Moshe Dann is een promovendus, schrijver en journalist in Israël en een onderzoeksmedewerker aan het Israel Institute for Strategic Studies. Hij schreef onderstaand artikel in de Jerusalem Post.
Volgens de website van de Europese Unie Commissie, heeft de EUC het afgelopen decennium meer dan twee miljard euro gegeven aan Palestijnen op de Westelijke Jordaanoever en de Gazastrook. Dit is exclusief extra betalingen voor gezondheid, welzijn en onderwijs, en juridische diensten om claims tegen Israël te ondersteunen. Bovendien financiert het EUC illegale Arabische bouwconstructies in Area C, dat onder Israëlische controle staat via het gezag van de IDF en zijn civiele afdeling, COGAT. Dit omvat hulp aan inwoners van de Palestijnse Autoriteit die infiltreren in Area C en illegale huizen bouwen in Arabische dorpen.
Het verklaarde doel van het EUC is het bevorderen van een onafhankelijke soevereine Palestijnse staat op basis van de Wapenstilstandslijnen van 1949 (de “tweestatenoplossing”) en “een einde te maken aan de bezetting van Palestijns grondgebied”. Onwetend van het feit dat de PLO / PA en Hamas corrupte, brutale dictaturen zijn die terrorisme ondersteunen en ook erbij betrokken zijn, is de vraag: “Waarom verspilt het EUC zoveel geld om een doel te bereiken – Palestijnse staat – die de staat Israël bedreigt? Gebruikt de Europese gemeenschap Arabische Palestijnen als proxy’s in een hernieuwde poging om zoveel mogelijk joden in Israël uit te roeien? Is het EUC-beleid bedoeld om de eliminatie en genocide van Israël te bevorderen?
Khaled Abu Toameh: “UNRWA is een politiek instrument tegen Israël.”
Bovendien, volgens EUC-woordvoerders, steunt het EUC “niet-militaire afdelingen” van Hezbollah in Libanon en Syrië door geldoverdrachten aan de Libanese regering. Er is helaas geen verantwoording over hoe deze fondsen worden gebruikt.
Het EUC beschouwt de projecten die het financiert als ‘humanitair’ om arme mensen te helpen hun leven te verbeteren. Maar een bezoeker van de gebieden onder PLO / PA en Hamas-controle zal veel mensen zien rijden met de nieuwste auto’s, de bouw van nieuwe huizen en gebouwen met meerdere verdiepingen, goed gevulde winkels en een bloeiende economie. Overal zijn nieuwe moskeeën. De meeste Palestijnen werken, hetzij lokaal, hetzij in Israël, maar betalen geen belastingen, dus gemeentelijke diensten in Arabische dorpen zijn vaak onvoldoende.
Hamas heeft voldoende geld om aanvalstunnels te bouwen en raketten en brandstichting ballonnen te lanceren. Vers, schoon water is niet overvloedig in Gaza, maar Hamas heeft Israëlische aanbiedingen om waterzuiveringsinstallaties en ontziltingsinstallaties te bouwen verworpen.
Het EUC is de grootste donor van UNRWA. Een terroristische, anti-Israëlische en antisemitische VN-organisatie. Zoals Khaled Abu Toameh schreef (“Geen behoefte aan UNRWA,” The Jerusalem Post, 18 augustus 2019): “UNRWA is een politiek instrument tegen Israël.”
Palestijnen (inwoners van UNRWA) in Libanon, zo schreef hij, hebben geen burgerschap, toegang tot veel beroepen en een kans om hun leven te verbeteren; ze zijn “uitgesloten van belangrijke facetten van het sociale, politieke en economische leven” (‘Palestijnse slachtoffers van Arabische discriminatie’, Gatestone, 24 augustus 2019).
Meer problematisch is echter het effect van de politieke doelstellingen van EUC. Het bevorderen van een Palestijnse staat langs de wapenstilstand van 1949 moedigt degenen aan die de ondergang van Israël zoeken door Israël te dwingen zich terug te trekken naar wat de overleden minister van Buitenlandse Zaken van Israël, Abba Eban, ‘Auschwitz-grenzen’ noemde. Het zou Israël kwetsbaar maken voor aanvallen en zijn vermogen om terrorisme bestrijden minimaliseren. Met een soevereine staat geregeerd door een dictatoriaal regime onder PLO / PA / Hamas, zouden jihadisten uit de hele wereld naar “Palestina” komen [net zoals bij ISIS het geval was], bijgestaan door de Iran gesteunde Hezbollah en aan militanten Islamisten, om hun “definitieve oplossing” uit te voeren, de “bevrijding van Palestina van de rivier naar de zee”. De eliminatie van Israël.
De politieke agenda van het EUC is daarom niet alleen anti-Israël; het is antisemitisch. Het moedigt anti-Israëlische en antisemitische organisaties en groepen aan, zoals de beweging Boycott, Divestment and Sanctions (BDS), om “de bezetting te beëindigen”. Niet alleen “de bezetting” die het resultaat was van de Zesdaagse Oorlog van 1967, maar “de Nakba” (catastrofe), de vestiging van Israël in 1948 en de bezetting die het resultaat was van de genocidale oorlog die de Arabische wereld in 1948 verklaarde om Israël uit te roeien.
De inspanningen van het EUC, die door velen in de internationale gemeenschap worden ondersteund, bevorderen daarom wat – G’d verbied – een nieuwe Holocaust zou kunnen worden.
