American football is in Europa niet erg populair. Dat is maar goed ook want het voetbal dat in de rest van de wereld wordt gespeeld is onvergelijkbaar veel leuker. In de USA echter is het de populairste sport. Zo kijken jaarlijks maar liefst 110 miljoen Amerikanen naar de Super Bowl, de finalewedstrijd van de top divisie. Ik weet weinig van die sport maar ik weet wel dat het een ongekend gewelddadige sport is die leidt tot flinke blessures. Gebroken ledematen of erger zijn aan de orde van de dag.
Bezwaarlijker is dat American football ook leidt tot een ernstige hersenziekte, antisemitisme. Grote kans is dat u nooit gehoord heeft van DeSean Jackson. Nou da’s een grote jongen hoor. Letterlijk, dat zijn al die jongens nu eenmaal. Desean, oh nee, DeSean, hij staat erop dat zijn naam met 2 hoofdletters geschreven wordt, kan niet alleen goed footballen, hij is ook een groot filosofisch talent. Zo tweette hij dat iedereen weet dat negers (hij mag dat woord wel gebruiken) de echte Joden zijn. (the real children of Israel) En dat “witte” Joden er alles aan doen om dat geheim te houden.
Als negers weten wie ze zijn is het gedaan met Joodse overheersing van de wereld. De lawine van Black Lives Matter neemt een boel drabbige modder mee. Een ander juweeltje van zwart antisemitisme zag ik van de week van ene Kevin L. Walker, een acteur in middelmatige knokfilms. Kevin postte:
“Fact: Jewish people migrated to “Hollywood,” founded & created it, milked black people for their culture, & music, and catered to the KKK and racism in America. They deliberately created a social system putting black people at the bottom. Thus, the role we’re mostly cast in.”
In Walkers visie kwamen de Joden naar Hollywood om zwarte mensen van hun cultuur en muziek te beroven. Niet zomaar, ze deden het voor hun vrienden van de Ku Klux Clan. De domheid, de waanzin, de pure kwaadaardigheid die uit de tweet naar voren komt maakt me bang. Die Walker is, althans volgens zijn IMDB-biografie, geen domme man. Waarom dan dat gore antisemitisme verspreiden? Er is maar een antwoord mogelijk: omdat Walker een gore antisemiet is.
Waar dat zwarte antisemitisme vandaan komt is me een raadsel. Kennelijk is men vergeten dat het juist Joden waren die vooraan stonden in het gevecht tegen discriminatie. Niemand in die kringen spreekt nog over de moord op de New Yorkse Joodse jongens die in 1964 naar Mississippi gingen om te demonstreren. Niet voor henzelf maar tegen discriminatie en rassenwetten in het Zuiden. Ze werden erom vermoord.
De Joodse entrepreneurs die Hollywood maakten tot wat het is waren straatarme jongens uit de sloppenwijken van New York en Chicago. Kinderen van in Oost Europese getto’s geboren Joden die vluchtten naar Amerika. Of ze waren er zelf nog geboren zoals Louis B. Mayer, de in Minsk geboren oprichter-eigenaar van de Metro-Goldwyn-Mayer (MGM) studio’s. Straatarm was de familie. Amerika was dan het land van de onbegrensde mogelijkheden maar niet voor Joden. Om te overleven werd alles aangepakt. En vaak met succes. Succes in de kledingindustrie, in de diamantindustrie en het bankwezen. Uiteraard niet altijd succesvol. Er werd heel veel armoe geleden onder de Amerikaans Joodse bevolking.
Het ontluikende Californië werd aantrekkelijke voor jonge Joodse mannen. ‘Als je dan toch moest proberen om een boterham te verdienen, doe het dan in een lekker klimaat’, dachten ze. Ze waren bereid om alles aan te pakken, sommigen begonnen een film industrietje. Met waanzinnig succes. Alle grote studio’s waren Joods eigendom. In zover heeft Walker nog gelijk ook. Joodse Amerikanen als Louis B. Mayer, Harry Cohn, Sam Goldwyn, de Warner broers, Adolph Zukor, hebben Hollywood gemaakt.
En ook vandaag nog is de Joodse invloed op de filmindustrie van belang, al heeft de opkomst van Netflix etc. veel veranderd. In ieder geval is zeker dat juist Hollywood veel heeft bijgedragen aan de emancipatie van de zwarte bevolking. Natuurlijk, de filmindustrie weerspiegelde het echte leven. Amerikaanse gekleurde acteurs kregen vaak een rol als dienstmeisje of butler. Het was nu eenmaal compleet onwaarachtig als de rollen omgekeerd waren. De filmindustrie had niet de taak om de wereld te veranderen. Maar deed dat wel.
Wie herinnert zicht niet Guess who is coming to Dinner met Harry Belafonte, om maar wat te noemen. Of Mississippi Burning? Het maken van deze films en zoveel andere antiracistische films betekende een groot financieel risico en vereiste moed. Toch zijn ze gemaakt. Door Joodse producenten en door Joodse regisseurs. De mannen die in de twintiger jaren van de vorige eeuw Hollywood groot maakten hadden een ideaal. Ze wilden net zo leven als rijke niet-Joden. Dat lukte ze niet.
In chique countryclubs werden geen Joden toegelaten. Ook golf- en tennisclubs hadden liever geen Joodse leden en lieten dat weten. Dus stichtten Joden hun eigen clubs. Die zijn ook vandaag nog de beste en mooiste van het land. Tijdens de opkomst van de filmindustrie was de slavernij al 60 jaar voorbij. Ondanks dat was het leven van het grootste deel van de zwarte bevolking abominabel. Net zo slecht als van het grootste deel van de Joodse bevolking. Daarom zouden Kevin Walker en zijn vrienden zich eens moeten afvragen waarom er nooit een zwarte filmindustrie is ontstaan. En – nu we het er toch over hebben – geen enkele andere industrie.
