Al jaren wordt de vraag gesteld wat er met de miljarden euro’s hulpgelden gebeurt die de Palestijnse Autoriteit (PA) van diverse landen, met name de Verenigde Staten en de EU, hebben gekregen. Palestinian Media Watch heeft het uitgezocht en kwam tot schokkende conclusies.
Sinds 2011 hebben de PA de PLO meer dan 1,99 miljard dollar ontvangen. Een deel van dat geld ging rechtstreeks naar PLO-organisaties, zoals de PFLP – die de VS, de EU en Israël – hebben aangewezen als terroristische organisatie.
Hoewel de PA al 15 jaar geen verkiezingen heeft gehouden, besteedde de PA van 2011 tot 2018 maar liefst 29,7 miljoen euroaan haar “Centrale verkiezingscommissie”. Daarnaast werd er aan de ‘Wetgevende Raad’ van de PA – het Palestijnse parlement – dat sinds 2006 niet meer heeft gefunctioneerd, 95,5 miljoen euro gegeven.
Hoewel de PA voortdurend klaagt over haar financiële problemen, blijkt uit onderzoek van de eigen financiële administratie van de PA voor de jaren 2011-2018 dat de organisatie honderden miljoenen euro’s heeft overgedragen aan de Palestine Liberation Organisation (PLO), waar vervolgens dan weer een gedeelte werd afgegeven aan terroristische organisaties. In diezelfde periode besteedde de PA ook meer dan 100 miljoen euroom haar niet-functionerende instellingen te financieren.
De PLO, die ook wordt geleid door PA-voorzitter Mahmoud Abbas, is een overkoepelende organisatie van verschillende Palestijnse groepen. Het grootste en meest dominante lid is de Fatah-partij van Abbas. Andere leden zijn groepen die door de VS en de EU als terreurorganisaties zijn aangewezen, zoals het Volksfront voor de Bevrijding van Palestina (PFLP) en het Palestijnse Bevrijdingsfront. PLO-leden hebben recht op en ontvangen financiering van de PLO.
Terwijl internationale donoren hebben geëist dat de PA financiële transparantie toont, is de PLO niet onderworpen aan enige financiële regelgeving of eisen van transparantie. Dienovereenkomstig is het onmogelijk om te weten wat er gebeurt met miljarden euro’s hulpgelden dat de PA heeft gegeven (en blijft geven) aan de PLO.
Alleen bij sporadische gelegenheden wordt de financiële werking van de PLO blootgesteld. In juni 2018 klaagde een senior PFLP-functionaris, Maher Mazhar, dat de PFLP zijn maandelijkse toewijzingen niet van de PLO kreeg.
De claim van het PFLP werd ontkend. PLO-lid van het uitvoerend comité en lid van het Fatah Central-comité, Azzam Al-Ahmad, bevestigde dat Abbas en het Palestijnse Nationale Fonds – de financiële tak van de PLO – verantwoordelijk zijn voor de financiering van de PFLP en benadrukten dat de toewijzingen niet zijn gestopt:
Hoewel Al-Ahmad de claims van de PFLP in 2018 ontkende, blijkt uit Palestijnse rapporten dat toen Abbas ervoor koos, de PLO de financiering van de PFLP inhield.
In 2016 heeft Abbas de financiering van de groep ingehouden, niet omdat hij de PFLP als een terroristische organisatie beschouwde, maar eerder omdat de PFLP hem bekritiseerde:
Aangezien het onderwerp van de financiering van de PFLP in 2018 weer opdook, is het duidelijk dat Abbas de PLO-financiering van de PFLP in 2016 niet lang heeft opgeschort en op een gegeven moment is hervat.
Op deze manier heeft de PA systematisch geld uit Europa en de VS gebruikt om organisaties te financieren, die de gevers zelf als terroristische organisaties hebben aangewezen.
Hoewel de VS zijn directe hulp aan de PA heeft stopgezet en daarmee het misbruik met haar gelden door de PA (om terroristische organisaties te financieren) is gestopt, blijft de Europese Unie en veel van haar lidstaten de PA hulp verlenen.
En de PA blijft fondsen verstrekken aan de PLO. Hoewel het onmogelijk is om te bewijzen dat een specifieke euro die aan de PA is geschonken rechtstreeks op de rekeningen van de PFLP / PLF terecht is gekomen, is het duidelijk dat donaties aan de PA om zijn legitieme kosten te dekken zijn gedaan, en de PA toestaan om af te wijken van zijn eigen middelen voor deze onwettige doeleinden.
De eigen Gezamenlijke Strategie 2017-2020 van de Europese Unie, “Op weg naar een democratische en verantwoordelijke Palestijnse staat“, verklaart dat de strategie bepaalde basisstenen heeft. “Democratische principes” en het “houden van verkiezingen” zijn “niet-onderhandelbare principes”. Wel dus, zo blijkt uit de praktijk.
Verder hebben de ontwikkelingspartners zich ertoe verbonden “de PA te steunen bij het waarborgen dat het de transparantie vergroot inzake de overheidsbegroting en de besluitvorming.” Ook dat is niet het geval.
