De ontdekking van zes menselijke tanden in de grot van Manot in Noord-Israel werpt nieuw licht op de entiteit van de Aurignaciens, bekend om hun opmerkelijke culturele bijdragen, zeggen onderzoekers van de Universiteit van Tel Aviv.
Wie waren precies de Aurignaciens die in de Levant woonden ca. 40.000 jaar geleden? Tot voor kort werd er weinig bewijs gevonden in de vorm van menselijke resten of anderszins, om hun verhaal mogelijk te vertellen.
Nu hebben onderzoekers van de Universiteit van Tel Aviv, de Israel Antiquities Authority en de Ben-Gurion Universiteit ontdekt dat deze cultureel verfijnde mensen zo’n 40.000 jaar geleden van Europa naar de Levant migreerden en werpt door deze ontdekking een nieuw licht op een belangrijk tijdperk in de geschiedenis van de regio.
De Aurignaciaanse cultuur verscheen voor het eerst in Europa zo’n 43.000 jaar geleden en stond erom bekend botgereedschappen, artefacten, sieraden, muziekinstrumenten en grotschilderingen te hebben geproduceerd.
Jarenlang geloofden onderzoekers dat de intrede van de moderne mens in Europa leidde tot de snelle achteruitgang van de Neanderthalers, hetzij door gewelddadige confrontaties of door strijd aan de controle over voedselbronnen. Maar recente genetische studies hebben aangetoond dat Neanderthalers niet verdwenen, maar eerder werden geassimileerd in moderne menselijke immigrantenpopulaties. Deze nieuwe studie voegt verder bewijs toe om deze theorie te onderbouwen.
Door baanbrekend tandheelkundig onderzoek op zes menselijke tanden, ontdekt in de Manot Cave in West-Galilea, door Dr. Racheli Sarig, van TAU’s School of Dental Medicine en Dan David Center for Human Evolution and Bio-History Research, in samenwerking met Dr. Omry Barzilai van de Israel Antiquities Authority en collega’s uit Oostenrijk en de VS, hebben aangetoond dat Aurignaciens ongeveer 40.000 jaar geleden uit Europa in het hedendaagse Israël zijn aangekomen – en deze Aurignaciens bestonden uit zowel Neanderthalers als Homo sapiens.
Een studie over de nieuwe bevindingen werd gepubliceerd in het Journal of Human Evolution.
“In tegenstelling tot de botten, zijn tanden goed geconserveerd geblecen omdat ze zijn gemaakt van glazuur, dat is de stof in het menselijk lichaam die het meest bestand is tegen de effecten van tijd”, legt Dr. Sarig uit. :De structuur, vorm en topografie – oppervlakte bobbels – van de tanden leverden belangrijke genetische informatie op. We konden de externe en interne vorm van de tanden in de grot gebruiken om ze te associëren met typische groepen: Neanderthaler en Homo sapiens ”
De onderzoekers voerden diepgaande laboratoriumtests uit met behulp van micro-CT-scans en 3D-analyses op vier van de tanden. De resultaten verrasten de onderzoekers: twee tanden vertoonden een typische morfologie voor Homo sapiens; één tand vertoonde kenmerken die kenmerkend zijn voor Neanderthalers en de laatste vertoonde een combinatie van Neanderthaler en Homo sapiens kenmerken.
Deze combinatie van Neanderthaler en moderne menselijke kenmerken is tot op heden alleen gevonden in Europese populaties uit de vroege Paleolithische periode, wat hun gemeenschappelijke oorsprong suggereert.
“Na de migratie van Europese populaties naar deze regio, bestond er een korte tijd een nieuwe cultuur in onze regio – ongeveer 2-3.000 jaar – die vervolgens verdween zonder duidelijke reden”, voegt Dr. Sarig toe. “Nu weten we iets over hun.”
“Tot op heden hebben we geen menselijke resten gevonden uit deze periode in Israël”, voegt prof. Israel Hershkowitz, hoofd van het Dan David Center toe. “Dus de groep blijft een mysterie.”
“Maar deze baanbrekende studie brengt voor het eerst het verhaal van de bevolking die verantwoordelijk is voor enkele van ‘s werelds belangrijkste culturele bijdragen.”
