Met de keuze van Kamala Harris is bekend geworden wie de echte presidentskandidaat is van de Democratische partij. Voor de tweede keer kiest de anti-racisme partij een zwarte v̶i̶c̶e̶presidentskandidaat die niet voortkomt uit de Afro-Amerikaanse gemeenschap. Barack Obama had een Keniaanse vader en een blanke moeder uit Kansas. De vader van Kamala Harris is Jamaicaans, haar moeder kwam uit India.
“Maakt niet uit”, zou je kunnen zeggen, “ze heeft een donkere huidskleur en dan is het ‘t zelfde”. Alsof iedereen die van een aantrekkelijk grote neus is voorzien, weet hoe het is om ouders te hebben die een concentratiekamp hebben gezeten. Huidskleur is geen identiteit. Althans, tot een paar dagen geleden was dit niet zo. Maar toen was Kamala Harris nog geen plaatsvervangend presidentskandidaat. Voor de macht wijken alle principes.
Obama en Harris delen de geschiedenis niet van zwarte Amerikanen. Hun ouders hebben Jim Crow niet meegemaakt. Ze zijn geboren en opgegroeid in een periode van grote positieve veranderingen in de VS. Ze kennen de verbeteringen, niet de narigheid. Ze zijn daar de verpersoonlijking van.
Wel stammen ze af van slavenhandelaren. Obama geeft het van zichzelf toe. De fact checking website Snopes zegt dat het onbewezen is dat de familie van Harris een verleden heeft van slavenhandel. De bewering dat dit wel zo is wordt gemaakt door haar vader Donald Harris, een economist en gepensioneerd professor emeritus van de Universiteit van Stanford.
Maakt het wat uit? Alleen als je blanke Amerikanen verantwoordelijk wilt houden voor het racistische verleden van de Verenigde Staten. Dan maakt het wat uit en omdat hetzelfde debat ook in Nederland plaatsvindt, is dit wel degelijk een dingetje waar we aandacht aan mogen besteden.
Als blanke Amerikanen van nu schuldig zijn aan de slavernij van 150 jaar geleden, dan is Kamala Harris niet minder schuldig aan dit verleden dan zij. Met dat verschil dat er vrij weinig Jamaicanen en Indiërs gesneuveld zijn in de Amerikaanse burgeroorlog in vergelijk met, ik noem maar wat, blanke Amerikanen. Volgens die logica treft haar meer blaam.
Opvallend is dat de Democraten aan de macht zijn in bijna alle steden waar met name zwarte Amerikanen te maken hebben met de slechtste scholen, de meeste armoede en het grootste geweld. George Floyd werd gedood in Minneapolis waar ze voor het laatst in 1973 een Republikeinse burgemeester hebben gezien.
Het is een rare partij, die Democratische partij. Eerst was het de partij van het Zuiden, de slavernij, de KKK en Jim Crow. Nu is het de anti-racisme partij die alles wat voortkomt uit het slavernijverleden wil opheffen behalve zichzelf. Misschien is dat wel de reden dat ze open staan voor het idee dat jongetjes meisjes kunnen zijn en andersom. Iedereen kan van gedaante veranderen en de organisatie die vroeger een oorlog heeft gevoerd om je voorouders als slaaf te kunnen houden, is nu je beste vriend.
Een ding is niet veranderd: ze kunnen zwarte Amerikanen nog steeds als hun eigendom beschouwen. Tot wel 90% van zwarte Amerikanen stemt op de Democraten. Maar een politiek leider mag die gemeenschap niet leveren. Liever halen ze iemand van buiten en dat zijn dan steeds mensen met toevallig hetzelfde slavernijverleden als dat van de Democratische partij. Alsof er ergens iemand een oor wordt aangenaaid.
Ontvang gratis onze nieuwsbrieven!
