Wat schrijven de Hebreeuwse kranten in Israel vandaag?

Een 10 voor inspanning: De VS hebben hun langverwachte vredesplan vrijgegeven, en hoewel er nauwelijks iemand is die denkt dat het vrede zal brengen, behalve iemand wiens naam rijmt op Mushner, zijn er toch hoge verwachtingen in Israël.

• In feite is bijna iedereen het eens over wat het plan uiteindelijk voor resultaat zal geven: Palestijnse afwijzing en Israëlische pogingen tot annexatie. Het belangrijkste meningsverschil is alleen of dit alles goed of slecht is.

• ‘Vrede volgens Trump’, luidt de kop van de voorpagina op tabloid Yedioth Ahronoth, die ter ere van de gedenkwaardige gebeurtenis op groot formaat verschijnt met een voorpagina van het plan en een afbeelding van premier Benjamin Netanyahu en Amerikaanse president Donald Trump.

• “Het Trump-plan is echt geen deal of vredesblauwdruk”, schrijft Stephen Collinson in CNN.

• “Er worden geen nederzettingen geëvacueerd”, schrijft Ofer Hadad van Channel 12. “Dit is de kop van het vredesplan. Dit en dit alleen.”

• In Haaretz beschrijft Anshel Pfeffer het plan als ‘voorbestemd om te falen’ en ‘een nonstarter‘.

• Maar hij zegt dat het nooit echt is ontworpen om te slagen, of zelfs om annexatie te pushen. Het is eerder gemaakt om een ​​Palestijnse afwijzing te krijgen: “Het Trump-plan zal nooit werken – maar dat is ook niet de bedoeling, voor zover het Netanyahu betreft. Het is er om een ​​wig door het hart van de Palestijnse nationale beweging te drijven en de weg te openen voor de transformatie van de Palestijnen naar een volk, zoals de Tibetanen of de Koerden, zonder een realistische hoop ooit een eigen staat te hebben. “

• Raphael Ahren van Times of Israel schrijft dat “het uiteindelijk niet echt uitmaakt wat er in het plan staat omdat het niet zal worden uitgevoerd. Dat wil niet zeggen dat de publicatie van het plan geen grote gevolgen zal hebben. Zoals Netanyahu benadrukte in zijn briefing, is hij van plan om de Israëlische soevereiniteit over de delen die de deal als onderdeel van Israël beschouwt, vanaf aanstaande zondag te beginnen toe te passen. Een unilaterale Israëlische annexatie van grote delen van de Westelijke Jordaanoever, zonder een realistisch vooruitzicht dat tot een Palestijn staat zou kunnen leiden, op de weg, naar een one-state oplossing. “

Uitbreiding van soevereiniteit in onze tijd: Israel Hayom komt met de kop op de voorpagina, “Soevereiniteit nu”, laat vrede over aan de sukkels en weerspiegelt wat de belangrijkste punten van de premier uit het plan leken te zijn: Dat het in orde is om delen van de Westelijke Jordaanoever te annexeren en je de Palestijnen weinig speelruimte geeft om een ​​staat of iets dergelijks te creëren.

• “Begin met bouwen op de Westelijke Jordaanoever, zoals in Tel Aviv,” spoort redacteur Boaz Bismuth aan en roept de partijen (Netanyahu en Benny Gantz) op om David Ben-Gurion en Moshe Sharett van deze generatie te zijn. “Dit is een geweldige kans voor hen om als staatsman in de geschiedenisboeken te komen”, schrijft hij.

• Hij noemt Trump ook ‘de held van onze tijd’ en geeft toe emotioneel te worden terwijl hij het vredesvoorstel leest.

• Ariel Kahana van dezelfde krant schrijft op Twitter dat “er geen nederzetting zal worden ontruimd en de Palestijnse staat op de maan komt”, daarmee bewerend dat er geen belemmering is om direct te annexeren.

• “We kunnen dit niet missen op het moment van de waarheid. Dit is het moment om de historische kans te grijpen ‘, schrijft hij.

De sneltrein naar annexatieland: In gesprek met verslaggevers zei de Amerikaanse ambassadeur in Israël, David Friedman, dat Israël meteen kon beginnen met annexeren. Netanyahu vertelde verslaggevers dat hij van plan is de bal zondag aan het rollen te brengen.

• “Israël hoeft helemaal niet te wachten,” zei Friedman, toen hem werd gevraagd of er een “wachtperiode” was over wanneer het land de Israëlische soevereiniteit tot de nederzettingen kon uitbreiden. Dit meldt Eric Cortelessa van ToI.

• Maar op CNN antwoordt Jared Kushner, wanneer hem gevraagd wordt naar annexatie: “Ik geloof niet dat dit dit weekend gaat gebeuren. Tenminste, niet zover ik weet. ‘

• In een toespraak tot de Israëlische legerradio Galei Tshahal zei minister van Toerisme Yariv Levin dat hij niet denkt dat annexatie zondag zal beginnen. “Er is een poging om het annexatieproces zo snel mogelijk te starten, maar er zijn een aantal formulieren en vergunningen die moeten worden ingediend. Ik neem aan dat we het niet voor zondag zullen redden.”

