‘Fout geparkeerd’ – Een nieuwe column van Simon Soesan

Simon Soesan

Koning Salomon bouwde onze eerste Tempel ongeveer 900 jaar voor Christus. Onthoud dit even. 

Nebukadnezar, u weet wel, die Perzische koning van de opera, verwoestte onze Tempel in het jaar 586 voor Christus, maar zoals voorspeld door onze profeten, werd de tweede Tempel ingewijd in het jaar 515 voor Christus. Kunt u het nog volgen?

Titus de Pyromaan verwoestte de twee Tempel in het jaar 70. Boem. Kaputt. Ook nam hij bijna alle Joden mee naar Rome, waar ze zich tegenover leeuwen in de diverse arena’s mochten verdedigen.

Tot zover de Tempel.

Mohammed, de profeet die aardig wat vrouwen en ook een meisje van 8 jaar oud trouwde, leefde in de jaren 570-632. Na Christus. Ik herhaal maar even: NA CHRISTUS.

Na de dood van Mohammed, in de jaren 691-692, werd er, op de ruïnes van onze Tempel, op de Tempelberg een Moskee met een – toen – zilveren koepel gebouwd, later zou die koepel van goud worden. Dat werd de “Koepel van de Rots”, omdat de drie grote religies geloven dat op de rots van deze berg, die eigenlijk Moriah heet, Abraham ooit zijn zoon Izaak bijna opofferde.

Mohammed had een droom. Kan gebeuren. Hij droomde dat hij op zijn vliegende paard, Al-Burgh, tot de ”verste plek” kwam. Dat was toevallig Jeruzalem, de berg Moriah, bij ons bekend als de Tempelberg. Daarom kwam er nog een moskee bij, die men Al Aksa “de verste” noemde. Dat gebeurde in het jaar 711.

Sindsdien staan er twee moskeeën, fout geparkeerd, op onze Tempelberg. Dat kon toen: er was geen tv, internet en mensen reageerden nog niet zo. Ook waren wij Joden in die tijd bezig elke paar jaren een nieuw bestaan op te bouwen, daar de pogroms in Europa ons voornamelijk uitroeiden en wie het wel overleefde echt wel wat anders te doen had.

Zo werd een grove overtreding geaccepteerd als feit. Jeruzalem wordt 669 maal genoemd in de Bijbel, en in de Qur’an wordt Jeruzalem hoeveel keer genoemd? Rond getal: 0. 

Sterker nog, toen de moslims begrepen dat wij nog op onze Messias wachten en dat, wanneer de Messias komt, hij op een witte ezel door de Gouden Poort (aan de oostzijde van de muren rond de oude stad Jeruzalem) de stad zou binnenkomen, leerden ze de details: de Messias zou een heiligman zijn die niet op begraafplaatsen mag treden. Dus werden tientallen Moslims in die Gouden poort begraven: schaakmat want allahbewaar dat je een moslimgraf openmaakt en die Messias kan er mooi niet door. Ga maar kijken als u het niet gelooft. 

Toch is de Tempelberg aanvaard als een Islamitisch gebied. Sterker nog, de VN deelde onlangs mede dat de naam van de Berg Moriah, de Tempelberg, onjuist is en vanaf nu officieel “Al-Haram al-Sharif,”, het nobele heiligdom, heet, want het heeft niets met de Joden te maken. Echt waar, daar werken ze heel hard voor uw belastinggeld, bij de VN.

We gaan door met de geschiedenisles. Op 29 November 1947 stemde diezelfde VN voor het verdelen van het voormalige Britse Mandaat in het Midden Oosten. De Britten hadden een idee in 1917 en adopteerden de naam die de Romeinen als straf aan de onwillige Joden in het jaar 70 aan het land gaven: provincie Palestina. 28% van het land konden de Joden krijgen, 72% van het land kregen de Arabieren. De Joden zeiden ja. De Arabieren verwierpen de beslissing en vielen aan. Uiteraard met zijn allen. De Arabische Liga stuurde een leger van 10.000 soldaten naar Haifa, waar in 1 maand – let op – meer dan 30.000 verkrachtingen werden geregistreerd. Dit leger vocht nooit, maar had wel andere activiteiten schijnbaar.

Toen David Ben Goerion op 14 mei 1948 de Joodse Staat Israel in het Land Israel uitriep, was de maat vol voor de Arabieren. Arabieren in de Joodse Staat werd aanbevolgen het land even te verlaten, todat de heldhaftige soldaten alle Joden de zee in zouden drijven. En ja, ook het jonge Joodse leger knikkerde heel wat Arabieren uit hun huizen. Oorlog is nooit mooi en valt niet goed te praten. De oude stad van Jeruzalem werd veroverd door het Jordaanse leger en Jeruzalem was een gespleten stad tot aan 1967, toen wij Jeruzalem na  bijna 2000 heroverden. Tussen 1948 en 1967 piepte niemand over Jeruzalem, behalve wij dan, omdat we treurden om onze gespleten stad.

Vanaf 1967 begreep de wereld, Arabieren incluis, dat Joden niet meer geschopt, geslagen of vermoord konden worden zonder enige reactie. Plotseling waren we geen underdog meer, want we wonnen in 6 dagen tegenover een leger van 12 landen, met een ratio van mankracht van 1:14. Onacceptabel, vonden de Arabieren, kan niet, want Mohammed had nog zo gezegd dat de Joden, gelijk aan apen en zwijnen, onderworpen moeten worden aan de Islam, waar het woord “onderwerping” net zo populair is als de woorden “haring” en “patat” in Nederland.

