Integraal vind u hierna de toespraak van president Rivlin bij de inhuldiging van de 22e Knesset vandaag.
“Geachte leden van de Knesset, mijn mede-Israëlische burgers. Er is een verhaal over president Chaim Weizmann, die in zijn huis in Rehovot was met een ongelukkige blik op zijn gezicht. ‘Waarom ben je zo verdrietig?’ Werd hem gevraagd. ‘Mozes was tenslotte 40 jaar in de woestijn en kwam nooit in het land Israël. Je leidde de mensen bijna 40 jaar door de wildernis, maar je realiseerde de droom. Onze staat is gevestigd en jij bent het hoofd van deze droom. ’De president antwoordde:‘ Nee, ik ben in een veel slechtere positie dan Mozes. Het is moeilijk, zei hij, ‘moeilijk om de droom te leven.’
Beste vrienden, op zulke momenten voelt het moeilijk om de droom te leven, maar we moeten niet vergeten dat we hem hebben gemaakt. We hebben de droom gerealiseerd. De staat Israël is tegelijkertijd een wonder, een joodse en democratische staat. Een thuis voor ons allemaal, een plaats van veiligheid. Laten we nooit een moment vergeten waar en waarom die reis begon.
Geachte gasten, mijn roep om een brede regering stuitte op kritiek van links en rechts. Ik hoor die kritiek. Het is legitiem en bevat enige waarheid. Ik weet dat een brede regering, of een ‘regering van nationale eenheid’ niet is waar elke Israëlische burger bij de verkiezingen voor heeft gestemd. Ik weet ook dat als zo’n brede regering wordt gevormd, sommigen van jullie zich in de oppositie zullen bevinden. En toch word ik, uit de grond van mijn hart, gevraagd om ook jullie president te zijn om mijn rol te vervullen. Niet alleen van de meerderheid, niet alleen van eenheid, waardoor grote delen van de samenleving per definitie geen invloed hebben.
En toch zijn er enkele momenten in het leven van een volk waarin de president, als onderdeel van zijn officiële rol, moet ingrijpen. Het systeem begeleiden en kalibreren dat moeite heeft om weer op het goede spoor te komen. Zoals president Herzog zei toen hij besloot in te grijpen en te proberen een regering van nationale eenheid te vormen: ‘Onze democratie is in gevaar en zonder een democratisch regime op basis van de wil van de meerderheid van de bevolking heeft de staat Israël geen toekomst. Het grootste gevaar schuilt hier, in ons, ‘zei hij. ‘Het komt door het gebrek aan tolerantie en discours tussen religies van de ene soort en van de andere, tussen religieuze en seculiere, tussen verschillende etnische identiteiten, tussen verschillende volkeren. En tot onze schande verschijnt het al in enge en afschuwelijke openbare verklaringen. ‘
Dat zei president Herzog, en het voelt soms alsof hij het over vandaag heeft. Mijn kracht is ook beperkt. Ik heb niets dan woorden. Ik kan alleen maar voorstellen, en misschien proberen bruggen te bouwen. Ik weet ook niet of ik de meest geschikte bemiddelaar ben. Maar ik weet dit – we staan voor een tijd van crisis voor het Huis van Jacob, een noodsituatie voor de veiligheid van Israël en voor de Israëlische samenleving, een noodsituatie voor de Israëlische democratie: alles wat ons dierbaar is.
Een regering vormen is niet alleen de wens van het volk. Meer dan ooit is het in tijden als deze een economische en veiligheidsbehoefte zoals we die al jaren niet kennen.
Zoals we lezen in het boek Prediker: ‘Er is een tijd om te bewaren en een tijd om weg te werpen, een tijd om uit elkaar te scheuren en een tijd om aan elkaar te naaien, een tijd om stil te zijn en een tijd om te spreken, een tijd om lief te hebben en een tijd om te haten, een tijd voor oorlog en een tijd voor vrede. ‘
Mijn vrienden en leraren, mede-Israëlische burgers, samen met de frustratie over de politieke impasse waarin we verkeren, zijn de verkiezingsresultaten ook een eerbetoon aan de Israëlische samenleving. Ze zijn een rode kaart van Israëlische burgers voor hun gekozen functionarissen. Een rode kaart voor populisme, voor een politiek systeem dat zich voedt met het oppakken van de verschillen tussen ons en dat al onze angsten, elk van elkaar, als iets ziet om te exploiteren.
