Met het 4 en 5 mei comité is altijd wat aan de hand. Het begon al heel lang geleden. In 1961 droeg de regering het comité op dat op 4 mei aandacht moest worden besteed aan de slachtoffers van alle conflicten waar Nederland bij betrokken was geweest. Niet alleen in Joodse kringen kwam dat onaangenaam over. Ook bij het voormalige verzet viel het niet lekker. Het besluit was absoluut niet koosjer.
Zo werden ineens ook de Nederlandse Oud-strijders uit de Koreaanse oorlog herdacht. Voor wie dat niet meer weet: rond 1950 vochten Noord- en Zuid-Korea een smerige oorlog uit. Noord was communistisch dus vocht Nederland mee aan Zuid Koreaanse kant. Er sneuvelden heel wat Nederlanders daar. Onder hen waren veel oud SS-ers die door dienst te nemen hun straf ontliepen. Sinds 1961 zijn we op 4 mei dus ook 2 minuten stil voor dat geteisem.
Bij praktisch iedere herdenking is er wel iets aan de hand. Zo vonden in 2012 de dames en heren van het comité het nodig om op de Dam het gedicht Foute Keuze door de 15-jarige Auke Siebe van Leeuwen te laten voordragen. De naam Siebe komt van haar oudoom die stierf aan het oostfront. Inderdaad, foute keuze. Ook van het comité. Na alle commotie werd het teruggedraaid. Maar toch.
In 2014 bedacht het Comité in Vorden dat het wel aardig was om de 4 mei herdenking op te sieren met een herdenking van gesneuvelde Duitse soldaten. Na veel protest werd dat afgeblazen waarop de burgemeester pesterig zijn eigen herdenking organiseerde. Voor de Duitsers, jawel.
Vorig jaar was er veel commotie over de 4-mei lezing van Arno Grunberg waarin hij zei dat wanneer de Marokkaanse gemeenschap gediscrimineerd werd, hijzelf als Jood ook gediscrimineerd werd. Het was weinig fijngevoelig van de schrijver om de Sjoa te vergelijken met het discrimineren van Marokkanen. Erg druk kon ik me er niet om maken. Het is een feit dat door sommige partijen in Nederland Moslims als groep wel degelijk gediscrimineerd worden. Maar wie die discriminatie vergelijkt met het vermoorden van Joden is niet goed bij zijn hoofd.
Hoe dan ook, Nederland gaat eigenaardig om met de jaarlijkse herdenking. De keuzes van het Comité doen er weinig aan om dit te verbeteren.
Voorzitter van het 4 en 5 mei Comité is oud Kamervoorzitter Gerdi Verbeet. Er zijn heel weinig mensen die nog de naam weten van zelfs maar één in 2012 afgetreden Kamerlid. Toch kent iedereen Gerdi Verbeet. Logisch want ze is een graag geziene gast bij de talkshows en vervult nog tal van officiële functies. Maar haar populariteit dankt ze vooral aan het feit dat ze zo’n ontzettend aardige vrouw is. Onder haar leiding heeft het 4 en 5 mei Comité de schrijver Abdelkader Benali gevraagd dit jaar de 4 mei-voordracht te houden. Prompt is er ophef. De schrijver heeft in 2006 laten weten dat weinig opheeft met de Joden in zijn nieuwe woonplaats Amsterdam Zuid. ‘Dat zijn er veel te veel! Het lijkt Israël wel,’ zegt Benali. (was het maar waar)
Abdelkader Benali is een in ons land gelauwerde en veelgelezen schrijver. Ik moet bekennen dat ik nog nooit iets van hem heb gelezen. Ik neem me voor dat t.z.t. te veranderen. Die antisemitische uitspraak van hem is alweer 15 jaar geleden. Misschien heeft hij intussen geleerd dat Joden in Amsterdam-Zuid best aardige mensen zijn en dat zijn geboorteland Marokko prima banden onderhoudt met de staat Israël.
Als mevrouw Verbeet geweten had wat Benali over Joden zei, had ze hem vast niet gevraagd om op 4 mei in de Nieuwe Kerk te spreken. Of ze weet iets wat ik niet weet, n.l. dat de schrijver oprecht spijt heeft van zijn antisemitische oprisping van 12 jaar geleden. Ze gaat hem vast vragen of hij daarvoor op 4 mei excuses wil maken. Zou dat niet mooi zijn?
PS De link naar de rapportage van Harold Doornbos werkt soms niet. Waarschijnlijk weggewerkt. Gelukkig hebben we een screenshot.
Ontvang gratis onze nieuwsbrieven!
