Volgens een gehouden enquête onder Israelische werknemers vanaf 18 jaar, is 57% niet tevreden over hun bestaande evenwicht tussen werk en privéleven waarbij een vergelijkbaar percentage respondenten klaagt over inflexibele werkgevers die hen niet toestaan om vanuit huis te werken.
Ongeveer 5% zei dat ze mochten werken vanuit huis wanneer ze wilden, terwijl een 36% aangaf dat ze dit soms mogen doen na het verkijgen van toestemming, volgens de enquête.
Ongeveer 31% van de werknemers zei dat hun woon-werkverkeer een half uur tot een uur duurt, terwijl 29% zei dat hun reistijd tussen een en twee uur ligt.
Volgens het Israeli Democracy Institute die de enquête uitvoerde, komt dit neer op 25 uur per maand ofwel 13 dagen per jaar die aan reistijd worden verspild.
Ongeveer 47% van de ondervraagde werknemers vertelde het IDI dat ze tot twee uur per week overwerken vanuit huis en 24% meldde dat ze minstens één keer per maand in het weekend werkten. Meer dan een kwart, 27% van de werknemers meldde dat ze “vaak of altijd werken tijdens vakantie of vrije tijd.”
Nog eens 40% zei dat ze werken terwijl ze officieel met ziekteverlof zijn, hiervan heeft 52% een bovengemiddelde salaris in tegenstelling tot de 35% van de werknemers met een gemiddeld salaris.
62% van de Israelische werknemers houdt liever de vrijdag als vrije dag dan dit te verplaatsen naar de zondag.
67% van de werknemers zegt dat ze “geen professionele training krijgen om op de hoogte te blijven van technologische ontwikkelingen .”
Ondanks berichten dat de productiviteit van Israël verder achterloopt op de rest van de ontwikkelde landen, wat leidt tot grotere loonverschillen en armoede, zei 65% van de werknemers dat “hun werkgelegenheid overeenkomt met hun niveau van professionele training.”
Daphna Aviram Nitzan, directeur van het IDI’s Centrum voor Bestuur en Economie, zei in een verklaring naar aanleiding van de enquête dat “de onderzoeksresultaten de dringende noodzaak laten zien om de Israëlische arbeidsmarkt aan de 21ste eeuw aan te passen,”
“Werkgevers uit zowel de private als de publieke sector moeten onmiddellijk hervormingen doorvoeren, met name door nieuwe arbeidsovereenkomsten te formuleren en professionele opleidingsprocessen te herzien, zodat ze aansluiten op de veranderende behoeften van de markt. Dit zal helpen de bestaande kloof tussen het professionele niveau en de productiviteit van Israëlische werknemers te overbruggen en op het niveau te brengen van hun collega’s uit andere landen van de OESO [Organisatie voor Economische Samenwerking en Ontwikkeling].”
