Wat schrijven de Hebreeuwse kranten in Israel vandaag?

Amir tegen de wereld: een bloedige strijd is begonnen tussen minister van Justitie Amir Ohana en alle anderen, nadat hij Orly Ginsberg Ben-Ari heeft benoemd als interim-staatsadvocaat ter vervanging van Shai Nitzan.

• De hele dag dinsdag, en ook eerder, verruilde Ohana kwaaie argumenten met procureur-generaal Avichai Mandelblit over de keuze, waarbij de twee elkaar ervan beschuldigden onredelijk te zijn.

• Volgens rapporten zou Mandelblit ongelukkig zijn geweest met bijna iedereen op Ohana’s shortlist van kandidaten, behalve plaatsvervangend officier van justitie Shlomo Lemburger. Ginsberg ben-Ari wordt echter beschreven als iemand die weinig anders te bieden heeft dan het hebben van de juiste politieke richting, m.a.w. se vind dat Netanyahu niet voor de rechter moet komen.

• Volgens Channel 12-nieuws, werd de plaatsvervangend districtsprocureur drie keer afgewezen door een keuringscomité voor de functie van districts procureur. “Ze is niet geschikt om officier van justitie te worden, hoe staat het dan met officier van justitie?”, Vraagt ​​Amnon Abramovitch zich af.

• Kanaal 13 voegt eraan toe dat Ginsberg Ben-Ari en Nitzan ( de inmiddels afgetreden staatsadvocaat) elkaar niet konden uitstaan nadat hij een van haar afspraken had getorpedeerd, nadat ze erachter waren gekomen dat ze informatie had verborgen die een veroordeelde van moord kon vrijspreken.

• Gezien het feit dat Nitzan een van de grootste boemannen van rechts was vanwege zijn rol in de vervolging van premier Benjamin Netanyahu, beschouwen velen de benoeming als politiek van aard, en tegen woensdagochtend wordt een eerste verzoekschrift ingediend tegen de voordracht, onder verwijzing naar de vrees voor ‘invloed van buitenaf’. Enkele uren later bevriest de rechtbank de voordracht.

• Gidi Weitz van Haaretz merkt op dat de nominatie een win-win is voor Ohana en Netanyahu: “Als het hof Ginsberg Ben-Ari ervan weerhoudt Nitzans plaats in te nemen, kan Ohana schreeuwen over samenspanning tussen gerechtelijke ambtenaren tegen politici. Als ze in orde is, kan de minister van Justitie koesteren in een overwinning op Mandelblit. ‘

Oh nee, Ohana: Veel media zijn niet aardig voor Ginsberg Ben-Ari of Ohana in beweging.

• Tova Zimuki van Yedioth Ahronoth schrijft dat het gedrag van Ohana “een directe voortzetting is van het helpen van zijn beschermheer Netanyahu, die zijn vervolging een ‘staatsgreep’ noemde en Nitzan dreigde hem voor de rechter te brengen.”

• In een column in Haaretz schrijft Chemi Shalev dat “in normale tijden het debat en het drama rond Ohana’s beslissing om de door Mendelblit voorgestelde senior-kandidaat te negeren en in plaats daarvan een lagere overheidsadvocaat te benoemen, misschien als intern gekibbel werden beschouwd dat uit de hand is gelopen. In deze abnormale tijden, met een aangeklaagde premier die erop uit is om aan vervolging te ontsnappen en herverkiezing te zoeken, moet de Ohana-Mendelblit-confrontatie worden gezien als een beslissende schermutseling in de totale oorlog van Netanyahu tegen de rechtsstaat.

• Walla’s Amir Oren zegt dat Ohana alleen verantwoordelijk is voor twee kiesdistricten, Netanyahu en Likud’s kiezers: “Een derde kiesdistrict, de zaken waar justitiële ministers voor zorgen, binnen het ministerie en daarbuiten, is alleen in negatieve zin belangrijk, als een boksbal.”

Oh ja, Ginsburg Ben-Ari: Niet iedereen is tegen de benoeming. Israel Hayom, het fanclub blad van Netanyahu, behandelt het verhaal onder de kop “Ben Ari – de juiste persoon voor de taak”, een citaat van Ohana.

• Amnon Lord van de krant zegt dat alle claims tegen Ginsberg Ben-Ari feitelijk bewijzen dat ze de beste is voor de klus, omdat ze bijna aan de top staat, maar duidelijk geen lid is van de goede oude jongensclub.

• Yedioth’s Ben-Dror Yemini schrijft dat hoewel ze niet de beste keuze is, “de benoeming volledig binnen het bereik van de minister van Justitie ligt”.

• In Haaretz citeert Netael Bendel eigenlijk een aantal collega’s die zeggen dat ze een solide officier van justitie is en niet noodzakelijk Ohana’s boodschapmeisje is.

