Wat schrijven de Hebreeuwse kranten in Israel vandaag?

Je wilde hem kronen, dat is gebeurd: de pers op dinsdagochtend heeft Likud-leider Benjamin Netanyahu tot winnaar van de de verkiezingen van maandag verklaard.

• De krantenkoppen op dinsdagochtend staan ​​ver af van de verwarring bij de verkiezingen van september, toen niemand precies wist wat er van de exitpolls gedacht moest worden.

• Zelfs na de verkiezingen van april werd de overwinning van Netanyahu niet niet zo duidelijk verklaard zoals het vandaag het geval is.

• “De boodschap van de verkiezingen is duidelijk: uit de patstelling komen betekent voor Netanyahu gaan”, schrijft Nahum Barnea van Yedioth Ahronoth’s.

• De voorpagina van de krant bevat een massieve, gekantelde en niet erg goede foto van Netanyahu die een selfie maakt en een zijwaarts woord ‘Victory’. Maar wat proberen ze daarmee te zeggen?

• Het Likud blad Israel Hayom houdt het eenvoudig en verklaart dat “de mensen hun zegje gedaan hebben “.

• “Het publiek stemde zoals het stemde, de boodschap kon niet duidelijker zijn”, schrijft Mati Tuchfeld in die krant.

• Haaretz had gehoopt dat Netanyahu zou verliezen. De kop op de voorpagina wijst erop het rechtse blok 60 Knesset zetels heeft en Likud 3-5 zetels meer dan Blauw en Wit.

De peilers: de verklarende koppen zijn zelfs brutaler gezien ze zijn gebaseerd op exitpoll-gegevens. Deze zijn notoir onbetrouwbaar en werden afgedrukt in de wetenschap dat tegen de tijd dat de krant bij de mensen op tafel ligt, de meeste stemmen geteld zijn. Het gevaar voor een “Dewey Defeats Truman” moment ligt op de loer.

• De exitpolls zijn niet eens correct als exit-peilingen en worden ieder uur herzien.

• Als we het hebben over 58 zetels, kunnen we het hebben over een andere verkiezing of een minderheidsregering,” zegt Amit Segal van Channel 12.

• Dat zegt niets over hoe onbetrouwbaar de exitpolls in het verleden zijn gebleken. De resultaten waren blijkbaar nog steeds zo verrassend dat pollster Camil Fuchs het risico liep op overtreding van de wet, door terwijl er nog steeds werd gestemd op tv te zeggen dat de laatste peilingen “een van de meest interessante zal zijn die we ooit hebben gehad. We zien dingen waar we niet aan hebben gedacht.”

• Mogelijk was dat een verwijzing naar de uitslag voor de Likud. Niemand had verwacht dat de Likud het zo goed zou doen.

• Er zijn ook aanwijzingen dat de exitpolls vroegtijdig zijn uitgelekt. Rafael Ahren, die verslag uitbrengt van overwinningsfeest van de Likud, merkt op dat mensen al vóór dat de resultaten officieel bekend werden gemaakt, al spraken over het feit dat de partij 37 zetels zou krijgen en Blauw en Wit ongeveer 30.

Blijven tellen: Gelukkig voor de gedrukte publicaties is het tellen van de stemmen vertraagd (vanaf 07:30 uur wordt slechts 24% van de resultaten gepost, versus meer dan 90% tegen die tijd in september). Daarom worden de exitpolls nog steeds gezien als de meest betrouwbare barometer van wat er gaat komen. Althans voorlopig, tot er betere cijfers beschikbaar zijn.

• De echte resultaten worden stukje bij beetje op de website van de centrale verkiezingscommissie geplaatst. Hierdoor schommelden de resultaten in het begin nogal. Om 06:50 uur konden bijvoorbeeld de twee belangrijkste ultraorthodoxe partijen bijna zelf een coalitie maken.

• Walla meldt dat de stemmen daadwerkelijk zijn geteld, maar nog niet zijn vrijgegeven.

• Gevraagd naar de vertraging vertelt verkiezingschef Orly Adas aan Channel 12 nieuws dat ze er de voorkeur aan geeft om de resultaten opnieuw te controleren zodat dat ze zo nauwkeurig als mogelijk zijn voordat ze gepubliceerd worden. Ze merkt op dat er “extra stappen” worden gezet om ervoor te zorgen dat alles 100% klopt.

