Iedere vrijdagmiddag bel ik even met Joop Soesan. We wensen elkaar Sjabbbat Shalom en spreken de laatste plaatselijke nieuwtjes door. Met plaatselijk bedoel ik wat er in Nederland én in Israël gebeurt. Natuurlijk ben ik – net als iedereen – een trouwe bezoeker van Joods.nl en blijf zo prima op de hoogte van wat er allemaal speelt in Tel Aviv en omstreken. Maar Joop heeft toch altijd nog wel een extra feitje of een meninkje dat net iets toevoegt. Bovendien is het gewoon een gezellige traditie, onze vrijdagmiddag-sjmoez.
In het Franse huis waar we met onze hele familie de zomer vierden bestond corona niet. Dat wil zeggen dat we deden alsof het niet bestond. Heerlijk was het om met drie generaties samen in een fantastisch verbouwde 16de eeuwse “manoir” te verkeren. In ons eigen ruime domein bestond het virus dan wel niet, daarbuiten werden we er natuurlijk wel mee geconfronteerd. Bakkers, slagers, het personeel van de supermarkt, de jongens en meisjes die bedienen op een terras, kortom op alle plaatsen waar mensen samenkomen draagt zowel het personeel als de klant een mondkapje. In sommige typische toeristendorpen is het dragen verplicht. Maar daarentegen houdt geen mens behoorlijk afstand en dat was behoorlijk irritant. We bleven dus maar een beetje weg in al te drukke straatjes.
De laptop was mee naar Frankrijk want ik vast van plan om ook in de vakantie af en toe iets voor joods.nl te schrijven. Het kwam er niet van. Te veel afleiding, zwemmen, in de zon liggen, de kleinkinderen knuffelen, te veel zomerse luiheid. Sterker nog, we zijn al een week terug maar er staat nog geen letter op het scherm. Vrijdag verontschuldigde ik me daarvoor bij Joop. ‘Onzin,’ zei hij, ‘het is geen moeten.’ ‘Ja hallo Joop, dat weet ik ook wel. Maar ik wil graag iets schrijven, heb alleen geen idee waarover het moet gaan.’ ‘Me dunkt, er gebeurt genoeg in de wereld, lachte Joop, ‘je hebt een schrijversblok!’. Daar zou hij wel eens gelijk in kunnen hebben.
Neemt niet weg dat ik nu toch achter de computer zit. Inderdaad, wat gebeurt er veel in de wereld. In Frankrijk liet ik het nieuws voor wat het was. Ondanks uitstekende wifi en gratis 4G (daar heeft de EU toch maar mooi voor gezorgd) bleven telefoon en iPad voornamelijk ongebruikt. De kranten downloadde ik trouw maar lezen deed ik ze niet. De buitenwereld was me even totaal onverschillig. Toch ben ik van oudsher een verwoed krantenlezer hoewel ik de krant niet lees voor het nieuws. Ik lees hun columnisten. Ik ben gek op de columns van Theodor Holman in het Parool, Rob Hoogland en Nausica Marbe (haar vooral!) in de Telegraaf, Martin Sommer in de Volkskrant, hun columns en die van vele anderen, waar ik het al dan niet mee eens ben, sla ik nooit over. Mijn nieuws komt van Twitter, daar ben ik een gretig gebruiker van.
Terug in Nederland merk ik hoe de totale gekte heeft toegeslagen. Waar het precies aan ligt is moeilijk te duiden. Nieuw is het niet. Vast staat dat kou en nattigheid de mensen thuishouden en dat er bij extreem warm weer altijd wel relletjes zijn geweest. Maar niet zoals dit jaar, met grof geweld tegen de politie, dagelijks wel ergens een steekpartij en politici die op straat door idioten worden belaagd. In den Haag heerst de hysterie. Zoals de zoals de viruswaanzin hysterici die kamerlid Peter Omtzigt de weg versperden. Ergens anders zag ik een Haags intellectueel ernstig verkondigen dat het coronavirus gemaakt is door Bill Gates want die wil de wereldbevolking met 80% verminderen. Ah, en het is de schuld van Soros uiteraard. Eigenaardig hoe bij alle complottheorieën het antisemitisme altijd onderhuids sluimert.
Zoals gebruikelijk wordt het rellen van de vooral Marokkaanse jeugd goedgepraat door
deskundologen die alles goedpraten. Het komt door corona, alles is immers de schuld van
corona. En natuurlijk krijgt de sociale achterstand de schuld: ‘die jongens hebben geen
stageplaats, krijgen geen kans, wonen in te kleine huizen, hebben niets te doen in hun buurt en hebben geen geld. De goedpraters vragen zich kennelijk nooit af waarvan de onvermijdelijke Vespa-scooter en Gucci sneakers toch van worden betaald door de kansarme jongeren. Jongeren, ook zo’n woord dat ik onderhand niet meer kan horen. ‘Die jongens gaan iedere zomer naar Marokko of Turkije. Nu kan dat niet en dan vervelen ze zich en gaan ze rellen. Dat krijg je dan hé.’ Max Pam, een columnist die ik nooit oversla, schrijft dat hij alweer een grote zak subsidie voor zich ziet om voortaan de zomerreizen naar het familieland te bekostigen
Corona, BLM, rellen, politiek, wereldwijde crisis. Leuk hoor. In Israël slaat de politie nu ook al betogers lees ik tot mijn verbijstering. In opdracht van Netanyahu, je kunt het je bijna niet voorstellen. Wat gebeurt er in “mijn” Israël, de enige democratie van het Midden-Oosten? Als het aan de premier ligt is die titel binnenkort verleden tijd. Toch is er ook nog wel een lichtpunt. Dat is dat een aantal Arabische staten diplomatieke betrekkingen gaan onderhouden met Israël. Geweldig nieuws waar je blij van wordt. Hoewel je natuurlijk kon wachten op het zure commentaar in de NRC. Waar anders? Help, ik wil weer op vakantie!
Ontvang gratis onze nieuwsbrieven!
