Israël Nieuws

‘Wat schrijven de Israëlische kranten vandaag’

Door

2 August 2020

Na de grote demonstraties op zaterdag tegen premier Netanyahu onder de slogan ‘Bibi Habayit'(Bibi ga naar huis), geven de vele kranten op zondag meer inkijkjes over het aantal demonstranten, waarom ze demonstreren en wat er de komende weken mag worden verwacht.

Bibi, ik heb je cijfers: in normale tijden is tienduizend mensen die demonstreren niet zo’n indrukwekkende opkomst. Maar neem die 10.000 mee naar het centrum van Jeruzalem – waar geen grote pleinen zijn zoals in Tel Aviv of welke andere wereldhoofdstad dan ook – te midden van een voortrazende virus pandemie die velen in huis houdt, en dan nog een paar duizend meer op demonstraties op veel plaatsen in het hele land en meng dat met de media waarvan veel van de leden (laten we eerlijk zijn) ten minste enkele van de amorfe doelen van de demonstranten delen, en je hebt een medialandschap dat de 10.000 beschouwt als een demonstratie die 40 maal groter is.

Het protest leidt zondagochtend bijna alle grote media, net als zaterdagavond, versierd met foto’s van grote groepen mensen die bijeenkomen en premier Benjamin Netanyahu oproepen om op te stappen, of worden gearresteerd omdat ze weigeren het kruispunt buiten zijn officiële residentie te verlaten.

Yedioth Ahronoth, wiens uitgever heeft geweigerd om af te treden, ondanks dat hij in hetzelfde omkopingsschandaal is verstrikt als Netanyahu, gooit desalniettemin met zijn berichtgeving ‘ballen naar de muur’. ‘Balfour-protest’, luidt de bovenste kop, samen met een paginagrote foto van de verzamelde massa.

Meirav Batito van de krant vergelijkt de menigten die Jeruzalem binnenkwamen toen de zon onderging als mensen op een “pelgrimstocht”.

‘Dit was geen gewone Jeruzalemse Shabbat. Zelfs als de inwoners van de meest religieuze stad van het land nog maar net wakker waren geworden, en zelfs als ze niet de hele reis vanuit Tel Aviv hadden gemaakt en de bruggen vol met mensen zagen, samen met Israëlische vlaggen en zwarte vlaggen, konden ze nog steeds gemakkelijk het geluid van het protest horen toen het begon op te zwellen vanuit Balfour Street, ‘schrijft ze.

“Het protest breidt zich uit: duizenden demonstreren op een reeks plaatsen in het hele land”, luidt de kop van de krant in Haaretz.

De krant heeft niet het nummer van 10.000, dat elders veel wordt genoemd, maar het heeft een ander interessant cijfer: er werden protesten gehouden op meer dan 250 bruggen en viaducten in het hele land.

Maar wacht, er is meer: de krant meldt ook dat vrijdag ongeveer 150 Israëlische expats in San Francisco bijeenkwamen om hun eigen anti-Netanyahu-protest te houden en dat er meer van dergelijke evenementen gepland zijn in New York City, Londen en Berlijn.

‘We zijn hier als patriottische Israëli’s die van ons land houden’, zegt een demonstrant. ‘We willen onze steun betuigen aan de patriotten in Jeruzalem buiten de residentie van de premier.’

Wat getrek en geduw: er zijn geen meldingen van rellen of gevechten, maar de politie moest wel beginnen om een aantal demonstranten met geweld te verwijderen, wat leidde tot wat geduw en getrek tussen demonstranten en politie die trappend en schreeuwend probeerden te voorkomen weg gesleep te worden.

In een commentaar dat veel in de media werd verspreid, vertelt politiecommandant Ofer Shamir aan verslaggevers dat de tienduizend mensen voorbeeldig hebben gehandeld en ordelijk zijn vertrokken om naar huis te gaan, maar hij voegde eraan er wel aan toe: ‘Er waren er 200 die weigerden te vertrekken – we lieten hen blijven tot rond 2 uur ‘s nachts, maar uiteindelijk werden we gedwongen om ze met redelijke kracht te verspreiden.’

