Van woensdagmiddag 3 uur tot donderdagochtend 7 uur was er in Israël een avondklok ingesteld om te voorkomen dat mensen naar familie of vrienden zou gaan om gezamenlijk de seider te vieren. Velen zaten daardoor of met hun gezin of alleen aan de seider.
Israël zou Israël niet zijn als er niet iets bijzonders gebeurde.
Omdat de meesten op het zelfde tijdstip met de seider begonnen kwam, alsof het was afgesproken, iedereen op hetzelfde moment naar buiten, om op de balkons het Ma-Nista-Na (de vier vragen) luidkeels vanaf de balkons te roepen.
Dit ging gepaard met veel gejoel, gezang en sommigen lieten de balkon lichten flikkeren.
Zo ook in mijn buurt, en om eerlijk te zijn was het een emotioneel moment, maar ook een bijzonder moment, dat opnieuw aantoonde hoe verbonden men met elkaar is, en hoe speciaal dit kleine Joodse landje is.
