Wat schrijven de Hebreeuwse media in Israel vandaag?

Mayday vanuit de cockpit: coalitieonderhandelingen en daarbij behorende leugens bereiken een koortsachtig hoogtepunt, waarbij Benny Gantz en zijn Blue & White vrienden een 11e uur weesgegroet schoppen en hopen dat het hen een regering oplevert.

• De kop van Haaretz meldt dat Blue & White zegt dat het vooruitgang heeft geboekt in de onderhandelingen met Avigdor Lieberman en zijn partij Yisrael Beytenu, maar in de kleine lettertjes vertelt een bron binnen Blue & White dat het niet zo goed gaat.

• “Na de ontmoeting van in “de cockpit”met het leiderschap is er niets echt nieuws”, zegt een van de functionarissen tegen Haaretz.

• Likud fanblad Israel Hayom, die boordevol zit met wat in wezen propaganda is voor Likud en Netanyahu (daarover later meer), citeert een Blue & White bron die Lieberman “onstabiel” noemt en zegt dat niemand in de partij hem echt vertrouwt.

• Een foto van de zogenaamde cockpit-ontmoeting, met de vier macho-mannen in zwart-wit in een steriel ogende kamer, lokt wat guffaws uit. Raoul Wootliff van ToI schrijft dat de hele scène erg Scandinavisch is, terwijl David Halbfinger, chef van de New York Times, grapt dat ze een kapperskwartet zouden kunnen zijn.

Loving the new Ikea Israel catalog pic.twitter.com/mFbO0mqtuQ

— Raoul Wootliff (@RaoulWootliff) November 17, 2019

Wie krijgt de roos van Liberman? Walla’s Tal Shalev schrijft dat alle ogen gericht zijn op het hoofd van Yisrael Beytenu, die opnieuw de belangrijkste “kingmaker” is. Ze merkt op dat Lieberman nogmaals Likud en Blue & White zal ontmoeten voordat hij zijn definitieve beslissing neemt, waardoor de onderhandelingen als iets uit “The Bachelor” klinken.

• In Haaretz merkt Anshel Pfeffer op dat “Lieberman nog langer dan Netanyahu – en in veel meer flagrante bewoordingen tegen Arabische Israëliërs heeft aangespoord.”

• “Heeft hij eindelijk de ene brug bereikt, kan hij die niet passeren om deze missie te volbrengen” van het verslaan van Netanyahu, vraagt ​​hij.

• Channel 12’s Daphna Liel schrijft echter dat Lieberman alle reden heeft om een ​​partij te kiezen en verkiezingen te vermijden.

• “Hij kan het publiek misschien vertellen dat hij bij zijn woord bleef en de creatie van een extremistische regering aan beide kanten heeft voorkomen, maar aan de andere kant tonen de peilingen aan dat zijn kiezers het meest wispelturig zijn – ongeveer 50 procent overweegt niet te stemmen voor hem weer, en hij kon gemakkelijk onder de drempel komen. ‘

Minderheidsproblemen: zelfs met de steun van Liberman zou een minderheidsregering de externe steun van de Arabische partijen nodig hebben. En het probleem gaat veel verder dan Liberman.

• Yedioth Ahronoth haalt een bron van Blue & White aan waarin de opties voor een dergelijke regering worden uiteengezet: Blue & White + Yisrael Beytenu + Labour zonder externe steun van Democrat Union en Joint List; of Blue and White + Labour + Democratic Camp met externe steun van de Joint List en Yisrael Beytenu.

• Volgens de krant, echter, zullen Moshe Yaalon en Gabi Ashkenazi, de helft van het Blue and White leiderschaps, alleen in ok zijn met een minderheidsregering die Lieberman “binnen” heeft. En de krant merkt op dat de rechtse MK’s Yoaz van Blue and White Hendel en Zvi Hauser (wiens naam ze schrijven als Tzvika Hendel, een voormalige ultra-nationalistische MK die niet langer dient) zijn misschien in geen geval achtergebleven bij het plan.

• Channel 12 12 meldt dat Democratic Camp zegt dat het een minderheidsregering niet zal steunen tenzij het erin zit, wat de opties van Gantz verder beperkt.

• Sefi Ovadia schrijft op de website van Channel 13 news dat de kansen op een eenheid of een minderheidsregering beide “klein” zijn, wat betekent dat we weer verkiezingen zouden krijgen.

Maak Bibi weer groot: een van de belangrijkste redenen waarom velen denken dat noch eenheid of minderheid mogelijk is, is de beslissing van Netanyahu om zich volledig uit te spreken tegen de Arabieren, waardoor toetreding tot een minderheidsregering er net zo smakelijk uitziet als peperkoekhummus.

