Israël Nieuws

Wat schrijven de Hebreeuwse weekendkranten in Israel vandaag?

Door

27 March 2020

Wat is de deal? Een jaar van politieke ruzie kwam donderdag schijnbaar plotseling tot stilstand toen de grootste uitdager voor de regering van premier Benjamin Netanyahu uit elkaar viel toen Benny Gantz, de leider van de Blauw en Wit partijalliantie , een overeenkomst voor een eenheidsregering met Netanyahu leek te sluiten.

Op het moment van schrijven is er nog geen deal, maar de meeste berichten in kranten en media in Israel doen alsof er al een is en dat deze is ook al is ondertekend en verzegeld.

Volgens verschillende rapporten zal Netanyahu de komende 18 maanden aan het roer van het land blijven staan, waarna Gantz het roer van hem overneemt en premier wordt.

Channel 13 meldt dat Gantz tot die tijd minister van Buitenlandse Zaken zal zijn en zijn partner in de Israel Resilience partij, Gabi Ashkenazi, minister van Defensie.

Maar Channel 12 meldt dat de supporters van Gantz hem ertoe aanzetten om defensie op zich te nemen omdat ze denken dat Buitenlandse Zaken nin de tijd van het coronavirus niet veel te doen zal hebben.

Verschillende rapporten geven aan dat Israel Resilience (IR) – de partij van Gantz – ook het ministerie van Justitie verwacht te krijgen, hoewel er blijkbaar enige nervositeit is dat dit misschien niet zal gebeuren. ‘We zullen niet tegen elke prijs toetreden, maar zullen eisen dat het rechtssysteem wordt beschermd. Dat is een rode lijn voor ons ”, zegt Israel Resilience MK Orit Farkash tegen Army Radio.

Het was maar kort en nu een rommelige echtscheiding: Een aantal andere kwesties blijft ook in de lucht hangen, zoals welk beleid de regering zal ondersteunen.

Ynet meldt dat Likud aandringt op IR om een overeenkomst te ondertekenen om geen wetgeving te pushen die Netanyahu niet in staat zou stellen premier te worden. Tegelijkertijd wil IR een geschreven belofte van Likud om geen wet te pushen die Netanyahu immuniteit zou geven.

Volgens Channel 12 wil IR dat Likud het erover eens is dat, mochten er verkiezingen worden gehouden voordat de 18 maanden zijn verstreken, Gantz premier wordt in een overgangsregering.

‘Als Netanyahu probeert vals te spelen, bestaat de mogelijkheid dat er een wet komt waardoor een aangeklaagde premier niet de taak krijgt een regering te vormen’, zegt het kanaal met de melding dat dit is wat IR zou hebben gezegd.

Channel 13 meldt dat de scheiding met Yesh Atid en Telem ook een aantal problemen heeft om uit te werken, zoals wie de naam Blauw en Wit krijgt. Terwijl Lapid en Telem denken dat zij het moeten krijgen omdat ze een groter deel van de oude partij zijn, probeert Gantz Yemaz Hendel en Zvi Hauser van Telem weg te lokken, wat hem in dat opzicht het voordeel zou opleveren.

Hoe Gantz werd ‘overgehaald’: ToI’s Haviv Rettig Gur schrijft dat de “serieel onderschatte” Gantz zal proberen het beste uit zijn tijd te halen als ‘premier in de wachtkamer’ door te proberen de rechtervleugel onder controle te houden. “Een groot deel van de meest schrille agenda van rechts zal in de ijskast blijven staan of actief worden omgedraaid zolang het Netanyahu-Gantz-partnerschap voortduurt.”

De analyse geeft ook een glimp van waarom Gantz deed wat hij deed: kortom, omdat hij het redden van het land van een vierde verkiezing terwijl het coronavirus woedt, belangrijker vond dan het politieke manoeuvreren van zijn meer koppige bondgenoten, Yair Lapid en Moshe Ya ‘alon, evenals Netanyahu’s eigen vuile politiek.

“Hij gelooft dat hij tegenover twee Netanyahu’s staat, twee politici wiens prioriteiten hij uiteindelijk niet deelt. Een van hen, Lapid, kon hem niet midden in een nationale crisis een stabiele coalitie geven. De andere, Netanyahu, zou dat wel kunnen” , schrijft hij.

Anshel Pfeffer van Haaretz schrijft ondertussen dat Gantz niet zozeer sluw was alswel uitgeput en overtroffen: “Netanyahu profiteerde van Gantz’s gevoel van patriottisme en uitputting.”

Volgens Channel 13 werden de dingen ook geholpen door slecht bloed tussen Gantz en Lapid, nadat Gantz zichzelf voorzitter van de Knesset wilde maken in plaats van Yesh Atid’s Meir Cohen. En het werd nog erger toen Gantz erachter kwam dat Lapid de scheidingspapieren al ruim voor de huidige opschudding had opgesteld.

“De zaak veroorzaakte woede bij de mensen van Gantz, maar ze proberen nog steeds een bericht aan de Lapid-mensen te geven dat ze de bruggen niet achter zich willen verbranden, voor het geval ze opnieuw moeten samenwerken.”

