Israëliërs die het dichtst bij Gaza wonen, hebben slechts 15 seconden om zichzelf en hun families naar een veilige ruimte te brengen. Door dit herhaaldelijk te doen, neemt het stressniveau toe bij bijna iedereen die daar woont, aldus de Jerusalem Post.
Yaffa Agadi zal nooit de dag vergeten in mei toen gewapende Palestijnse mannen in Gaza tientallen Qassam-raketten op Zuid-Israël afvuurden. De “red alert” sirene bleef loeien in de buurt van haar huis in Ashkelon, waardoor ze allemaal de veilige kamer in renden. Yaffa’s echtgenoot Moshe ging naar buiten om nog even snel een sigaret te roken in wat hij dacht dat een pauze was tussen raketaanvallen. Terwijl hij buiten stond, landde een raket heel dicht bij hem, een granaatscherf raakte hem en doodde hem onmiddellijk.
“Ik heb geen leven meer, ik kan niet slapen, ik zag mijn man voor mij sterven,” zei zijn weduwe Yaffa met een krassende stem met haar ogen vol tranen. “Ik pakte hem op en probeerde hem te redden, maar hij stierf.”
Linda Gratstein ontmoette Yaffa bij een fondsenwerf avond voor Operation Embrace, een organisatie die diensten verleent aan Israëli’s en hun families waarvan familieleden zijn omgekomen of gewond geraakt door terreuraanslagen. Deze omvatten betalen voor psychologische begeleiding, bijles, therapie met paarden en tweejaarlijkse weekenden in hotels voor familieleden.
Yaffa, zegt Linda, vertelde me dat haar 13-jarige dochter, de jongste van vier kinderen, depressief is sinds haar vader stierf. Het was de eerste begrafenis waar haar dochter aanwezig was. Elke keer dat er een geluid is van een raketaanval of zelfs een auto met luide uitlaat, begint ze te huilen en te schreeuwen: “een raket, een raket.” Dit zijn klassieke symptomen van posttraumatische stressstoornis, zegt Michal Feldstein, de maatschappelijk werker voor Operatie Omhelzing.
Yaffa zegt dat direct na de raketaanval vertegenwoordigers van de regering haar kwamen bezoeken die zeiden dat ze haar zoveel mogelijk zouden helpen. Maar dat waren loze beloften en hulp is er nooit gekomen.
“Ik voel me alsof iedereen me is vergeten,” zei ze. “De enige die ons heeft gesteund is Michal,” waarbij ze naar Feldstein wees.
Feldstein zegt dat een groot deel van de kinderen in de buurt van Gaza die al jaren met raketaanvallen leven, symptomen van PTSS vertonen . Deze omvatten slaapproblemen, altijd het gevoel dat ze klaar moeten zijn voor een aanval, nachtmerries, bedplassen en boze uitbarstingen.
Hoewel fysiek trauma zal genezen, zei ze, moet emotioneel trauma worden behandeld zodat het zal doorwoekeren en erger wordt. Ze woont zelf in Kibbutz Mefalsim op slechts een paar kilometer afstand van de grens met Gaza, dus ze weet wat haar patiënten doormaken.
Operatie Embrace is in 2001 gestart door Rabbijn Joel YTessler en zijn vrouw Aviva uit Potomac, Maryland, waar Joel vele jaren rabbijn was. Aviva organiseerde onlangs een avond om geld in te zamelen voor de organisatie. Een verrassende gast was de Amerikaanse ambassadeur in Israël, David Friedman.
“Het doel van de avond was om de echte mensen die zoveel lijden en trauma hebben meegemaakt, meer bewust te maken,” zei ze. “Een deel van PTSS is het gevoel dat je je huis niet wilt verlaten en niets meer vertrouwt. De hoop is dat we het bewustzijn hierover binnen Israël kunnen blijven vergroten. ”
Het jaarlijkse budget is $ 350.000 en gedurende de 18 jaar hebben ze $ 3,5 miljoen opgehaald. Ze schat dat ze ongeveer 10.000 mensen hebben geholpen.
Eén van hen, zei ze, was een jong meisje dat zwaargewond raakte bij een raketaanval en verscheidene weken in coma doorbracht. Ze herstelde maar had permanent gehoorverlies. Het National Insurance Institute (NII) bood haar hoortoestellen aan, maar ze wilde advocaat worden en had heel dure hoortoestellen nodig die al het achtergrondgeluid eruit filterden om haar te helpen haar lezingen in de klas te begrijpen. Operatie Embrace zorgde voor de hoortoestellen en vandaag is de jonge vrouw advocaat.
Voor meer informatie over Operatie Embrace, klik hier
