Wat schrijven de Hebreeuwse kranten in Israël vandaag?

De last afschudden: zelfs vanuit het graf slagen Shimon Peres en Yitzhak Rabin erin om twee Israëlische leiders samen te brengen die vastzitten in een politieke impasse zoals het land al tientallen jaren niet of nooit gezien heeft.

• Zondag liepen premier Benjamin Netanyahu en de facto oppositieleider Benny Gantz tegen elkaar aan bij de Knesset, terwijl de eerste het podium verliet en de laatste op weg was naar een herdenkingsdienst voor Rabin op de 24e herdenkingsdag van zijn moord.

• De meet and greet, met Gantz die op de schouder van Netanyahu klopt terwijl ze passeren, spat over de voorpagina van Yedioth Ahronoth, doordrenkt met betekenis onder de kop “Zo dichtbij, maar zo ver weg.”

• Vergaderingen tussen de twee zijn relatief zeldzaam geweest, hoewel ze elkaar hebben gesproken voor coalitie gesprekken, en ze verschenen ook allebei enkele maanden geleden bij de herdenking van Peres, waar Rivlin probeerde ze vriendjes te laten worden.

• Het idee dat ze dichtbij zijn, is niets nieuws, zoals Haviv Rettig Gur al in maart aangaf .

• Ze blijven ook nek aan nek in de peilingen, volgens Channel 13, dat een enquête publiceert waaruit blijkt dat als vandaag verkiezingen zouden worden gehouden, Blue & White 35 zetels zouden krijgen voor Likud’s 34, hoewel geen van beide partijen een coalitie zou kunnen vormen.

Richt je op Liberman (maar in werkelijkheid Arabieren): ze zeggen dat cijfers niet liegen, maar peilingen, behalve onbetrouwbaar, kunnen ook gemakkelijk worden gesponnen. Zo meldt Army Radio dat 44 procent van de Blue & White kiezers tegen een minderheidsregering zijn die wordt gesteund door Arabische partijen.

• Dezelfde peiling wordt gerapporteerd in Israel Hayom als “Meer dan de helft van de Blue & White kiezers ondersteunen, Arabische partijen in de regering.” Het werkelijke aantal is 52%.

• Het hoofddoel van de krant, gezien als een Likud / Netanyahu fanblad, is echter niet Gantz, maar eerder Yisrael Beytenu leider Avigdor Lieberman, die het ervan beschuldigt een regering te willen die wordt gesteund door de Arabieren in plaats van een rechts blok.

• “Veel geluk voor hem met een regering ondersteund door de Arabieren,” citeert de krant een Likud-bron die het citaat prominent plaatst. Een ander citaat, “We zullen het masker van het gezicht van Lieberman afscheuren”, staat op de voorpagina van het tabloid.

• “Lieberman zigzagde eerst en heeft zichzelf te koop aangeboden”, zegt Mati Tuchfeld van de krant, hem beschuldigend van het verlaten van zijn basis.

• De enige rode draad is dat degene die echt wordt aangevallen de Arabieren zijn.

Lieberman’s weddenschappen: Likud heeft Israel Hayom niet nodig om op te treden als een stand-in, hoewel de partijleiders vrij vocaal over hoe het de denkt over Lieberman en zijn ultimatums. Haaretz begint zijn gedrukte editie met Netanyahu die Lieberman beschuldigt van coördinatie met Gantz en alleen eisen stelt aan Likud.

• KAN Radio citeert een Likud-functionaris die zegt Lieberman “is vergeten dat hij niet in een casino is.”

• Chemi Shalev van de krant schrijft dat Lieberman met zijn ultimatum “opnieuw zijn scherpe politieke instincten toonde en zijn voorliefde voor gokken met een hoog risico bewees.”

• Maar hij voegt eraan toe dat “gezien het feit dat Lieberman door rechts wordt gezien als een verrader van de zaak en in grote delen van het linkse midden als een dolle racist die tijdelijk in gematigde kleding is gekleed, beide kanten het slechtst veronderstelden.”

• Raoul Wootliff van Times of Israel vindt nog een probleem met het ultimatum van Lieberman, waar niemand het over heeft: het feit dat Gantz en Netanyahu volgens de wet niet kunnen maken om eerst Netanyahu als premier te hebben, aangezien Gantz het mandaat heeft om een ​​regering te vormen.

• “Het staat duidelijk geschreven: wie de regering vormt, moet aan het hoofd zitten. Als Gantz een regering vormt, moet hij die leiden, ‘vertelt Assaf Shapira, een Israëlische constitutionele expert bij het Israel Democracy Institute.

• Het probleem is dat de partijen zo verwikkeld zijn in hun gesprekken dat ze niet eens het juridische obstakel hadden overwogen.

• “Woordvoerders van zowel de Blue and White als Likud-partijen vertelden aanvankelijk aan The Times of Israel dat het geen probleem was dat Gantz een coalitie zou vormen en Netanyahu eerst als premier zou laten dienen,” schrijft Wootliff. “Alleen wanneer de basiswet en tegengestelde juridische meningen werden gepresenteerd, gaven beide partijen toe dat volgens de huidige wet Gantz automatisch premier zou worden als hij de regering zou vormen.”

