Wat schrijven de Hebreeuwse weekendkranten in Israel?

Crimineel getij: het enorme schandaal bij de aankoop van onderzeeboten, bekend als Case 3000, leidt de nieuwsagenda, een dag nadat de officieren van justitie hadden aangekondigd dat ze van plan waren een voormalige marinechef en andere voormalige topambtenaren aan te klagen wegens omkoping.

• Een van de aangeklaagden is de neef van Netanyahu en zijn voormalig huisadvocaat, David Shimron, beschuldigd van het witwassen van geld. Interessant is dat Shimron in een groot deel van de buitenlandse pers als de hoofdrolspeler wordt gezien, terwijl hij in Israël als slechts een kleine speler in het geheel wordt beschouwd.

• De aanklachten waren donderdagavond bij alle drie de belangrijkste tv nieuwsuitzendingen de opening, maar nu het grootste deel van de smeergeld affaire al onthuld, is er niet veel nieuws onder de zon te melden.

• Kanaal 13, dat de kijkers eraan herinnerde dat hun verslaggever Raviv Drucker enkele jaren geleden als eerste over het vermeende omkopingsschandaal berichte, meldt dat het vreemd is dat voormalig plaatsvervangend nationale veiligheidsadviseur, Avriel Bar Yosef, niet in het schandaal is aangeklaagd. Volgens het kanaal werkt het Openbaar Ministerie nog steeds aan een andere niet-gespecificeerde aanklacht tegen hem, maar er wordt van uitgegaan dat hij uiteindelijk toch wordt aangeklaagd voor omkoping.

• De zaak geeft ook roddelbladen en anderen de kans om hun favoriete woordspelingen opnieuw te gebruiken, die ze gebruikten op het moment dat de zaak voor het eerst bekend werd, zoals ‘duiken in corruptie’ door Israel Hayom en ‘Een zee van corruptie’ door Yedioth Ahronoth.

• Nieuwssite Ynet meldt dat officier van justitie Shai Nitzan, sprekend op een juridische conferentie in Haifa, uitlegde waarom deze zaak ‘het hele land laat schudden’. ‘In Israel is de veiligheid van het land het heilige der heiligste.”

De dingen die we verloren door het schandaal: zelfs als het verleden bekend is – in afwachting van een hoorzitting en een proces – ziet de toekomst er nog steeds somber uit.

• Hagai Amit schrijft in Haaretz dat de zaak Israël nog jaren zal achtervolgen, vooral als het gaat om de aanschaf van militaire uitrusting, met een deal voor een zesde onderzeeër die door het schandaal al bevroren is.

• ‘De belangrijkste schade die de zaak heeft veroorzaakt lijkt de veiligheid te zijn’, schrijft hij. ‘Zelfs als het defensie-instituut besluit dat de vijf onderzeeboten die Israël al heeft voldoende is, zal het deze in de tweede helft van het volgende decennium moeten vervangen, omdat ze verouderd raken en de een na de ander uit dienst moet worden genomen. En het is nog niet duidelijk hoe het schandaal de toekomstige aanbesteding van militaire uitrusting door Israël zal beïnvloeden.’

• Shmuel Zucker, voormalig chef van het ministerie van Defensie in de tijd dat het omkopingsschandaal speelde, maar er niet bij betrokken was, maakt zich zorgen dat iets dergelijks opnieuw zou kunnen gebeuren. ‘Het systeem dat toezicht houdt op het proces, heeft slechte beslissingen genomen en de problemen zijn nog steeds niet geïnternaliseerd, gecontroleerd en onderzocht. Wie zal er ingrijpen om ervoor te zorgen dat dit soort dingen niet meer gebeurt?, vraagt ​​hij zich op het radiostation van het Israëlische leger af.

• Walla’s Amir Oren schrijft dat het opvallend is dat de minachting van premier Benjamin Netanyahu voor wetshandhaving zich alleen beperkt tot de aanklachten tegen hem, maar dat de premier stil blijft over de onderzeeboten-affaire, ondanks dat een aantal persoonlijke assistenten en zijn neef, teven zijn persoonlijke advocaat, er bij betrokken zijn.

Aandacht afleiden: Netanyahu bleef inderdaad stil over de onderzeeboten-affaire, maar heeft zijn mond vol over de annexatie van de Westelijke Jordaanoever en Iran tijdens zijn reis naar Portugal, waarbij TOI’s Raphael Ahren opmerkt, dat Netanyahu duidelijk geïrriteerd is door de minimale krantenartikelen over deze, zoals door velen beschouwde, onnodige reis.

• ‘Waarom hij ervoor koos om vijf en een half uur naar Portugal te vliegen voor slechts twee korte bijeenkomsten – één woensdagavond met de Amerikaanse staatssecretaris Mike Pompeo, en één met de Portugese premier Antonio Costa op donderdag – blijft onduidelijk,’ schrijft hij . ‘Het is mogelijk – en inderdaad vrij waarschijnlijk – dat de komende dagen en weken het ware belang van deze haastig georganiseerde reis naar Portugal bekend zal worden. Het is tenslotte redelijk om aan te nemen dat hij niet zonder goede reden daar naartoe is gevlogen.’

• Israelische verslaggevers persten een paar druppels nieuws uit Netanyahu’s opmerkingen over de mislukte gesprekken voor een eenheidsregering, vooral nadat hem werd gevraagd waarom hij slechts zes maanden als premier zou willen dienen in een eenheidsregering, waarbij hij antwoordde: ‘Zes maanden? Ik wil twee jaar.’

• Hoewel de opmerking bedoeld was om de compromissen te onderstrepen die hij bereid is te maken om tot een eenheidsregering te komen, beschouwden sommigen het als een bewijs dat zijn bewering dat hij oké was om zes maanden te dienen gewoon nonsens was, waardoor het kantoor van Netanyahu gedwongen werd met een ontkenning te komen.

