In de Jerusalem Post verscheen vandaag een analyse die wij u niet wilden onthouden, omdat hierin duidelijk wordt gemaakt hoe dichtbij de onderhandelaars van Likud en Blauw en Wit bij een regeringsakkoord waren.
De komende 82 dagen zullen de leiders, Knesset-leden en strategen voor politieke partijen proberen hun verschillen te benadrukken om uw stem te winnen.
Ze zullen elkaar de schuld geven voor de derde verkiezingen binnen een jaar . Ze zullen zelfs zeggen dat de coalitieonderhandelingen nooit echt van de grond zijn gekomen.
Geloof ze niet.
Ze waren deze keer dichter bij het vormen van een regering dan toen de Knesset zich de laatste keer op 30 mei ontbond .En ze waren vorige keer ook dichtbij.
Dat was toen de toenmalige Labour-leider Avi Gabbay de nacht doorbracht in de residentie van de premier aan de Balfour-straat in Jeruzalem om een deal te sluiten om de zes Knesset-leden van zijn partij – of tenminste twee van hen – in de coalitie op te nemen.
Gabbay gaf toe aan druk toen de deal voortijdig werd onthuld, en hij heeft sindsdien spijt gehad dat hij niet op de stippellijn heeft getekend en minister van Financiën is geworden.
Deze keer werd een overeenkomst tussen de Likoed en Blauw en Wit over een eenheidsregering tot in detail geschreven. Advocaten van beide kanten hadden regelingen getroffen om een coalitie tot in de kleinste details te faciliteren.
Ze werkten het hardst aan de meest gecompliceerde kwestie: hoe premier Benjamin Netanyahu in staat te stellen zijn functie zo respectvol mogelijk voor hem te verlaten, op een zo vroeg mogelijk, voor Blauw en Wit acceptabel tijdstip.
Maariv’s Ben Caspit rapporteerde het uitvoerig op dinsdag en sindsdien hebben bronnen in beide partijen het rapport bevestigd.
Netanyahu zou zijn kantoor verlaten op 4 mei 2020, direct na de viering van de Onafhankelijkheidsdag. Zowel Netanyahu als Gantz zouden deze maand als premier in een rotatieovereenkomst worden beëdigd – Netanyahu als premier en Gantz als kandidaat-premier.
Er zou een wet zijn aangenomen om de functie van Gantz te creëren en ervoor te zorgen dat Netanyahu de zijne op tijd verliet. Het wetsvoorstel zou zelfs de ontbinding van de Knesset vóór het einde van de termijn hebben voorkomen, waardoor de langverwachte en benodigde stabiliteit zou zijn gewaarborgd.
Shas-leider Arye Deri en New Right leider Ayelet Shaked vertelde Gantz dat ze zich bij hem zouden voegen en Netanyahu zouden verlaten als de Likud-leider probeerde onder de gesloten deal uit te komen.
Waarom heeft Gantz het aanbod uiteindelijk afgewezen? Was het omdat hij Netanyahu nog steeds niet vertrouwt, omdat hij vindt dat Netanyahu hem respectloos heeft behandeld, of omdat zijn nr. 2, Yair Lapid, eindelijk aanbood zijn eigen rotatie op te geven als een derde verkiezing zou worden gehouden?
Blijkbaar alle drie.
Er dan was er ook nog Avigdor Lieberman.
De leider van Yisrael Beytenu liet doorschemeren dat hij zich zou aansluiten bij zowel rechts- als linkse regeringen met een minieme meerderheid op strategische momenten wanneer een eenheidsovereenkomst dichtbij was, waardoor beide partijen op een dwaalspoor werden gezet en het voor hen moeilijker werd een compromis te sluiten.
Nu zegt Lieberman dat hij “nul procent schuld” heeft aan de derde verkiezingen. Maar het is mogelijk dat een deal had kunnen worden gesloten als de vermeende Kingmaker zich nergens mee had bemoeit en was verdwenen.
De twee partijen waren dicht bij elkaar. Zo dichtbij, maar toch zo ver weg.