Politiek en herinnering: Terwijl Netanyahu en Gantz tegen elkaar opbotsen leuk vonden, was het echte nieuws tijdens de Rabin-ceremonie een openbare vete die uitbrak tussen Netanyahu en de kleinzoon van Rabin.

• Nadat Yonatan Ben Artzi er bij Netanyahu op aandrong om wegens de drie strafzaken tegen hem af te treden, schoot de premier terug tijdens de Knesset-ceremonie dat “tot mijn spijt ook dit jaar er personen waren die besloten de staatsherdenkingsdienst te exploiteren voor flagrante en beschamende politieke aanvallen , wat meer dan iets anders de herinnering aan Yitzhak Rabin schaadt. “

• Verschillende aan de rechterkant, en niet alleen rechts, steunen Netanyahu en geven Ben Artzi de schuld voor het politiseren van de herdenking.

• “De kleinzoon van Rabin koos ervoor de ceremonie te ruïneren en Netanyahu aan te vallen,” leest een kop op de website van ultra-orthodox radiostation Radio Kol Hai.

• In Israel Hayom schrijft columnist Gideon Alon dat “met alle respect, het is niet de plaats van de kleinzoon van Rabin om een ​​herdenkingsplechtigheid voor zijn grootvader te gebruiken om tot Netanyahu te prediken over hoe te handelen.”

• “Als iemand die Rabin voor zijn ogen heeft zien doden en die niet kan worden beschuldigd van een trouwe Netanyahu-supporter te zijn, merk ik dat ik verbijsterd en verbaasd ben over de jaarlijkse ‘media-aanval’ bij het graf van Rabin,” schrijft voormalig Rabin-media-adviseur Avi Benayahu op Twitter . “In mijn ogen draagt ​​het niet bij aan de benodigde nationale herinnering aan de erfenis van Rabin. Netanyahu respecteert de staatsceremonie elk jaar en men moet de status en heiligheid van de plaats respecteren. Politiek moet worden overgelaten aan het plein en aan de Knesset. ‘

Cirkels op het plein : Rabin Square was eigenlijk de thuisbasis van het jaarlijks evenement dat bedoeld was om de nationale verzoening te stimuleren ter herinnering aan Rabin.

• De Ynet-nieuwswebsite noemt het evenement een exemplaar van “eenheid op een dag van verdeeldheid”.

• Onder de deelnemers was Miriam Peretz, een uitgesproken en alom gerespecteerde rechtse vrouw die twee zonen in de oorlog verloor.

• “We moeten op de harde manier van elkaar leren hoe we naar elkaar kunnen luisteren”, vertelt ze aan Army Radio. “Ik betaalde de prijs van vrede en de prijs van oorlog. Als iedereen drie stappen terug zou doen, zou alles er anders uitzien. ”

• Anderen vinden echter niet dat zomaar iemand de vredes nalatenschap van Rabin zou moeten leren kennen. “Iedereen die zich verbeeldt dat hij de erfenis van Rabin voortzet, moet zich houden aan één simpele waarheid: hij moet een einde maken aan de heerschappij over het Palestijnse volk, en we moeten een overeenkomst met hen sluiten”, schrijft voormalig generaal Amiram Levin in Haaretz.

Onbeleefd onthaal: misschien is een bruiloft een goede tweede als het gaat om gebeurtenissen die mogelijk niet gepolitiseerd moeten worden, maar Gantz’s beslissing om de bruiloft van de zoon van de ultra-orthodoxe wetgever Yaakov Asher bij te wonen trok demonstranten die zich buiten verzamelden, en die noemden hem een ‘terrorist’ en zeiden hem ‘naar de Arabieren te gaan’.

• Walla meldt dat Asher zich bij Gantz verontschuldigde en de schuld gaf aan een ‘groep jongeren die het hele Haredi-publiek in verlegenheid heeft gebracht’ en ‘de huidige trend van politieke polarisatie’.

• De schade is echter aangericht met het incident dat breed wordt gemeld en de zwarte hoedengemeenschap een blauw oog geeft.

• Kan schrijft dat Gantz een ‘vijandige ontvangst’ kreeg en merkt op dat hetzelfde is gebeurd met Gabi Ashkenazi van Blue en White in Ashkelon.

Stop dat gezeur: in plaats van het te verbergen , wordt het onbeleefde welkom ook behandeld in de ultra-orthodoxe pers, hoewel sites zeker zullen opmerken dat Gantz een geweldige tijd binnen had.

• Dat geldt ook voor Kikar Hashabbat, die een video heeft van een Jiddisch lied ” een Gantz yar freilich ” (“Gelukkig het hele jaar”) , speciaal voor de politicus.

• Op Haredi-radiostation Kol Barama zegt verslaggever Yanki Ferber dat de organisatoren, gezien de politieke sfeer, hadden moeten weten dat dit zou gebeuren en dat Gantz een dergelijke openbare toegang tot de Bnei Brak-hal had moeten vermijden.

• Maar presentator Israel Cohen zegt dat het misschien beter zou zijn geweest als de hele zaak was stil gehouden.

• “Dit was een bruiloft met een Kiddush Hashem “, zegt hij, verwijzend naar iets dat God verheerlijkt door de gemeenschap van gods-vreesers in een goed daglicht te stellen. “Wij als journalisten maken zich ons in plaats daarvan schuldig aan het halen van krantenkoppen.”