Imputschment: Israëli’s kijken naar de impeachment-show van de Amerikaanse president Donald Trump met een mix van verbijstering, verwarring en morbide fascinatie.

• Terwijl in het verleden parallellen werden getrokken tussen hem en Netanyahu, waarbij de eigen juridische ellende van de premier werd begraven in de drukte van de aanklager en verkiezingen, zijn de verschillen tussen Israël en de VS nu meer in focus.

• Omdat er in het Hebreeuws geen concept of zelfs maar woord voor beschuldiging bestaat (hoewel ze dol zijn op het woord putsch), maken een aantal nieuwssites het goed met een woord dat zich ongeveer vertaalt in verdrijven.

• Arik Carmon van het Israel Democracy Institute schrijft in Yedioth in een stuk dat over de VS had kunnen worden geschreven maar geen enkele keer de naam Trump noemt, verkiezingen geen vervanging zijn voor juridische processen (het doel van de afzetting is juist).

• “Het laatste wat we nodig hebben, is om ‘de wil van de mensen’ te verkiezen boven de mensen die we hebben belast met het beschermen van [onze wetten],” schrijft hij.

Turkije schokkend: een bericht in de Britse Telegraph beweert dat Turkije Hamas toestaat aanvallen op Israëliërs vanuit zijn grondgebied te plannen, ondanks een overeenkomst van 2015 om de activiteiten van de terreurgroep te bestrijden.

“Afschriften van Israëlische politie-ondervragingen met terroristen laten zien dat senior Hamas-agenten de grootste stad van Turkije gebruiken om operaties in Jeruzalem en de bezette Westelijke Jordaanoever te leiden”, aldus de dagelijkse rapporten. “Israël heeft Turkije herhaaldelijk verteld dat Hamas zijn territorium gebruikt om aanvallen te plannen, maar dat er geen actie wordt ondernomen en president Recep Tayyip Erdogan blijft Hamas leiders ontmoeten.”
Een van de in het rapport aan het licht gebrachte complotten was een mislukte poging om ex burgemeester Nir Barkat, ex-MK Yehudah Glick of ex-politiechef Roni Alsheich te vermoorden.

• Hoewel het verhaal, dat veel eerder niet-gerapporteerde details bevat, grote golven maakt in Israël, wijzen sommigen erop dat Hamas plannen plant vanuit Turkije niet bepaald nieuw is.

• Journalist Tali Ben Ovadiah merkt op dat Kan vorige maand een soortgelijk onderzoek van een uur heeft uitgevoerd.

• Channel 12-verslaggever Ohad Hemo schrijft op Twitter dat hij hetzelfde verhaal hoorde van Suhaib Yusuf, de zoon van Hamas leider Hassan Yusuf, “in een getuigenis over wat ze op Turkse bodem deden. Hij sprak over het luisteren naar Israëli’s, een ‘Westbank’-brigade die in Istanbul was gevestigd en over het plannen van aanvallen op de Westelijke Jordaanoever.’

Laat mijn mensen gaan: na enkele dagen van sudderende berichten dat Israëliërs op Russische luchthavens problemen hebben, is het verhaal opengebroken, met rapporten over 46 Israëliërs die worden vastgehouden op de luchthaven Domodedovo in Moskou.

• De Ynet-nieuwssite meldt dat er ook een aantal kleine kinderen bijzijn die worden vastgehouden tijdens een langzaam ondervragingsproces.

• In een verklaring bevestigt de Russische ambassade alles, behalve dat het rapport zegt dat Israël ook veel Russen ophoudt bij aankomst.

• De KAN-nieuwssite verbindt de zaak rechtstreeks met Naama Issachar, de Israelische backpacker die meer dan 7 jaar gevangenisstraf heeft gekregen wegens het in het bezit hebben van 9,5 gram marihuana, in wat volgens velen een zaak is om haar te gebruiken als handelsschip.

Geen aandacht voor een vermiste vrouw: terwijl Issachar constant in het nieuws is, en Netanyahu dinsdagavond tijdens een verkiezings bijeenkomst nog beloofde haar naar huis te brengen kijkt ToI’s Adam Rasgon naar het geval van een minder bekende Israëliër in het buitenland, Lutfia Zbad, die vermist wordt sinds oktober tijdens een reis naar Parijs en niet is gelokaliseerd.

• Zbad’s familieleden vertellen Rasgon dat ze lijdt aan schizofrenie en sporen autoriteiten aan om meer te doen.

• “Netanyahu nam persoonlijk contact op met Poetin over Naama Issachar. Waarom neemt hij geen contact op met de autoriteiten in Frankrijk over Lutfia? ‘Vraagt ​​broer Rasem.

• Het zijn niet alleen de autoriteiten. Gezamenlijke Arabische lijst MK Ahmad Tibi beweert dat racisme de oorzaak is van de kleine media aandacht die de moeder van drie ook van de pers heeft gekregen.