• Yedioth merkt op dat Gantz gelooft dat de anti-Arabische push het bewijs is dat Netanyahu al heeft besloten om naar nieuwe verkiezingen te gaan.

• Tijdens een ‘nood’ rally op zondagavond tegen het ‘gevaarlijke’ minderheidsregeringsscenario, merkt Jacob Magid op dat sommige retoriek van Netanyahu werd gebruikt door een Likud-chatbot die van Facebook was afgetrapt (en waarvan Netanyahu beweerd dat hij daar geen weet van had ).

• Magid merkt ook op dat het evenement niet te ver verwijderd was van een Trump-bijeenkomst: “In wat een Israëlisch equivalent leek te zijn van de ‘lock them up’-oproepen tegen presidentiële kandidaat Hillary Clinton, op rally’s voor de Amerikaanse president Donald Trump, leek dit op oproepen tot het gevangen zetten van plaatsvervangend officier van justitie Liat Ben Ari en het verhoor van staatsprocureur Shai Nitzan. “

• In tegenstelling tot de barnburners van Trump, werd deze echter slecht bezocht, wat volgens een voormalige Likud-functionaris een product is van het feit dat de rally niet voor de partij was, maar voor één man en zijn diehard supporters: “Het is een rally voor Bibi. Daarom is deze plek niet vol. ”

• Een tweet van de rally toont een van die diehards met een poster met leden van Blue and White en andere partijen met Arabische voornamen, wat helemaal niets is als mensen de middelste naam van Barack Obama benadrukken.

• Verwijzend naar de noodoproep van troepen in oorlog leest de headline van Israel National News : “We hebben een Order 8 en we kwamen” over de nood demo.

• Race naar de bodem: de rally en de anti-gezamenlijke lijstverklaringen van Netanyahu ervoor, erna en tijdens het verzamelen wekken media-aandacht op, het merendeel onaardig tegenover de premier.

• Yossi Verter van Haaretz schrijft dat “Netanyahu een one-man show van waanzin organiseerde.”

• In dezelfde krant gaat MK Issawi Frej nog verder en noemt de premier gevaarlijker dan Meir Kahane.

• “Toen kwam racistisch en hatelijk gepraat uit een marginale figuur, terwijl tegenwoordig de woorden niet zo verschillend zijn, maar ze voortkomen uit de mond van een premier,” schrijft hij.

• Journalist Neri Zilber noemt de voorstelling ‘pure aansporing’.

• In Yedioth schrijft Nahum Barnea dat Netanyahu wolf te vaak heeft gehuild, en zelfs zijn achterban kopen het niet meer.

• “De woorden waren groter dan het leven. Profetieën van de ondergang, niet minder, van een gerespecteerde leider, de zittende premier. Ik verwachtte dat mensen bitter zouden schreeuwen, in het stadium zouden gaan jammeren. Maar er gebeurde niets. Ze namen gewoon foto’s, lachten, riepen zo nu en dan “alleen Bibi”. Misschien vergis ik me, maar het lijkt erop dat de jaren van spin, van retorische bloei, van pathos op het podium, te ver zijn gegaan. Ze vereren Netanyahu, houden zelfs van zijn woorden, maar vertrouwen zijn berichten over een dreigende vijand niet ‘, schrijft hij.

 Ga naar de heuvels: vertel het niet aan de redactie van Israel Hayom, die de dreiging ziet en alles behalve vluchten.

• “Likud-functionaris: het gevaar van een minderheidsregering is niet voorbij”, luidt de kop van de tabloid, alsof het idee een soort pest of haai is.

• Alsof het een bedreiging uitlokt, noemt Amnon Lord van de krant de campagne van Netanyahu ‘een voorproefje van de campagne in de volgende verkiezingen – als Gantz en zijn vrienden besluiten om te gaan voor een minderheidsregering met links en Arabieren.’

• Hamevasar lijkt ook te zitten achter de boodschap van Netanyahu, als hoofdkop van Netanyahu’s beschrijving van een minderheidsregering als een ‘terreuraanval’.

• “Dit is niet alleen een serieus, vreselijk precedent met destructieve gevolgen op politiek niveau en triest voor de identiteit van de nationale staat van de Joden”, schrijft Boaz Shapira in Israel National News, “maar ook een ernstig veiligheidsrisico dat onmiddellijk gevaar oplevert voor een echte manier het land en zijn burgers. “