• Ynet meldt dat het tot aan het eind van dinsdagmiddag zou kunnen duren voordat de volledige resultaten worden gepubliceerd (zonder stemmen van diplomaten, soldaten en ziekenhuispatiënten).

• Dan is er ook nog het probleem wie de stembiljetten van de in huis quarantaine geplaatste kiezers zal tellen. Volgens verschillende rapporten weigeren verkiezingsmedewerkers die stembiljetten aan te raken.

• Dedy Markovich van de publieke omroep KAN meldt op Twitter dat ze ondertussen in een magazijn in de stad Shoham worden bewaard. “Dit is echt iets doms dat ik niet begrijp”, schrijft hij.

Schreeuwen door de opwinding: het langzame sijpelen van echte resultaten belet niet dat de opwinding razendsnel naar buiten komt en elke nieuwssite is gevuld met “analyses”.

• Op alle drie de belangrijkste tv kanalen vonden de hele nacht discussies plaats, met analisten, politici, journalisten, assistenten en wie er ook maar om 3 uur ‘s nachts in de studio rondwaart, om te discussiëren over de toekomst van het land, de juridische problemen van Netanyahu en wie het hardst kan schreeuwen, waardoor ze het meeste gelijk hebben.

• Dat geldt ook voor Likud MK Miki Zohar, die in wezen de studio van Channel 12 intrekt (vanaf 7 uur was hij er schijnbaar al vijf uur geweest). Onder vele andere dingen, vertelde hij het station dat de Likud het plan heeft om een of twee leden van de oppositie partijen weg te lokken om de coalitie aan te vullen.

• In Zman Yisrael schrijft Avner Hofstein dat Israëliërs graag hun nieuwsuitzendingen bekijken, maar niet noodzakelijkerwijs dol zijn op de tv-nieuwsbusiness: “Dit zijn mensen die ooit het nieuws beschouwden als het brood en boter van democratie, maar al jaren vrezen dat de Israëlische journalistiek zijn ziel heeft verloren en zijn klanten bedriegt. “

• Hij vermoedt dat de verschuiving mogelijk te danken is aan reality-tv en de focus op een beroep op emotie. “Het resultaat is dat veel journalisten het publiek overtuigen om alleen met hun hart en buik te denken en bijna nooit met hun hoofd.”

Geen probleem als er geen gerechtigheid is : Yossi Verter zet zijn denkpet op in Haaretz en schrijft dat ja, Netanyahu heeft gewonnen, maar het is toch te laat voor hem.

• “Zelfs als hij een coalitie van 61 bouwt, heeft de rechtszaak-trein het station verlaten. Zijn doel, te ontsnappen aan gerechtigheid, werd niet gerealiseerd en zal niet worden gerealiseerd. “

• Anderen hebben er niet zoveel vertrouwen in dat Netanyahu aan gerechtigheid zal ontsnappen en voorzien een strijd. Yedioth’s Ben-Dror Yemini schrijft dat de kiezers bewezen hebben in Netanyahu te geloven, niet in de gemeenschap voor rechtshandhaving. “60 zetels zeiden ja tegen Netanyahu en nee tegen [voormalige officier van justitie] Shai Nitzan.

• Zman‘s Shalom Yerushalmi schrijft dat het argument van de kiezers om op Netanyahu te stemmen precies is wat Netanyahu voor de rechtbanken zal gebruiken om te beweren dat ze hem niets kunnen maken. “We kijken naar een ongekende botsing, misschien zelfs een constitutionele crisis, tussen de Knesset en de gerechtelijke autoriteiten en poortwachters.”

• In Israel Hayom noemt Amnon Lord de verkiezingen een ‘stem van geen vertrouwen in het gerechtelijk apparaat’.

• “Het Israëlische publiek geeft de voorkeur aan Netanyahu, zelfs met de drie aanklachten waarmee verschillende spelers dachten hem van een overwinning af te houden “, schrijft hij.

Hoe de stemming werd gewonnen: de overwinning van Netanyahu is zo groot dat zelfs sommige critici niet anders kunnen dan verwonderd toekijken.

• “Hij heeft bewezen dat hij geen concurrentie heeft in Israël, misschien in de wereld, als het gaat om het winnen van verkiezingen”, schrijft Yedioth’s Sima Kadmon.

