Tijdens een bezoek aan het hoofdkwartier van de Israëlische politie uitte president Rivlin openlijk zijn bezorgdheid over de situatie in Israël met aan de ene kant de demonstraties tegen premier Netanyahu en aan de andere kant de rellen in de (ultra)orthodoxe buurten.
“Dit is geen conflict tussen burgers en de Israëlische politie” zei de president. “In onze straten zijn er geen protesten tegen de politie. Er is kritiek, die soms extreem hard is, maar de woede is niet op hen gericht. Ik geloof dat niemand van ons wil leven in een land waar anarchie heerst, in een land waar geen respect is voor de rechtsstaat of wetshandhavingsinstanties.”
“Ik kijk met bezorgdheid naar het politieke discours dat is ontstaan rond de richtlijnen om de coronavirus-pandemie te beheersen en ik bid de hele tijd dat we niet afdalen richting ongegronde haat. Vrijheid om te demonstreren en vrijheid van godsdienst zijn twee fundamenten van onze democratie en we moeten er alles aan doen om ze zoveel mogelijk mogelijk te maken, in overeenstemming met de huidige richtlijnen.”
“Juist in deze tijden hebben jullie geduld en verdraagzaamheid nodig. Ik weet dat ik jullie vraag om niveaus van empathie en zelfbeheersing te tonen die soms onmogelijk zijn. En ik vraag jullie om te onthouden dat we geen ander land hebben, geen andere politie en dat we hen moeten vertrouwen, de politieagenten en de politie, bij wie alleen de veiligheid en het welzijn van de mensen voorop staat.”
De president zei tegen de opperbevelhebbers van de Israëlische politie: “Ik ben hier vandaag met jullie, mannen en vrouwen van de Israëlische politie, op een bijzonder beslissend moment. Misschien is dit de meest complexe tijd in onze geschiedenis. Gedurende de afgelopen zes maanden bevonden jullie zich in de frontlinie van de strijd tegen het virus.”
“Er zijn geen dagen en nachten, geen Shabbat en geen feestdagen. Je wordt tot het uiterste uitgerekt en de sleur, de vermoeidheid en de moeilijkheden zijn volkomen begrijpelijk. In de afgelopen maanden, sinds de pandemie uitbrak, zijn frustratie, gebrek aan geloof en woede een zeer tastbaar onderdeel van ons leven geworden. De bevolking als geheel is gefrustreerd, boos, gekwetst en geïrriteerd. Ik heb het sterk gevoeld, zelfs persoonlijk. Soms is de woede gerechtvaardigd. Soms wordt het verplaatst van zijn werkelijke bron naar waar het op is gericht. Ik weet dat jullie de kracht van deze woede op straat tegenkomen,” aldus Rivlin
Ontvang gratis onze nieuwsbrieven!
