialen, en sommige vertoonden ook resten van dierlijke botten, die bijna een half miljoen jaar bewaard zijn gebleven! Naar aanleiding van deze bevindingen werd ook experimentele archeologie toegepast: de onderzoekers verzamelden vuurstenen steentjes uit de omgeving van Revadim, vervaardigden replica’s van prehistorische hakgereedschappen en gebruikten ze om botten van dode middelgrote dieren open te breken. Vergelijkingen tussen de gebruikssporen en organische resten op de gerepliceerde gereedschappen en die op de prehistorische originelen ondersteunden de conclusies van het onderzoek aanzienlijk.
“Vroege mensen braken botten van dieren in tweeën om beenmerg te extraheren. Dit vereist grote vaardigheid en precisie, omdat het verbrijzelen van het bot het beenmerg zou beschadigen. Het hakgereedschap, dat we in dit onderzoek hebben onderzocht, was blijkbaar buitengewoon populair, omdat het gemakkelijk te maken was en zeer effectief is voor dit doel. Dit is blijkbaar de reden voor de enorme spreiding over zo’n lange periode. De huidige studie heeft onze kennis van de toolkit van de vroege mens vergroot – nog een stap in de richting van begrip hun manier van leven, hun migraties volgen en de geheimen van de menselijke evolutie ontrafelen, aldus professor Barkai.
Ontvang gratis onze nieuwsbrieven!
