De voormalige Israëlische ambassadeur in de Verenigde Staten, Michael Oren, heeft in de The Atlantic gedetailleerd beschreven hoe een conflict tussen Israël en Iran gemakkelijk uit de hand kan lopen in een massale vuurzee – die Israël en andere landen in de regio verwoest.
Israël bereidt zich nu al voor op een oorlog met de Islamitische Republiek en heeft reeds honderden aanvallen uitgevoerd op aan Iran gelieerde doelen in Libanon, Syrië en Irak. Een enkele misrekening tijdens een van die luchtaanvallen kon vergelding teweegbrengen door Iran, schrijft Oren.
Een bombardement van de Israel Defense Forces (IDF) kan onbedoeld een gevoelig doelwit raken, of een Israëlische functionaris kan uit de rij stappen en iets zeggen om Iran in verlegenheid te brengen na een aanval, zei Oren.
Iran zou dan wraak kunnen nemen met kruisraketten tegen cruciale doelwitten in Israel, zoals bijvoorbeeld het militaire hoofdkwartier van de IDF in Tel Aviv. Dat zou weer tot gevolg hebben dat Israel een massale actie gaat ondernemen tegen Hezbollah doelen in zuid-Libanon waarbij ook Beiroet aanvallen zal worden.
Als reactie daarop zullen er per dag tot 4.000 Hezbollah-raketten op de Joodse staat worden afgevuurd. Het Iron Dome raketafweersysteem zou overweldigd raken als projectielen civiele- en militaire doelen in het hele land aanvallen, zei Oren, die van 2009 tot 2013 als ambassadeur in Washington DC diende.
Bovendien kunnen Iraanse precisiegeleide-raketten gigantische schade aanrichten, omdat het David’s Sling raketafweersysteem dat hen zou moeten kunnen stoppen, niet is getest in een echte oorlog. Een enkele onderschepping kost maar liefst 1 miljoen dollar, waardoor de staatskas op kan raken.
Aanvallen in de buurt van Ben Gurion International Airport zullen het vliegveld afsluiten en de havens van het land kunnen worden gesloten, waardoor Israël van de buitenwereld wordt afgesloten, terwijl Iraanse cyberaanvallen het elektriciteitsnet kunnen uitschakelen.
Terroristen zouden dorpen en steden kunnen aanvallen in de grensgebieden, de economie zou ophouden te functioneren, ziekenhuizen overbelast raken en beschadigde fabrieken en raffinaderijen zouden giftige chemicaliën verspreiden over woonwijken.
De IDF zou worden geconfronteerd met aanvallen aan de grenzen van Israël met Libanon en Gaza, terwijl vanuit Syrië, Irak, Jemen en Iran lange-afstands raketten op Israel worden afgeschoten – sommige van buiten het bereik van de Israëlische luchtmacht, die ook zouden moeten vechten tegen de Russische luchtafweerverdediging in Syrië.
De infanterie van Israël zou gevechten in stedelijke gebieden in Libanon en Gaza moeten uitvoeren, Israel’s elite eenheden zouden ver van zijn grenzen in Syrië en Irak worden gestuurd, en zijn raketten zouden Iran bombarderen, schreef Oren.
De Israëlische reactie zou vele burgerslachtoffers veroorzaken, waarbij beschuldigingen van oorlogsmisdaden meteen zullen klinken in de internationale arena, terwijl protesten op de Westelijke Jordaanoever een scherpe reactie van de Israëlische veiligheidstroepen zouden veroorzaken.
De reactie van de VS zou een cruciale factor zijn, in de zin van het bieden van munitie, juridische ondersteuning en steun na de oorlog bij het onderhandelen over een wapenstilstand, terugtrekkingen, uitwisselingen van gevangenen en vredesakkoorden.
De VS heeft historisch gezien deze drie steunpilaren aan Israël verstrekt in tijden van nood, schreef Oren, en er kan opnieuw op worden gerekend. Of de VS met directe militaire interventie Israel zal helpen is echter niet zeker, schrijft Oren.
Een haast niet voor te stellen scenario, waar in Israel in alle opzichten uiterst serieus rekening mee wordt gehouden.
