‘Miesjponum’s dilemma’ – Een nieuwe column van Simon Soesan

Simon Soesan

Saeb Erekat is officieel de hoofdonderhandelaar van de Palestijnse Autoriteit. Ook is hij secretaris-generaal van de PLO (bekend als terroristen club met duizenden doden en verminkten op hun lijst).

Saeb Erekat weigert te betalen voor medische hulp in Israël voor Palestijnen. Want joods bloed maakt het Palestijns lichaam onrein. Daarvoor hebben we een organisatie in Israël, die doodzieke Palestijnen naar ziekenhuizen brengt en er ook nog voor betaalt. 

Wel betaalt deze held het salaris van terroristen die in Israëlische gevangenissen zitten. Ook verzorgt hij voor het betalen van studies in de Israëlische gevangenissen. Erekat preekt het doden van Joden en ondersteunt dat.

Enkele jaren terug begon de man te hoesten. Al snel bleek dat niet alleen zijn ziel, maar ook zijn longen zwart waren en dat hij nodig een longtransplantatie moest ondergaan. Waar ga je dan naar toe?

De lezer snapt het wel: je gaat naar de rotjoden, die zijn zo humanitair, die weigeren niet. Na lang wachten in het Hadassah ziekenhuis werd besloten hem naar Amerika te vliegen, waar een donor was gevonden.

Terug in het zadel, ging Erekat door met het preken van haat en geweld tegen de joden.

Wij zijn namelijk de kanker van de wereld, vuil dat weggegooid moet worden, een gevaar voor de wereld en, dankzij de EU, is Erekat bereid er voor te betalen. Auto’s begonnen ons te rammen, pubers en meisjes begonnen ons met messen te steken en wie dat aan Palestijnse zijde overleefde, verzekerde zichzelf van een mooi salaris van Erekat. 

Boem, daar kwam de Corona. Erekat werd onlangs ziek. Erg ziek. En wie bel je dan? De joden. Zijn dochter is arts en werkt in een Israëlisch ziekenhuis en hielp mee. Ze vroeg het arme Palestijnse volk zelfs om voor haar vader te bidden, zodat hij zijn werk (het doden van die rotjoden) voort kan zetten. 

Erekat is nog steeds niet stabiel, en ik bedoel niet zijn geestelijke conditie, waar niets aan te doen valt. Velen in Israël vragen zich af waarom we dit stuk vuil überhaupt behandelen.

Ikzelf vraag me af wat Miesjponum nu moet doen: zal ze de BDS demonstranten nog vergunning geven om Israël te boycotten, nu de chef van de PLO terroristen club in Israël behandeld wordt, of moet ze zich aanpassen aan de realiteit? Niet makkelijk voor een professionele leugenaar, die feiten afschrijft als nep.

Want op de Dam staan en beweren dat land, veroverd in 1967 van Jordanië, eigenlijk Palestijns is, zonder daarvoor enig bewijs te hoeven leveren, daar geeft Miesjponum wel een vergunning voor. Want liegen en Miesjponum, dat is geen nep, dat gaat prima samen.

Ondertussen ligt Erekat knock-out in Israël. Niet dat de halvegaren van de BDS dat weten of snappen: dankzij Miesjponum mogen ze op de Dam beweren dat wij volks moordenaars zijn en “hun” land bezetten. En niet vragen wat ze deden toen Jordanië die regio tussen 1948 en 1967 illegaal bezette. Want het werd pas illegaal toen wij rotjoden in 1967 ons tegen 9 landen verdedigden, die hadden belooft ons de zee in te drijven. Daarover praten is bij Miesjponum verboten

Je mag niet naar de Dam komen met een Israëlische vlag, dat is provocerend. Bomaanslagen op koosjere restaurants mag bij Miesjponum. Sterker nog: de dader moet hulp krijgen.

Ik hoop dat Erekat gauw beter wordt. De bloed infusies die hij kreeg in het joodse ziekenhuis hebben mogelijk zijn bloed onrein gemaakt, maar in dat geval kan hij misschien terecht bij Miesjponum, alleen wel opletten dat het geen nep-bloed is, je weet maar nooit.

Ontvang gratis onze nieuwsbrieven!

Advertentie (4)
Vorig artikelAdvies van coronavirus tsaar genegeerd, scholen gaan gedeeltelijk open
Volgend artikelNieuwe podcast van Joop Soesan uit Israël
Simon Soesan
Simon Soesan (1956, Beverwijk) woont sinds 1973 in Israël, waar hij zijn eigen sales-en-marketing bureau had. Tegenwoordig is hij vertegenwoordiger van Keren Hayesod – United Israel Appeal in Duitsland. Soesan is bekend van columns in diverse Nederlandse bladen, zoals NRC-Handelsblad, het Reformatorisch Dagblad, Israël Actueel en het Nieuw Israelietisch Weekblad. Zijn korte verhalen werden gebundeld in 'Pita met hagelslag' (2005) en ‘Patatje vrede’ (2007), 'Apoetaah' (2016) is zijn derde boek en in juni 2018 is 'Ik ben jij' verschenen. Zijn familie en vriendschappen met Joden, Moslims en Christenen, inspireren hem bij het schrijven.