Het zal in de vijfde klas zijn geweest. Sinterklaas kwam op bezoek bij ons op school. Rep en roer, spanning, want je weet maar nooit en sowieso was die spanning een afleiding op de sleur van het leren. Toen de Sint eindelijk in onze klas kwam, sprak de man mijn naam uit. Mijn naam!
Toen ik even later bij de Goedheiligman stond keek hij me serieus aan. Het was doodstil in de klas. “Zo, Simon Soesan, ik heb iets gehoord over jou….”, begon hij langzaam. De klas lachte even en werd stil.
“Beweer jij dat ik niet besta, meneertje Soesan?
Daar stond ik dan, 10 jaar oud en met mijn mond vol tanden. De praatjesmaker had niets meer te zeggen. Ik kan me niet eens herinneren hoe dit afliep, maar weet dat het met een lachen eindigde.
Diezelfde dag nog nam ik een beslissing. Een jaar later begon ik als Zwarte Piet. Op dezelfde Montessori kleuterschool waar ik ooit kleuter was. En elk jaar lol. Zwarte Piet was voor mij geen enge man, geen slaaf en geen bedreiging: ik maakte er een komedie van en elk jaar, tot mijn vertrek naar Israël, was ik erbij om Sinterklaas te helpen.
Zoals velen zullen beamen, is het meer de atmosfeer, het gevoel in de korte winterdagen, de etalages, versieringen en het kopen, geven en ontvangen van cadeaus. Het kon mij niets schelen dat de Sint een kruis op zijn mijter had: de Sint was puur Hollands, oecumenisch bijna, want iedereen hield van de Sint, of je nou geel, wit bruin, Lutheraans of Joods was. Klaar. Niemand die daar enige gedachte aan verspilde hoe dit feest in ogen van anderen eruit kan zien, want de Sint was van ons, Nederland en iedereen in Nederland snapte dat. Toen.
In Beverwijk (mooiste stad van Nederland, uiteraard..) waren de etalages van V&D het hoogtepunt van de feestdagen: de etalages bewogen, gleden, reden, en gaven ons uren van kijken en dromen. De stad ruikte naar speculaas en taai-taai. Toen mijn eerste neefjes en nichtjes geboren werden, deed ik alles om Sinterklaas met hen te beleven. Vergeet de Joodse feestdagen. Vergeet belletje-trekken: de Sint en Piet waren het hoogtepunt, vooral wanneer de Sint met serieuze stem vroeg: “Zo, en ben jij dit jaar zoet geweest?”
Ik ben nu vader en grootvader. Onze drie kinderen hebben diverse malen de altijd super georganiseerde intocht van de Sint in Amsterdam meegemaakt. Zelfs waren ze eenmaal erbij toen de Sint, met hulp van de onvergeetbare RTL-nieuwsverslaggever in Israel, Conny Mus, voor het eerst in Jaffo aankwam. Ik kan zelfs beweren dat onze kinderen eventjes geloofde dat de Sint echt bestond.
En daar wil ik het even kort over hebben. De Sint bestaat wel degelijk. En Zwarte Piet ook, hoor.
Wat lullige politici willen Zwarte Piet kwijt en de Sint verkopen, in de hoop dat ze het wat stemmen zal opgeven. Met een ernstig gezicht vertellen ze dat Zwarte Piet slavernij vertegenwoordigd. Dat de Sint racisme promoot. Want in Nederland kan zoveel, bijna alles. Bruine mensen schreeuwen op tv dat ze zwart zijn en dat daarom het woord ‘zwart’ verboden moet worden. Mensen die in Nederland kwamen wonen eisen dat dit feest wordt gestopt, anders gaan ze weg? En dat is stemmenverlies voor de politici dus beter de Sint en Piet weg, die stemmen toch nooit.
Sinterklaas bestaat. In uw hart.
Sinterklaas is een verdovend middel dat ons een maand lang verplicht om aardiger te zijn tegen elkaar. Tot na oud en nieuw. Dan beginnen we weer van voren af aan.
Sinterklaas en Zwarte Piet – dat is een gevoel wat je hebt en automatisch deelt met wie dan ook. Een respect voor een icoon dat alleen maar saamhorigheid en ‘aardig zijn’ vertegenwoordigd.
En dat gevoel willen sommigen dus wegnemen. Net als de Kerstmarkt. Deze eis wordt geleid door iemand die geen Nederlander is, maar nu waarschijnlijk ereburgerschap zal krijgen, want de Verlichting! Reclame moet aangepast worden aan niet-Nederlanders. Programma’s moeten aangepast worden aan niet-Nederlanders. De Nederlandse volksvertegenwoordiging zit vol met vreemden die Nederland zo belangrijk vinden, dat ze een zwaar accent hebben en partijen op mogen richten die andere landen vertegenwoordigen.
Democratie is het beleid der meerderheid, die de rechten van de minderheden in acht neemt. Bij die rechten horen vrijheid van religie en meningsuiting. Ik wist niet dat bij die rechten nu ook het afschaffen van Nederlandse cultuur en waarden behoort.
Ik denk niet dat ze van de Sint af kunnen komen. Toch waren er al vele beroemde duo’s die uit elkaar vielen nadat een van de twee afhaakte. Zwarte Piet haakte niet af. Abraham werd getest of hij zijn zoon zou opofferen voor de Almachtige en werd op het laatste moment gestopt. Zwarte Piet werd door de politici opgeofferd en niemand die een poot uitstak om hem te redden. De Sint mocht komen, ondanks de Corona. Kansloze politici kwamen met roetpiet, veegpiet en weet-ik-nog-wat.
Treurig.
Ik hoop dat Nederland nog zijn verstand zal vinden. Want de affaire Zwarte Piet is symbolisch voor alles wat er nu in Nederland gebeurt en, ondanks alle respect voor minderheden: de Sint en Zwarte Piet zijn zo Hollands als verse haring in mei.
En terwijl allerlei typetjes met een zwaar accent en gebrekkig Nederlands aan Nederland willen vertellen wat nu echt Nederlands is, kruis ik mijn vingers en zeg ‘Dag, Sinterklaasje! Breng volgend jaar Zwarte Piet mee!!’
Ontvang gratis onze nieuwsbrieven!
