COVID-19 heeft ons in 2020 verrast en overrompeld met absoluut catastrofale gevolgen. De economie is ingestort en met de gezondheidszorg dreigt hetzelfde te gebeuren. Zonder vaccin ziet de toekomst er somber uit. De vooruitgang die zo vanzelfsprekend leek, is met gierende remmen tot stilstand gekomen. Hoe heeft dit kunnen gebeuren?
De Communistische partij van China draagt als enige schuld aan deze COVID-19 pandemie. Het was de Chinese overheid die de uitbraak in Wuhan eerst getracht heeft te ontkennen. Artsen en journalisten, die de wereld wilden waarschuwen dat er een nieuwe ziekte was uitgebroken, werden gearresteerd. Pas toen de situatie helemaal uit de hand liep en ontkennen geen zin meer had, heeft de Communistische partij van China erkend dat het land getroffen werd door een nieuw en dodelijk coronavirus. Toen was het al te laat.
Maar dit is niet de eerste keer deze eeuw dat een dodelijk en besmettelijk nieuw virus de wereld teistert. SARS brak uit in 2003, varkensgriep in 2009, MERS in 2013 en Ebola in 2014.
Dat het een keer mis zou gaan was geen verrassing. Experts hebben herhaaldelijk gewaarschuwd dat een pandemie zoals deze een kwestie van tijd was. Gezien de verstrekkende gevolgen die nooit onvoorspelbaar zijn geweest, is het de vraag waarom is er onder het gros van de mensen niet collectief een alarmbel is gaan rinkelen na het uitbreken van SARS, MERS, varkensgriep en Ebola. Waarom dachten we onkwetsbaar waren?
Besmettelijke dodelijke ziektes zijn geen nieuwe bedreiging die we ons maar met moeite kunnen voorstellen. Iedereen is bekend met de de Zwarte Dood en de Spaanse griep. Toch is er nooit wat mee gedaan, want de cultuur had er geen oren naar. Het leefde niet onder de mensen. Het gevaar van virussen kreeg bij het grote publiek hooguit aandacht als entertainment in de categorie sciencefiction en zombies. Schrijver dezes was hierop geen uitzondering.
Politici werden niet gesommeerd door emotionele jongeren om nu toch eindelijk adequate maatregelen te nemen om de mensheid te bevrijden van dit soort plagen. Leden van het Amerikaanse Congres kwamen niet met ambitieuze actieplannen waarin het bestrijden van virussen verklaard werd tot grote generationele inspanning, vergelijkbaar met de tweede wereldoorlog. Politieke partijen gingen er niet mee aan de haal en hun demagogen en charlatans raakten het onderwerp niet aan.
Die waren namelijk allemaal met andere dingen bezig, zoals het beïnvloeden van het weer over 100 jaar. In hun grootheidswaanzin en verwarring meenden zij in staat te zijn om problemen ver in de toekomst op te lossen. Er werd geen aandacht besteed aan het gevaar van virussen, omdat men zo arrogant was te geloven zelf het grote gevaar te zijn.
De technologie om energie op te wekken zonder CO2 uit te stoten bestaat al sinds 1938 toen de eerste atoom gespleten werd. Het grote verschrikkelijke probleem waar we al die jaren door afgeleid werden, was al opgelost voordat iemand er ooit van had gehoord. Wie het over ontkenning wil hebben, mag daar eens over nadenken.
Maar die oplossing was niet goed genoeg, want het ging om iets anders. Dezelfde reden waarom virussen politiek gezien ook niet zo interessant zijn.
Besmettelijke ziektes lenen zich niet om ingezet te worden ten behoeve van het bevorderen van de groene linkse agenda. Grenzen moeten er voor worden gehandhaafd en in de zo gehate farmaceutische industrie moet flink worden geïnvesteerd. Liever houdt men zich daarom bezig met luxe problemen.
Nu kijken we in de afgrond en weten we niet waar dit eindigt. De mensheid heeft zich 20 jaar laten afleiden door onzin en de prijs die we daarvoor betalen is zwaar.
