Op donderdag 29 oktober 2020 bracht Save the Children een rapport uit over “de impact van het Israëlische militaire detentiesysteem op Palestijnse kinderen”. NGO Monitor heeft vooraf een exemplaar van deze publicatie verkregen en beoordeeld. Uit de analyse van NGO Monitor blijkt dat Save the Children een onnauwkeurig rapport heeft opgesteld, dat de getrokken (vooraf bepaalde) juridische en beleidsconclusies niet kan ondersteunen.
De talrijke zeer emotionele illustraties presenteren een zeer gepolitiseerd verhaal dat duidelijk bedoeld is om Israëliërs te demoniseren en niet om minderjarigen te beschermen. Het antwoord op geweld door Palestijnse minderjarigen, waaronder terroristische daden en moord, is om de aansporing achter dergelijke acties aan te pakken en hen niet vrij te pleiten, zoals het rapport juist doet.
Bovendien merkt NGO Monitor op dat op de omslag van de pagina wordt vermeld dat het rapport “medegefinancierd is door de Europese Unie” en het EU-logo bevat. De laatste beschikbare gegevens van de EU (tot en met 2019) laten geen projecten zien waarbij Save the Children in de afgelopen jaren betrokken is. Het is echter mogelijk dat er vanaf 2020 fondsen zijn die nog niet openbaar zijn gemaakt. De fundamentele tekortkomingen in deze publicatie suggereren dat de EU zich moet concentreren op het opleiden van Palestijnse kinderen om niet betrokken te zijn bij gewelddadige misdrijven, in plaats van meer pleitbezorging om Israël te demoniseren.
Uit de analyse van het Save the Children-rapport van NGO Monitor blijkt:
- Valse en achterhaalde “context”: de sectie die beweert een “Overzicht van het Israëlische militaire detentiesysteem” te geven, is gebaseerd op zeer misleidende en achterhaalde beoordelingen van hoe Israëlische militaire rechtbanken omgaan met Palestijnse kinderen die verdacht worden van betrokkenheid bij terrorisme en andere misdaden. Het houdt geen rekening met belangrijke veranderingen, met de nadruk op de behandeling van minderjarigen, die Israël de afgelopen vijf jaar heeft ingevoerd, in samenwerking en overleg met internationale experts. Met name herhaalt Save the Children de grondig in diskrediet gebrachte beweringen uit een rapport uit 2013 dat is uitgegeven onder de imprimatur van UNICEF (zie ‘ The Origins of’ No Way to Treat a Child ‘: Analyzing UNICEF’s Report on Palestinian Minors”Voor een uitgebreide bespreking van de verstoringen van UNICEF die de beweringen van Save the Children ondermijnen.)
- Schromelijk onderschatting van de niveaus van geweld en terreur waarbij Palestijnse minderjarigen betrokken zijn: Het Israëlische militaire rechtssysteem behandelt alleen minderjarigen die worden verdacht van geweldsmisdrijven zoals moord, poging tot moord en zware mishandeling. Veel van de “kinderen” zijn oudere tieners (16-18), aangezet door terreurgroepen en de Palestijnse Autoriteit, en betrokken bij dergelijke gewelddadige handelingen. Deze vitale context wordt door Save the Children opvallend niet vermeld. Save the Children beweert ook dat het niet probeert “de mogelijke ernst van” het gooien van stenen te bagatelliseren, en doet precies dat. In plaats van de doden en aanzienlijke verwondingen te benadrukken die zijn opgetreden als gevolg van het gooien van stenen,
- Palestijnse opruiing uitwissen: Save the Children negeert volledig de belangrijkste factoren die geweld door Palestijnse minderjarigen veroorzaken: opruiing van Palestijnse media, leerboeken en politieke en religieuze leiders, evenals een cultuur van ontmenselijking, geweld en anti-normalisatie jegens Israëliërs. Het rapport vermeldt kort dat “de overgrote meerderheid van de kinderen die we hebben geraadpleegd (87%) aangaf het gevoel te hebben dat ze een held zijn voor de Palestijnse zaak” en “Het fenomeen van verheerlijking van geweld binnen de Palestijnse samenleving (en soms de bredere internationale gemeenschap).” Dit wordt echter alleen besproken in de context van de psychologische ervaring van de kinderen; deze aansporing wordt niet beschouwd als een factor die bijdraagt aan de geweldscultuur die kinderen in gevaar brengt, zelfs lang voordat ze worden vastgehouden. In dit opzicht, Het is essentieel op te merken dat Save the Children zelf een partnerschap heeft aangegaan met Palestijnse instellingen die kinderen aanzetten tot geweld. In 2018, Save the Children en de Zweedse regering voerde een project uit met de aan de Islamitische Jihad gekoppelde Dar al Huda-kleuterschool in Gaza . In 2018 was de diploma-uitreiking van Dar al Huda gekenmerkt door de schijnmoord en ontvoering van Israëliërs door kinderen verkleed als strijders . De simulatie omvatte geavanceerde apparatuur zoals drones, lichaamscamera’s, militaire uitrusting, kogelvrije kleding en sluipschutter-camouflage. Kinderen droegen hoofdbanden van de islamitische jihad.
- Verwarde “internationale juridische context”: Ongeacht de mening van Save the Children, volgens het internationaal recht is Israël verplicht Palestijnse minderjarigen te berechten voor militaire rechtbanken. Om civiele rechtbanken te gebruiken om Palestijnse minderjarigen te berechten die gewelddadige misdaden plegen, zou Israël de Westelijke Jordaanoever moeten annexeren – een actie die door Save the Children werd bestempeld als ‘illegaal’, ‘een fatale slag voor de Palestijnse tweestaten oplossing’ en ‘catastrofaal voor veel Palestijnse kinderen. ” Het antwoord op geweld door Palestijnse minderjarigen, inclusief terreurdaden en moord, is niet om de slachtoffers van deze aanslagen uit te wissen of de minderjarigen vrij te stellen van aansprakelijkheid, zoals voorgesteld door Save the Children: “Save the Children gelooft dat geen enkel kind mag worden vervolgd een militaire rechtbank. “
- Statistische onbeduidendheid en gebrek aan verificatie: hoewel gepresenteerd als een onderzoeksrapport, erkennen de auteurs dat “ Save the Children erkent dat het geen statistisch significante of representatieve steekproef is . Aangezien het rapport opzettelijk de ervaringen van kinderen vanuit hun eigen perspectief weergeeft, is het ook belangrijk op te merken dat incidenten die zij noemen niet onafhankelijk zijn geverifieerd door Save the Children ”(nadruk toegevoegd). Het is dan ook niet verwonderlijk dat “de meeste kinderen die voor dit rapport zijn geraadpleegd, hun onschuld bewaren.”
- Emoties, geen feitelijke analyse: Al het bovenstaande toont aan dat Save the Children een emotioneel rapport heeft geproduceerd, gebaseerd op verklaringen van betrokken partijen (de kinderen, Palestijnse regeringsfunctionarissen, anti-Israëlische ngo’s). Dit wordt benadrukt door de tekeningen die in de publicatie worden gepresenteerd. Zelfs als het een nauwkeurig momentopname zou zijn van wat voormalige Palestijnse gedetineerde kinderen voelen, zou het nog steeds onvoldoende zijn om de vooraf bepaalde en absurde juridische en beleidsconclusies te trekken.
Ontvang gratis onze nieuwsbrieven!