• Wat betreft de vraag of Israël een dergelijke stap kan zetten met een demissionaire regering, is niet duidelijk. Maar publieke omroep KAN meldt dat procureur-generaal Avichai Mandelblit, sprekend vóór de bekendmaking van het plan, zei dat het in een noodgeval kon worden uitgevoerd.

Het einde van de wereld zoals wij die kennen: Dat is slechts één probleem. Een andere is of wat er gebeurt een goede zaak is. Veel Israëlische journalisten vinden van niet.

• Nahum Barnea van Yedioth schrijft: “Dit is geen vredesplan, dit is een annexatieplan”. Hij noemt het “het einde van het zionisme” en een “gifpil”, zegt hij die een “apartheidsstaat” zal creëren.

• Times of Israel hoofdredacteur David Horovitz schrijft dat “Hoewel het plan van Trump het gestelde doel van Israëlisch-Palestijnse vrede niet zal bereiken, is het een doorslaand succes voor Netanyahu, tenminste op de korte termijn. Naast andere prestaties bracht hij kennelijk een president op andere gedachten die bij zijn aantreden, de pro-Netanyahu krant Israel Hayom vertelde dat hij nederzettingen niet ‘een goede zaak voor vrede’ vond.

• In Haaretz schrijft ex-Palestijnse onderhandelaar Dianne Buttu dat “het plan het internationale rechtssysteem zoals wij dat kennen wegduwt en het vervangt door een systeem waarin ‘macht juist is’ – waar macht, en niet wet, oppermachtig is.”

Bekijk het ook eens van de positieve kant: Ondanks het scepticisme is er nog steeds hoop en opwinding, ook in Yedioth, die een vertaling van Trump’s speech plaatst, onder de kop ‘Reuze stap naar vrede’.

• Ben Dror Yemini noemt in de krant het plan ‘een kans om een ​​ramp te voorkomen’, waarvan hij zegt dat het het resultaat is van niets doen. “Het plan heeft alleen potentieel als het verandert in een regeling voor een unilaterale regeling, die in de kern scheiding van de Palestijnen zal zijn, niet alleen in gebieden A en B, maar ook een deel van C. Dit is niet het plan waar een zionist van droomde, het zou beter zijn geweest om een ​​deal te sluiten met de Palestijnen, maar er is geen partner. ‘

• Noa Landau van Haaretz schrijft dat de nederzettingen toch al vrijwel zijn geannexeerd, dus wat het plan eigenlijk bereikt, is een verzachting van het recht op annexatie.

• “Grote delen van rechts Israëlische hebben feitelijk afstand gedaan van de droom om het hele land Israël te behouden. In principe accepteerden ze het idee om het te verdelen in ruil voor 30 procent van de Westbank ”, zegt ze. “Deze principiële erkenning dat het eigenlijk mogelijk is om een ​​diplomatieke deal te accepteren die het land verdeelt als het net goed genoeg is, is belangrijk voor de verre toekomst. Omdat nu duidelijk is dat iedereen begrijpt dat het argument niet gaat over de vraag of een Palestijnse staat zou moeten ontstaan ​​naast Israël, maar alleen tegen welke prijs.”

Wiens plan? Hoewel veel van de hoofdlijnen van het plan vooraf bekend waren via lekken, was de introductie van Israëlische Arabische steden in Palestijns gebied nieuw.

• Barak Ravid van Channel 13 merkt op dat het idee voor het eerst werd voorgesteld door Avigdor Liberman.

• Niettemin schrijft redacteur Aluf Benn in Haaretz dat het plan lijkt te zijn gescheurd uit de pagina’s van het boek “Een plaats onder de naties.” van Netanyahu uit 1993. “Trump heeft het misschien ondertekend, maar Netanyahu heeft het geschreven.”

Het andere belangrijke verhaal dat de tijd vergat: De deal begraaft de aanklacht tegen Netanyahu. Een niet minder historisch moment voor de pers, of een gelukstreffer voor Netanyahu, of een meesterlijke planning (ondanks zijn klachten over de timing die het tegendeel beweren).

• Haaretz is de enige grote krant die de aanklacht belangrijker vindt dan het vredesplan, waarbij de twee verhalen samenkomen in één giftige stoofpot.

• Yossi Verter van de krant schrijft dat het drama van de dag “ongelooflijk” was. Hij schrijft dat de aanklacht groot is omdat “Dit de eerste keer is dat Netanyahu de controle over zijn lotsbestemming volledig heeft verloren.”

• In de meeste kranten komt de aanklacht echter op de tweede plaats na de vredesovereenkomst. Yedioth plaatst het op pagina 14 en vermoedt dat Netanyahu zijn immuniteitsverzoek heeft ingetrokken omdat hij Blauw en Wit niet het plezier wilde geven hem te verslaan.

• Israel Hayom plaatst het nog verder terug – pagina 16 – en bevat twee kolommen die het systeem aanvallen voor een poging een goede man neer te halen.

• “Dit was een hinderlaag en van tevoren gepland,” beschuldigt Haim Shine in een artikel Blauw en Wit, hoewel het Netanyahu was die de timing bepaalde.

• En woensdag wordt de aanklacht amper genoemd op de meeste nieuwssites, waarbij het gesprek draait om de vredesovereenkomst, annexatie en weinig anders.