• Dus hoe deed hij het? David Horovitz van ToI schrijft dat hij werd gestimuleerd ‘door een uiterst effectieve “get-out-the-vote-campagne”, die onder andere gegevens uit het nationale kiesregister gebruikte om zich direct op Likud-kiezers en potentiële Likud-kiezers te richten. Dit zorgde ervoor dat kiezers daadwerkelijk naar de stembureaus gingen. ‘

• “En zijn bewering dat Blauw en Wit een minderheidscoalitie wilden vormen, met de externe steun van de gezamenlijke lijst van Arabische partijen. Gantz ontkende dit, maar Arbeidspartij leider Amir Peretz bevestigde het juist. Dit heeft waarschijnlijk potentiële Blauw en Wit stemmers van gedachten doen veranderen.

• Ravet Hecht van Haaretz noemt dit laatste “een bijzonder nare campagne, waarbij het ongelooflijke wordt bereikt: kiezers van het centrum-linkse blok naar zijn kamp verplaatsen vlak voor zijn naderende proces.”

• Maar ze zegt dat het echte nieuws de manier is waarop Netanyahu erin slaagde zijn basis -de mensen “die zijn wreedheid aanbidden” samen te voegen met “mensen die genoeg hadden van alle verkiezingen en de onzekerheid, en zich liever aan zijn macht onderwerpen. Zij zijn degenen die de weegschaal hebben getipt – niet alleen politiek, maar ook moreel. Israël heeft volmondig ja gezegd tegen de revolutionaire boodschap van Netanyahu: alles in losbandig Israël is toegestaan. ”

• Channel 12‘s Elad Simchayoff schrijft dat Netanyahu mogelijk heeft geleerd van de Britse leider Boris Johnson, die in staat was om kiezers te winnen die gewoon klaar waren met Brexit en bereid waren daarvoor om Johnson te stemmen.

• “Het is mogelijk dat ze in Balfour street (ambtswoning van Netanyahu) begrepen dat het ongeluk van mensen met de politieke crisis hier zo diep was en dat er kiezers waren die voor iedereen wilden stemmen als dat maar het einde van de impasse betekende”, schrijft hij.

Haat het spel, niet de spelers: dus waar gaan we heen? Ondanks claims van een enorme overwinning voor Likud en groot verlies voor Blauw en Wit, zien sommigen nog steeds eenheid op de tafel.

• Anshel Pfeffer van Haaretz merkt op dat geen van beide leiders zich expliciet uit heeft gesproken tegen eenheid in hun toespraken: “Gantz heeft geen optie om zijn eigen coalitie te vormen. In plaats van te wachten tot Netanyahu achterblijvers zou uitkiezen en een splitsing in Kahol Lavan manipuleren vanuit de wildernis van de oppositie, deed hij zijn eigen aanbod aan Netanyahu in zijn toespraak. ‘Strafrechtelijke procedures moeten in de rechtbank worden behandeld,’ zei hij, waarbij de aanhangers eraan worden herinnerd dat ‘over twee weken Benjamin Netanyahu op de bank van de verdachte zal zitten in een Israëlische rechtbank voor drie ernstige misdaden.’ Anders dan tijdens de campagne voegde Gantz deze keer niet toe dat dit Netanyahu diskwalificeert om als premier te dienen. “

• In ToI schrijft Raoul Wootliff: “In een verandering van toon van zijn retoriek op het campagnespoor deed Netanyahu een duidelijk beroep op de andere kant van het politieke gangpad en zei in zijn toespraak tot Likud-activisten in Tel Aviv: ‘We moeten meer verkiezingen voorkomen. Het is tijd om de kloven te genezen. Het is tijd voor verzoening. ”

• Maar hij voegt eraan toe: “Om Gantz te laten toetreden tot een Netanyahu-regering, zou hij zijn campagnebelofte moeten veronachtzamen om niet te dienen onder een premier die is aangeklaagd. Gantz heeft tientallen keren beloofd om dit nooit te doen.”

• Akiva Bigman van Israel Hayom schrijft dat “in elke normale situatie de resultaten zoals we die bij de drie verkiezingen hebben gezien zouden leiden tot een stabiele regering in wat voor samenstelling dan ook. Er is geen reden om boos te blijven, afgezien van deze obsessie rond Netanyahu. ”

• Zelfs als de cijfers geen eenheid vereisen, schrijft voormalig Likud-minister Limor Livnat in Yedioth, bestaat de noodzaak “om de kloof te dichten, de wonden te helen en de Israëlische samenleving te verenigen.”