U, gekozen functionarissen en leiders van het volk, staat voor een kans om een brede regering te vormen. Een die ons in staat zal stellen de meningsverschillen tussen ons opzij te zetten en te werken aan het vinden van overeenstemming gebieden. Om te werken voor het volk van Israël, zijn economie, zijn veiligheid en daarmee ons allemaal de gelegenheid te geven een beetje te ademen, te genezen. In een dergelijke regering zal geen enkele partij een naam kunnen maken door de andere aan te vallen en te delegitimeren. In een dergelijke regering zul je moeten excelleren in dingen die het echte leven beïnvloeden. Kinderopvang goedkoper maken. Effectief omgaan met Hamas, Hezbollah en Iran. Verhogen van de economische productiviteit. Zorg voor ouderen en gehandicapten. De standaard van het onderwijs verhogen. Het creëren van echte gelijkheid van kansen voor mensen in sociale en geografische periferie. Aanpak van criminaliteit en geweld die de Arabische samenleving inhalen en een nationale noodsituatie zijn geworden.
Een dergelijke brede regering zou voor ons allemaal een kans zijn om te onthouden dat er misschien echte onenigheid tussen ons is, maar dat er ook een breed scala aan uitdagingen is die we allemaal kunnen aanpakken.
Geachte leden van Knesset, de ogen van de natie zijn op u gericht, kleine partijen en grote. Verkiezingen zijn de duurste reality show in de stad – 1.7 miljard NIS. U moet niet vergeten dat de scores elk seizoen zullen dalen, terwijl het resultaat hetzelfde blijft. Zoals ik al eerder heb gezegd, heb ik geen magische oplossingen. Maar dit volk heeft dergelijke oplossingen niet nodig, het heeft leiders nodig. Het heeft u nodig. Het koos ervoor om zijn vertrouwen te stellen in u die hier zit. Bewaak dat vertrouwen, want er is niets kostbaarder. Zonder dat, wat zal er van ons worden?
Felicitaties aan de leden van de 22e Knesset. Ik hoop dat deze Knesset zijn volledige ambtstermijn dient en dat hij zijn vertrouwen uit in een nieuwe regering voor Israël, een regering voor het volk Israël. Ter ere van de Knesset, ter ere van de Israëlische democratie en ter ere van de Israëlische burgers.
Mijn mede-Israëlische burgers, aan het einde van mijn opmerkingen, zou ik willen handelen volgens de joodse traditie, die gelooft dat Jom Kippoer de zonden tussen een individu en zijn medemensen niet kan wegnemen totdat die persoon om vergeving vraagt. Ik vraag om vergeving als ik heb gehandeld of gesproken op een manier die niet past, of als ik zweeg en me niet uitsprak tegen ongepaste gebeurtenissen. Ik vraag om vergeving van iedereen die ik heb gekwetst, van iemand die door mijn woorden, mijn acties of mijn inactiviteit gekwetst is. Van iemand gewond door wat ik zei of wat ik niet zei.
Zoals we aan het einde van Jom Kippoer lezen, ‘de behoeften van je mensen zijn groot en ze weten niet hoe ze die uit te drukken.’ De behoeften van mijn mensen zijn geweldig, en ik weet niet hoe ik ze moet uitdrukken.
En, zoals we zeggen in deze dagen van berouw tussen Rosh Hashana en Jom Kipoer, ‘hemelse Vader, genees degenen van uw mensen die ziek zijn en zie de ernst van het uur. Breng vrede tussen ons, breng rust in onze paleizen. Schenk vrede in dit land, schenk vrede aan dit koninkrijk. Breng gezegende dauw en regen op zijn tijd. Geef zaden om te zaaien en brood om te eten. Geef voedsel aan de baby’s tot ze verzadigd zijn. “
Gmar Hatima Tova- een goede en laatste inscriptie . Shana Tova -Een goed jaar – voor u en voor al het volk van Israël, voor al het volk van Israël. God zegene u. ‘