Plotseling was er een land geweest dat Palestina heette en gejat was door die rotjoden. Niemand weet wie het staatshoofd was, wat de taal was, waar de hoofdstad was, waar de grenzen van dat land waren, maar waarom het verhaal met feiten versjteren? De wereld vrat de verhalen over de gewelddadige Joden en de arme Palestijnen, tot de dag van vandaag en kan er niet genoeg van krijgen.

Ondertussen staan er twee moskeeën fout geparkeerd op de enige plek in het Jodendom, dat Heilig genoemd kan worden: in de Tempel stond de Ark waarin de overblijfselen van de Tien Geboden lagen.

Nadat wij in 1967 Jeruzalem herenigd hadden, besloten we dat Jeruzalem vrij zou zijn voor alle religies. Tussen 1948 en 1967 was de oude stad verboden voor Joden, Joodse grafstenen werden gebruikt om diverse gebouwen te bouwen, waaronder het bekende Intercontinental Hotel. Onze Tempelberg, in ons bezit, maar met twee fout geparkeerde moskeeën, werd geschonken aan de Waqf, de Islamitische leiding, aangeboden, waar hun de administratieve verantwoording kregen en in principe konden doen wat ze willen – religie wijs – zolang het maar geen opstand tegen ons eigendom was.

Bent u er nog bij? Want nu wordt het pas leuk!

Israël heeft in die jaren veel gepraat met de Waqf over wat er onder die moskeeën ligt. Samen met internationale gerenommeerde bedrijven, voorstellen gedaan om voorzichtig onder die moskeeën te gaan graven om te zien wat er nog over is van onze Tempel. Mocht niet, er werd moord en brand geschreeuwd en de wereld veroordeelde ons alleen voor het opperen van zulk een heiligschennis.

Tegelijkertijd, met de hulp van de EU, begon de Waqf te graven onder de Al Aqsa. Het doel was om een ondergrondse Moskee voor 6000 man te bouwen, wat intussen voltooid is. Probleem is dat men geen advies aanvaarde en de fundamenten van de El Aksa op instorten staan en U mag raden wie dan de schuld gaat krijgen. Daarbovenop, tijdens het uitgraven onder de El Aksa moskee (waarvoor nooit toestemming is gegeven), heeft men al het afval proberen weg te gooien. Gelukkig konden we het vuil opvangen en hoort u bijna maandelijks dat er een ring, stempel en andere artefacten uit de tijd van onze Tempel gevonden worden. Iets wat de Waqf natuurlijk niet wil dat de wereld te weten zal komen.

Ook wij graven onder de Tempelberg. In samenwerking met internationale bedrijven en organisaties (de lijst is lang) omdat we slechts het verleden willen blootleggen, zonder de fout geparkeerde moskeeën in gevaar te brengen. Elke bezoeker aan Jeruzalem kan al meters onder onze Klaagmuur lopen in de blootgelegde Bijbelse straten. Elke bezoeker, inclusief onze gasten uit de Emiraten die dat deze week deden en diep onder de indruk waren.

Die Klaagmuur is een verhaal apart, trouwens: het is de westelijke buitenmuur die de Tempel ooit beschermde. Overlevering vertelt over een Jood die van ver weg ooit naar Jeruzalem kwam en, onder de indruk van deze muur – die in een smal straatje te vinden was – een verzoek deed om zijn problemen op te lossen. Hij schreef het op een stukje papier, en stopte het weg tussen de stenen. Teruggekeerd thuis waren zijn problemen opgelost en de legende begon: Klaagmuur.

Jeruzalem, Ir Shalom, stad van vrede, heeft weinig vrede gekend in haar geschiedenis. Zelfs in de laatste jaren vonden de Moslims het nodig om dat duidelijk te maken en lieten bussen, scholen, restaurants, synagogen etc. exploderen. De wereld vond dat eigenlijk wel rechtvaardig want de Joden pikten dat Palestina toch in? Stond toch in de krant? En het is toch een feit dat Jezus Palestijns was? Stond dat niet bij Bazooka Joe geschreven?

Ik hoop dat u, de lezer, nu beter weet, want dit verhaal is nog niet afgelopen.

Helaas.

Ontvang gratis onze nieuwsbrieven!

Advertentie (4)
Vorig artikelStamcelbehandeling in Hadassah ziekenhuis zou MS-patiënten kunnen helpen weer te lopen
Volgend artikelPaleisachtige Israëlische villa te koop voor $ 258,318,757
Simon Soesan (1956, Beverwijk) woont sinds 1973 in Israël, waar hij zijn eigen sales-en-marketing bureau had. Tegenwoordig is hij vertegenwoordiger van Keren Hayesod – United Israel Appeal in Duitsland. Soesan is bekend van columns in diverse Nederlandse bladen, zoals NRC-Handelsblad, het Reformatorisch Dagblad, Israël Actueel en het Nieuw Israelietisch Weekblad. Zijn korte verhalen werden gebundeld in 'Pita met hagelslag' (2005) en ‘Patatje vrede’ (2007), 'Apoetaah' (2016) is zijn derde boek en in juni 2018 is 'Ik ben jij' verschenen. Zijn familie en vriendschappen met Joden, Moslims en Christenen, inspireren hem bij het schrijven.