Een demonstrant genaamd Ayala vertelt The Times of Israel dat demonstranten alleen zaten en zongen zonder geweld, maar dat ze ‘veel agressie’ kregen.

Tijdens de persconferentie vraagt Channel 12-verslaggever Moshe Nussbaum aan Shamir waarom de pers werd weggeduwd en krijgt hij te horen dat de politie de journalisten hun werk laat doen. ‘Er was een verrekeningsproces. Als er iets bijzonders was, zullen we het controleren.’

Nussbaum reageert meteen terug en zegt dat hij van verschillende incidenten heeft gehoord: “Ik concludeer dat er een opzettelijke opdracht was om de journalisten met geweld op te ruimen.” Shamir geeft geen regelrechte ontkenning, maar herhaalt gewoon wat hij al eerder zei en gaat over in klachten over de moeilijkheden om een protest te beschermen.

Commentatoren in Israël : vinden dat deze tienduizenden demonstranten duidelijk maken wat er verkeerd gaat in het land, maar dat waarschijnlijk niet in de hoofden van de regeringsleden en andere daarbij betrokkenen doordringt.

Nahum Barnea schrijft in Yedioth Ahronoth dat Netanyahu “zich grote zorgen moet maken. Ten eerste over de consistentie. Voorlopig weiger deze demonstranten de protesten niet op te geven. Ten tweede vanwege de jongeren. Ze komen in grote getale. En ten derde, en misschien wel het allerbelangrijkste, vanwege ‘de rechtsen’ ”, schrijft hij, om duidelijk te maken dat hij gewone rechtse kiezers bedoelt.

‘Ze waren voor Netanyahu toen ze dachten dat hij aan het winnen was. Gezien de economische crisis en het falende optreden tegen het coronavirus, zien ze hem nu in een ander daglicht. Ze houden niet van mislukkingen ”, schrijft hij, en duwt 1 miljoen kiezers in een simplistische, homogene doos.

Haaretz-columnist Carolina Landsmann probeert ook een reis door de hoofden van de rechtsen te maken, waarbij ze zich voorstelt dat ze verlangen naar de moord op Netanyahu, zodat ze een reactie kunnen krijgen op de moord op Yitzhak Rabin, en besluiten dat dat een goede weg is om verder te gaan.

‘Rechts heeft ook geen echte manier om uit Netanyahu te komen. Misschien zijn ze te zwak, te loyaal, te gehoorzaam ‘ , schrijft ze waarbij ze praat over mensen alsof het huisdieren zijn. ‘Maar in hun hart begrijpen ze zeker – zelfs degenen die van hem houden – dat ze in een auto zitten zonder remmen.’

Wat betreft iemand die echt ‘rechts ‘ is, maakt Makor Rishon-redacteur Hagai Segal duidelijk dat hij denkt dat de demonstranten idioten zijn om uit te gaan en samen te komen, maar lijkt daarmee te suggereren dat meer rechtsen zouden protesteren, zo niet voor het virus (terwijl hij zelf wat aan stereotypering deed).

“Feit: dragers van een keppeltje gaven zich over aan de order waardoor ze niet massaal in de synagoge konden samenkomen vanwege het coronavirus. Liberalen? – zeker niet. In tegenstelling tot het jodendom staat hun religie hen niet toe een openbare mitswa over te slaan om een leven te redden ‘, schrijft hij. ‘Zelfs als de pandemie op zijn hoogtepunt is, houden ze vast aan hun recht om de hele dag te protesteren.”

Huilende wolf in schaapskleren: Net als andere kranten begint het fanclub blad van Netanyahu, Israel Hayom, ook met de protesten, maar met een voorbehoud. Deze keer vermengt het zijn berichtgeving met een enquête die het dagen eerder heeft gepubliceerd, waarbij ongeveer de helft van de respondenten van mening was dat de protesten potentieel gewelddadig zijn. (Handig is dat de Gideon Allon van de krant niet de moeite neemt om te zeggen of de respondenten werd gevraagd naar waar het geweld vandaan komt, in de hoop dat de lezers aannemen dat het van de demonstranten komt.)