Weet wanneer je ze moet vasthouden, weet wanneer je ze moet vouwen: ze zijn niet de enige die aanvoelen dat het huwelijk met Likud misschien niet standhoudt. Alon Schuster van Blauw en Wit vertelt aan de publieke omroep KAN dat hij hoopt dat Netanyahu zijn belofte nakomt om de macht binnen 18 maanden over te dragen, maar hij weet niet zeker of dat ook het geval zal zijn.

Anderen zijn even onzeker. ToI-redacteur David Horovitz noemt de stap een ‘kolossale politieke gok’, een ‘sprong in het diepe die zal bepalen of deze relatieve politieke bekeerling in feite een kans heeft benut of is ondermijnd, zo niet verslonden, door de immens meer ervaren Netanyahu’.

“Alleen de tijd zal uitwijzen of Gantz de stap van zijn leven heeft gemaakt of de fout van zijn leven”, schrijft Yaron Avraham van Channel 12, die het cliché erkent.

Yuval Karni schrijft in Yedioth dat de stap van Gantz “de gok van zijn leven” is, en merkt op dat Netanyahu de komende 18 maanden weer kan gaan spinnen en trucs en tricks uitgeven, om zich niet aan de deal te houden. Zal hij redenen te kort komen om de deal niet op te blazen? ‘

Zolang we Arabieren kunnen blijven haten: de rechtervleugel viert wat het ziet (en alle anderen ook) als een overwinning voor Netanyahu en verwelkomt de ooit gehate Gantz in de schoot, terwijl rechts alles wat het kan blijft gooien richting Gezamenlijke Arabische lijst om een of andere reden.

“Gantz gaf de voorkeur aan terreurslachtoffers boven Ahmad Tibi”, luidt een kop in Israel Hayom, het Likud fanclub blad, die nog steeds aandringt op de politisering van de tragedies van mensen en de diskwalificatie van de politieke wil van een vijfde van het land.

Een andere columnist, Mati Tuchfeld, noemt het Gantz’s Independence Day, ook al heeft de deal meer plotgaten dan de film met dezelfde naam, en vindt hij het ook moeilijk om zijn eerdere gesprekspunten volledig te verwerpen.

“Alleen degenen die verblind zijn door haat zouden kunnen pleiten voor het toestaan dat de politieke logjam die de Israëlische politiek verlamt, blijft bestaan, of de vorming van een minderheidsregering steunen waarvan het bestaan op de Gezamenlijke Arabische lijst blijft hangen”, schrijft hij, voordat hij een gezond sycofantisme in de strijd gooit. “Het risico dat hij nu heeft genomen is enorm: vertrouwen op de meest ervaren politicus in de regio, zo niet de wereld, en zijn politieke lot binden aan dat van Netanyahu moet de moeilijkste beslissing zijn die hij ooit heeft genomen.”

In Yedioth sluit Amit Segal zich aan bij het bashen van de Gezamenlijke Arabische lijst in een poging de beweging van Gantz uit te leggen: “Hij begreep dat een anarchistische regering, gesteund door Balad, op Twitter en sommige experts na, het laatste is wat Israël nodig heeft midden in een crisis.”

Leugenaar, leugenaar, Gantz staat in brand: Die veronachtzaming is echter niets vergeleken met de onrechtvaardige woede die Gantz teisterde voor wat degenen aan de andere kant van het gangpad het ultieme verraad vinden.

“Gantz heeft een miljoen kiezers verraden”, schrijft Walla’s Amir Oren, noemt hem de Clyde van Netanyahu’s Bonnie en beweert dat hij door het Hooggerechtshof te verzoeken tegen ex-Knesset-spreker Yuli Edelstein, zich vervolgens om te draaien en zich bij hem aan te sluiten, heeft hij de bevoegdheid van de rechtbank verzwakt om Netanyahu uit te sluiten.

“Als ze hem niet uitsluiten zal Gantz niet alleen ten onder gaan als een zwakke, verraderlijke politicus, maar ook als iemand die de corruptie die hij beweerde te willen aanpakken, heeft verdiept om honderdduizenden Israëli’s te lokken om hem te vertrouwen”, zei hij voegt toe.

“Het is moeilijk om een vernederend scenario te bedenken voor een partij die begon als alternatief voor het corrupte en corrumperende regime van Netanyahu en voor haar leider, een voormalige militaire stafchef, die de eerste persoon in meer dan een decennium was die de heerser Netanyahu met succes heeft aangevochten ‘, aldus de hoofdredactie van Haaretz.

“Wat een geweldige deal: steel een miljoen stemmen van Netanyahu-tegenstanders, die Gantz als alternatief zagen, en beëindig zijn carrière als plaatsvervanger van degene die hij dictator noemde, en corrupt en dergelijke”, schrijft Aluf Benn, redacteur van de krant.

Hij voorspelt dat Gantz zijn dikke huid nodig heeft ‘zowel om om te gaan met de kritiek van zijn teleurgestelde kiezers en partners in het politieke systeem, als ook veel later, wanneer hij een reeks vernederingen en pesterijen doormaakt in de regering van Netanyahu’.

Misschien wel het meest verwoestende, is Nahum Barnea in Yedioth, die Gantz portretteert als een trieste weerspiegeling van Israël: “Hij is geen verrader en hij is geen held. Hij is gewoon iemand uit een generatie generaals die nooit een overwinning in hun carrière hebben gekend, alleen maar connecties.”