Aangezien de PA 14 jaar geen verkiezingen voor de functie van voorzitter heeft gehouden (Abbas zit in zijn 15e jaar van een termijn van vier jaar) of verkiezingen heeft gehouden voor het PA-parlement in 13 jaar, is het duidelijk dat de EU al afstand heeft gedaan van haar ‘niet-onderhandelbare principe’ van een democratische Palestijnse Autoriteit.
Onnodig te zeggen dat Abbas ‘eigen Fatah-partij’ ook de ontvanger was van geld dat aan de PA wordt geschonken voor de behoeften van het Palestijnse volk.
In dit stadium weigert Hamas toe te treden tot de PLO. Als ze ermee had ingestemd, zou de internationale donorhulp ook de internationaal aangewezen terroristische organisatie Hamas hebben gefinancierd.
PA-financiering van niet-functionerende instellingen
Hoewel de duur van de PA-voorzitter door de PA-wet is beperkt tot vier jaar, met een optie (onder voorbehoud van verkiezing) van nog een periode van vier jaar, bevindt Mahmoud Abbas zich nu in zijn 15e jaar van zijn eerste vier-jaar als voorzitter van de PA.
De zittingsperiode van het PA-parlement is eveneens beperkt tot een periode van maximaal vier jaar. Als gevolg van het interne conflict tussen de Fatah-partij van Abbas en de rivaal, de internationaal aangewezen terroristische organisatie Hamas, werden de laatste verkiezingen voor het PA-parlement gehouden in 2006. Terwijl Hamas in de praktijk 74 van de 132 PA-parlementszetels won, is het PA-parlement niet na de verkiezingen bijeengekomen.
Enkele maanden na de bijeenroeping van het parlement kwamen Hamas-terroristen Israël binnen vanuit Gaza, vielen een Israëlische legereenheid aan die 2 soldaten doodde en de Israëlische soldaat Gilad Shalit ontvoerde. Israël reageerde op de ontvoering van Shalit en andere Hamas-terreuraanslagen door de Hamas-leden van het PA-parlement, die in de door PA gecontroleerde gebieden op de Westelijke Jordaanoever en in Jeruzalem woonden, te arresteren.
Tegelijkertijd stond de internationale gemeenschap voor een dilemma hoe ze konden doorgaan de PA te blijven financieren, terwijl deze werd gecontroleerd door een internationaal aangewezen terroristische organisatie. Abbas, wiens Fatah-partij de controle over het parlement bij de verkiezingen had verloren, greep de gelegenheid aan en zette de door Hamas geleide regering af. Hamas weigerde de acties van Abbas te accepteren en greep in de zomer van 2007 gewelddadig de controle over de Gazastrook en gooide leden van Fatah van de daken van gebouwen. Bij dit interne Palestijnse conflict kwamen meerdere Palestijnen om het leven en raakten velen gewond.
Terwijl de Hamas-parlementsleden al hun gevangenisstraffen hebben uitgezeten en zijn vrijgelaten uit de Israëlische gevangenissen, is het PA-parlement niet teruggekeerd en zijn er geen nieuwe verkiezingen gehouden. De kloof tussen Fatah en Hamas duurt nog voort tot op de dag van vandaag.
Ondanks de afwezigheid van verkiezingen in meer dan tien jaar, en het volledige gebrek aan parlementaire activiteiten, laten de financiële gegevens van de PA zien dat de PA voor de jaren 2011-2018 maar liefst 26 miljoen dollar besteedde aan de “Centrale Verkiezingscommissie” van de PA. Eveneens besteedde de PA niet minder dan 90 miljoen dollar aan de “Wetgevende Raad” van de PA – het Palestijnse parlement.
Toen Abbas in december 2018 besloot om de voortdurende verwijzing naar degenen die in 2006 als leden van de “Wetgevende Raad” werden gekozen, niet langer de doelen van zijn of zijn Fatah-partij diende, besloot hij eenvoudigweg het parlement te ontbinden.
Onnodig te zeggen dat alle bovenstaande cijfers een aanvulling zijn op de honderden miljoenen die de PA in de loop der jaren heeft besteed aan de financiering van haar “Pay-for-Slay”-beleid voor terroristen en hun families.
Conclusie
De eis dat de PA zich aan zelfs de minimale basisnormen voor financiële transparantie houdt, is alleen nuttig als er daadwerkelijk iets met die informatie wordt gedaan. Als de landen die jaarlijks aanzienlijke financieële hulp geven aan de PA niet eisen dat het politieke orgaan uitlegt waarom het honderden miljoenen euro’s hulp heeft verspild – onder meer door terroristische organisaties te financieren – dan zal de PA geld van de donorlanden blijven misbruiken.
De PA toestaan deze praktijken voort te zetten, levert niets op om het leven van de Palestijnen te verbeteren en een vredesakkoord dichterbij te brengen. Het tegenovergestelde is waar. Wanneer de internationale donoren een oogje dichtknijpen voor misstanden van de PA, moedigen zij de Palestijnen vooral aan om door te gaan op de ingeslagen doodlopende weg.