‘De onmiskenbare boodschap van de enquête is de totale afkeer van het publiek tegen geweld. Het feit dat slechts 27 procent van de ondervraagden van mening is dat de protesten in evenwicht zijn, moet een rood licht zijn dat de ogen van de demonstranten verlicht ‘, schrijft Allon. “Het protest van het volk is legitiem, maar de stemmen van Netanyahu-supporters die zich bij drie verkiezingen aan de stembus hebben laten horen, zijn niet minder legitiem”, schrijft hij.

De tactiek is de tweeling van die van Netanyahu en zijn gevolg om de aandacht af te leiden van de rechts aanvallers die demonstranten aanvallen: klagen over alle doodsbedreigingen die hij krijgt. En de media brengt hem daarvoor het bewijs.

Natuurlijk moeten we de premier beschermen, en de staat heeft de mechanismen om dat te doen. Maar nu Netanyahu keer op keer wil praten over bedreigingen in zijn leven, leidt hij het gesprek af van echt geweld op straat ‘, schrijft Dana Weiss op de website van Channel 12 News.

‘Benjamin Netanyahu is de belangrijkste geweldsgenerator van Israël. De premier is de superspreader die een heel land met schizofrenie heeft besmet”, schrijft Yossi Verter van Haaretz ternauwernood . ‘Een andere moord op een Israëlische premier is bijna sciencefiction. De moord op een demonstrant is een duidelijk en actueel gevaar. Het met bloed gekrabbelde schrift hangt aan de muur. ‘

In Walla nieuws merkt Avi Mizrahi op dat politiek geweld voor een groot deel van de geschiedenis van Israël, inclusief het pre-state tijdperk, geen vreemde is geweest. Politicoloog Yossi Shein vertelt hem dat de onrust word veroorzaakt door Netanyahu en Co. en word geholpen door de rechtse misdadigers. “De vragen die onlangs zijn gerezen, ondermijnen het gezag van de wetshandhavingsgemeenschap – politie en rechtbanken – zaaien de kiem van anarchie. Dit ondermijnt de openbare orde van binnenuit. Een publiek gevoel dat van boven komt, kan de teugels omdoen of afnemen. Het geweld van misdadigers die openlijk of heimelijk van bovenaf worden gesteund, is een ernstig probleem. De bewering van het regime zelf dat de wetshandhavingsinstanties een staatsgreep proberen uit te voeren, is als een keurmerk voor de bruten. ‘

De massage is de boodschap: de protesten waren niet allemaal moord en chaos. Misschien waren ze zelfs een goede tijd. Zoals een 8-jarige die naar de demonstratie was meegenomen aan Times of Israel verteld: “Ik dacht niet dat het zo leuk zou zijn.”

Of misschien zelfs ontspannend. Dat was het idee van Ohad, een 30-jarige Israëliër uit Noord-Israël die een aantal massagetafels heeft opgezet voor gratis rubdowns. Het idee, vertelt hij aan ToI, was om mensen fysiek te helpen hun woede en stress los te laten, maar ook om Netanyahu symbolisch te vertellen om alvast los te laten.

Hoewel hij oorspronkelijk alleen politieagenten wilde masseren die ‘een zeer moeilijke periode doormaken, ik weet zeker dat het op persoonlijk vlak’, masseerde hij in plaats daarvan demonstranten. ‘De reacties waren geweldig. Ik had zoiets niet verwacht, ik dacht dat we een rare bijzaak zouden zijn. ‘

Anti-Netanyahu protests now feature massage tables https://t.co/2If5GebQpy

— The Times of Israel (@TimesofIsrael) August 2, 2020

Hij heeft veel om mee te concurreren. Neem bijvoorbeeld deze fanfare die demonstranten in het centrum vergezelde.

מפיצים ג׳ז בכיכר החתולות pic.twitter.com/V2UHxVYsJr

— רועי שרון Roy Sharon (@roysharon11) August 1, 2020

‘Cultuur leeft onder ons. We laten het niet doodgaan ”, luidt een bordje dat wordt opgehouden door een dansende deelnemer.

En dan waren er degenen die naar het protest gingen met hun ogen op een grotere prijs, zoals dit meisje dat een poster voorhield met de tekst: “Op zoek naar een shidduch [gearrangeerd huwelijk].”