Mesjoggaas komt van mesjogge maar betekent naar mijn smaak toch iets anders. Mijn eigen Jiddisch-Nederlandse woordenboekje vertaalt mesjogge als krankzinnig en mesjoggaas als dwaasheid. Het woordenboek is geschreven door geleerde mensen dus die omschrijving is heus goed. Maar toch is die definitie mij wat te beperkt. Mesjogge is lang niet altijd krankzinnig en mesjoggaas is….
Ach weet ik veel. Laten we zeggen, dat je om iets dat mesjogge is het beste je schouders ophaalt. Om mesjoggaas kun je meestal lachen. Een voorbeeld.
Het is de op een na laatste dag van het jaar. Mijn doorgaans rustige Amsterdamse buurtje lijkt nu al een oorlogsgebied. Het knalt onophoudelijk, uit het raam zie ik bde vuurpijlen boven de daken. Daar gaat voor vele Euro’s, denk ik dan. Wat een lol.
Ik haat vuurwerk. Ik haat het geteisem dat die rotzooi nu al afsteekt minstens zo erg. Dan heb ik het natuurlijk niet over een onschuldig stukje kindervuurwerk. Hoewel…”als je een schlemiel bent gaat een banaan ook af,” wordt er in mijn kringen gezegd. Sommige mensen kijken het hele jaar uit naar Oud en Nieuw. Lekker knallen, hoe zwaarder hoe beter. Er moet iets mis zijn in je hersens wanneer je zo heftig verlangt naar een oorlogssimulatie. Nog anderhalve dag maar de eerste huizen zijn al vernield en de eerste gewonden zijn al gevallen. Hier een oog, daar een hand, ach wat geeft het, je hebt er toch twee. Die jongens met de capuchons zien vuurwerk als wapen. Onze overheid doet er weinig tegen. Kan dat ook niet. Personeelsgebrek hé?
Ik haat natuurlijk niet iedereen die vuurwerk afsteekt. Neem nou mijn aardige buurman, makelaar in ruste. Ieder jaar koopt hij voor een klein vermogen een pakket vuurwerk waarmee hij de hele straat kan opblazen. Wat bezielt die man? Op oudejaarsavond, klokslag middernacht staat hij buiten. Onze keurige buren komen ook naar buiten, men wenst elkaar een gelukkig nieuwjaar. Samen staan ze in de de kou. De meesten hebben ook wat vuurwerk maar niet zoveel als de plaatselijke “king of the fireworks”. Vroeger ging ik er ook wel eens bij staan. Alles voor een goede verstandhouding met de buren nietwaar? Er was altijd wel iemand met een fles bij zich, dan kreeg ik een glas champagne in de hand gedrukt. Mijn buren zijn aardige mensen. ’Nou proost hoor, op een mooi nieuwjaar,’ zei ik dan. Eigenlijk wilde ik vragen of ze die ongein-granaten niet naast mijn auto wilden afsteken. Maar ik deed het niet. Durfde ik niet. Tegenwoordig krijg je me met geen stok naar buiten, ik kijk wel uit.
Mijn buren zijn niet alleen, half Nederland is mesjogge met vuurwerk. Van mij zou het mesjoggaas om aan de mensen te vragen of ze op willen houden met die ongein. De mesjoggenen zijn nu eenmaal krankzinnig en ik kan slechts mijn schouders ophalen. Dat ik me ieder jaar weer kwaad maak is mesjoggaas want het helpt toch niet. Om mijn eigen mesjoggaas kan ik maar beter lachen.
Maar er is hoop. Mijn twittervriendin @FirenzeJudy maakte de hashtag #geenvuurwerkvoormij trending. Misschien weet u wel niet wat een trending hashtag is. Dan bent u een gelukkig mens!
Lezers en lezeressen, vrienden en vriendinnen, chaweriem en chawerot, ik wens jullie een wondermooi 2020. Zonder knallen.