• In Walla schrijft Tal Shalev dat Netanyahu heeft gezegd dat hij geen nieuwe verkiezingen wil, maar zijn reis toont het tegenovergestelde, want waarom zou hij anders pogingen om een regering samen te stellen overslaan om een ​​Amerikaanse minister te ontmoeten en te praten over vage veiligheidsgerelateerde zaken die hij kan toch niet zou kunnen uitvoeren als demissionair premier.

• ‘Het wederzijdse defensieverdrag met Amerika en de annexatie van de Jordaanvallei waren kaarten die Likud tijdens de laatste verkiezingscampagne al had getrokken, en nu, met mogelijk een nieuwe verkiezingsronde voor de boeg, opnieuw naar het middelpunt van de aandacht brengt, niet zozeer om een eenheidsregering met Blauw-Wit mogelijk te maken, maar eerder ter ondersteuning voor Netanyahu om rechte partijen aan zich gebonden te houden.’

Niemand verwacht de Netanyahu-inquisitie: zoals bijna traditie is geworden, werd de reis bijna ingehaald door iets doms wat werd gedaan door Sara Netanyahu.

• Dit keer was het haar antwoord op de vraag van Shalom Yerushalmi van Zman Yisrael, die haar vroeg wat slechter was, de Spaans / Portugese inquisitie of de zaken die spelen tegen haar familie.

• In plaats van deze dwaze vraag met lachen af te doen, gaat ze er serieus op in en vertelt ze aan Yerushalmi dat er tegen haar familie ‘een inquisitie’ gaande is, waardoor haar onzinnige antwoord snel wordt opgepikt door de Hebreeuwse media.

• Yerushalmi merkt op dat hoewel de premier duidelijk liet blijken dat hij niet blij was met haar antwoord (waarbij hij op zijn gemak tegen het gedenkteken voor vermoorde van Joden aanleunde), ging Sara verder en zei dat ze het gesprek later graag zou voortzetten.

• Noa Landau van Haaretz op Twitter schrijft over een andere minder gerapporteerde vreemde vergelijking – deze keer door de premier.

• Gevraagd op een briefing waarom hij premier wil blijven, antwoordt hij door te wijzen op en enquête van US News and World Report over de sterkste landen, waarin Rusland op nummer 2 staat.

• Netanyahu vraagt ​​de verslaggevers waarom Rusland zo hoog staat, en ze zeggen dat ze denken dat het komt door president Vladimir Poetin, wat ze vervolgens via Google bevestigd zien.

• ‘Netanyahu vergelijkt zichzelf eigenlijk met Poetin,’ tweet ze, en merkt ook op dat Poetin een score van 10 op 10 op de leiderschapsindex behaalde, terwijl Netanyahu slechts een 2,8 op 10 kreeg.

Land van de vrije mensen en thuisbasis van de Israëlische expats: als Israëliërs willen upgraden van land 8 naar land 1, de VS, zal een voorpagina artikel in Israel Hayom hen de aanmoediging geven die ze nodig hebben.

• De column is van Miriam Adelson, die toevallig de krant bezit en toevallig een Israëli is die naar Amerika is verhuisd, ter gelegenheid van de jaarlijkse conferentie van de Israëlisch-Amerikaanse Raad, die zij en haar man Sheldon toevallig financieren.

• Adelson schrijft dat Israëli’s die naar Amerika verhuizen zich niet moeten schamen voor hun afkomst als ze Israel hebben verlaten en door sommige Israelis als “verrader”worden gezien. Ze zegt zelfs dat ze ambassadeurs van Israël zijn en beter dan de joden in Diaspora.

• “In tegenstelling tot sommige Diaspora-joden, zijn Israëlische immigranten vastbesloten om Israël zonder verplichtingen te steunen. Ze begrijpen de existentiële problemen van Israël ‘, schrijft ze.

• Reagerend op de column (en de prominente plaatsing ervan) tweet mediacriticus Tomer Persico: “Adelson overtuigt ons dat immigreren echt cool is. Zij en haar man steunen Netanyahu, dus ik denk dat het patriottisch en pro-Israël is. “

De schittering van de raket: degenen die niet zijn gevlucht naar het land van Starbucks en kerst jingles, konden vrijdagochtend nog een show in de lucht zien, terwijl Israël een raket lanceerde en een spoor van witte rook boven het midden van het land was te zien.

• De aard van de te testen raket was niet meteen duidelijk en het ministerie van Defensie was ongewoon vaag.

• Oren Heller van Kanaal 13 merkt op dat, hoewel Israël meestal zegt wat er werd getest of voor welk doel het diende, deze keer “afgezien van een aankondiging van het ministerie van Defensie dat het een test was van een ‘raketaandrijvingssysteem’, er niet werd gezegd wat er nu gelanceerd was.”

• Het is niet verwonderlijk dat het mysterie direct leidt tot speculatie, waarbij er werd gezegd dat de test bedoeld was om een ​​signaal naar Iran te sturen.

• “Men kan inschatten dat de test bedoeld was om de strategische afschrikking van Israël te versterken – vooral tegen Iran,” schrijft Ben Yishai in Ynet.

• De meeste berichten gaan ervan uit dat de raket een test was van een ballistische raket van het Jericho-type, hoewel Israel Hayom opmerkt dat “Israël zelf nooit informatie heeft verstrekt over het bestaan ​​van ballistische raketten of over het in bezit hebben daarvan.”

• “Volgens buitenlandse rapporten ontwikkelt Israël een reeks van oppervlakte- ballistische raketten van het Jericho 4-type met een bereik van duizenden kilometers en de mogelijkheid om een ​​kernkop te dragen,” meldt Israel Defense.