Ooit komt er een dag waarop de verwarde man weer toeslaat. Dat doet hij om de zoveel tijd. Soms dodelijk, soms niet, maar altijd met geweld. Want hoe verward de verwarde man ook moge zijn, hij weet altijd precies wat hij moet doen en wie hij moet hebben.
Het is opvallend hoe zeker de verwarde man is van zijn zaak, de verwarde man is vaak fundamentalist. Verwarring komt, zo moeten we geloven, gepaard met vaste overtuiging. Maar er is geen reden tot zorg. In kranten, op tv en door politici in binnen en buitenland, wordt ons verzekerd dat de verwarde man geen antisemiet is. Ondanks het feit dat hij bij voorkeur geweld pleegt tegen joden.
Is er iemand sinds de tweede wereldoorlog in Nederland nog slachtoffer geweest van antisemitisme? Niet als we naar onze politici luisteren. De joodse scholen en synagoges die omgebouwd zijn tot vestingen, de koosjere restaurants die worden belaagd, de joodse marktkooplieden die op de Albert Cuyp zijn neergestoken, dit alles heeft niets te maken met antisemitisme wordt gezegd en alles met verwarring. De vraag is van wie.
Je zou je bijna afvragen waarom er jaarlijks op de gedenkdagen niet gewaarschuwd wordt tegen verwarring, in plaats van antisemitisme, racisme en haat. Aangezien iedere vorm van geweld tegen joden toch altijd het gevolg is van verwarring en nooit antisemitisme.
Voordeel is wel dat de toespraken op die gedenkdagen in dat geval een stuk minder aanstootgevend zullen zijn. In plaats van idiote vergelijkingen tussen joden en Marokkanen, zouden bekende schrijvers vanaf de nationale preekstoel op die dagen plechtige oproepen kunnen doen om Brie te kopen in plaats van Camembert. Want dat veroorzaakt bij mij altijd verwarring en wie weet hoeveel geweld een beetje duidelijkheid over Franse kaas kan voorkomen.
Antisemitisme is niet alleen geen oorzaak van geweld tegen joden zo krijgen we te horen, er zijn zo weinig joden in Nederland dat je antisemitisme niet eens hoeft op te nemen in de statistieken. Joden zijn een te kleine minderheid volgens het Sociaal Cultureel Planbureau om mee te worden genomen in een onderzoek naar discriminatie. Ook een manier om dit probleem op te lossen.
Maar wel een zeer wrang besluit, gezien de reden waarom er nog maar zo weinig joden in Nederland zijn. Tachtig jaar geleden zijn de joden in dit land met samenwerking van de plaatselijke overheid zo goed als uitgeroeid, nu hoeft de overheid niet te luisteren naar de klachten van de overblijvers want het zijn er nog maar zo weinig.
Het aantal aangiftes van moslimhaat ligt volgens het onderzoek van het Sociaal Cultureel Planbureau beduidend lager dan het aantal aangiftes van antisemitisme. Aangezien er 20 keer zo veel moslims als joden in Nederland wonen, bijna een miljoen, kunnen we vaststellen dat moslims zo weinig last hebben van discriminatie, dat deze gemeenschap minder aangiftes doet dan de statistisch onbelangrijke joden. Waarom is dit gegeven niet van statistisch belang?
Als er zo weinig aangiftes zijn, gaat het eigenlijk best goed met moslims in Nederland. Maar toch moeten we doen alsof er ergens een menu is voor een nieuwe Holocaust, waar de moslims als hoofdgerecht op staan. Maar bij wie dan? Wie kan een bedreiging vormen voor een gemeenschap die zo talrijk is dat zij een meerderheid vormt in 57 landen en bijna een kwart van de wereldbevolking behelst?
Moeten we echt geloven dat de Nederlanders, die nauwelijks de straat op te krijgen zijn voor een politiek onderwerp, te mobiliseren zijn voor een massamoord op wie dan ook geleid door politici die daar helemaal geen zin, behoefte of interesse in hebben? Het is absurd, een fantasie en een politieke smeer.
Maar de onzinnige boodschap is duidelijk, hier heerst geen verwarring. Onze aandacht moet op andere groepen gevestigd zijn, die misschien veel talrijker zijn dan Joden en niet het slachtoffer zijn geweest van vervolging en bovendien door hun aantallen door sommigen als redelijk intimiderend worden beschouwd.
Daarom is het ook zoveel prettiger om ze te verdedigen, want ze zullen toch nooit hulp nodig hebben. Dat is een belangrijk gegeven, voor wie held wil zijn in het naoorlogse verzet. Maar ja, niet iedereen laat zich door dit soort helden in de war brengen, vandaar dat ze zich maar op de moslims hebben gestort.
