Melanoom is het gevaarlijkste type huidkanker. Het is goed voor slechts ongeveer 1 procent van de huidkanker-slachtoffers, maar veroorzaakt een groter percentage sterfgevallen dan andere vormen volgens de American Cancer Society.
Het aantal mensen met deze vorm van kanker is de laatste 30 jaar gestegen. In de Verenigde Staten zullen naar verwachting dit jaar 7.230 mensen sterven aan melanoom. Metastasis melanoom is wanneer de kanker zich heeft verspreid naar andere plaatsen in het lichaam.
Onderzoekers van de Universiteit van Tel Aviv en het Sheba Medical Center zeggen nu dat ze hebben ontdekt waarom meer dan de helft van de patiënten met gemetastaseerd melanoom niet reageert op behandelingen van immunotherapie tegen kanker, die de immuunsysteem cellen gebruiken om zich op de ziekte te richten.
In een studie die eerder deze maand in Cell werd gepubliceerd, melden de Israëlische onderzoekers dat ze hebben vastgesteld dat patiënten die niet reageren op immunotherapie behandelingen – wanneer het eigen immuunsysteem van het lichaam wordt gebruikt om kanker te bestrijden en te elimineren – de neiging hebben een lager vetzuur metabolisme te hebben, een proces waarbij lipiden worden geoxideerd om energie te creëren.
Het onderzoek werd geleid door prof. Tami Geiger, prof. Gal Markel en dr. Michal Harel van TAU’s Sackler School of Medicine en Sheba’s Ella Lemelbaum Institute for Immuno-Oncology.
“In de afgelopen jaren zijn verschillende immunotherapie behandelingen tegen kanker gebruikt, therapieën die de antikankeractiviteit van het immuunsysteem versterken”, aldus Markel, senior oncoloog en wetenschappelijk directeur van het Ella Lemelbaum Instituut in Sheba Medical Center. “Deze behandelingen bleken zeer effectief te zijn voor sommige patiënten en hebben een revolutie teweeggebracht in de oncologie (kankerkunde). Veel patiënten reageren echter niet op immunotherapie en het is van cruciaal belang om te begrijpen waarom. “
“Deze kennis zal helpen te voorspellen wie op de therapie zal reageren en indien nodig bijdragen om de behandeling te veranderen om de slagingskans te verhogen”, zei hij. “In ons onderzoek hebben we ons gericht op metastasis melanoom, een verwoestende ziekte die tot voor kort geen efficiënte behandelingen had.”
Bij hun onderzoek gebruikten ze een nieuwe aanpak genaamd ‘proteïne mapping’, of zogenaamde proteomics, met behulp van een massa-spectrometer, een analytisch hulpmiddel waarmee duizenden proteïnen in kaart gebracht kunnen worden.
Met behulp van deze eiwit-mapping technologie onderzochten ze de reacties van 116 melanoom patiënten op immunotherapie. Ze ontdekten dat er verschillen waren in het metabolisme, of energieproductieproces, van de kankercellen tussen die patiënten voor wie immunotherapie succesvol was en voor de mensen bij wie dat niet het geval was. De tumoren van patiënten die goed reageerden op immunotherapie hadden een hoger vetzuur metabolisme.
Samen met het Salk Institute in San Diego en Yale School of Medicine onderzochten de onderzoekers vervolgens hun bevindingen in melanoom-weefselculturen en een muismodel van metastasis melanoom.
Wanneer het vetzuurmetabolisme lager is, “slagen de kankercellen erin zich te verbergen voor T-cellen die ze zouden moeten detecteren en vernietigen. Dientengevolge ontwikkelde kanker zich bij deze muizen sneller dan in de controlegroep. “T-cellen spelen een centrale rol in de immuunresponse”, aldus Geiger
Door dit onderzoek zijn er nu twee belangrijke nieuwe ontwikkelingen. De niveaus van vetzuur metabolisme bij melanoom patiënten kunnen worden gecontroleerd en degenen die hoge niveaus hebben, moeten de immunotherapie volgen, wetende dat het slagingspercentage hoger zal zijn. Degenen die dat niet weten, weten van tevoren dat de behandeling niet zal helpen. In deze gevallen is het misschien mogelijk om de niveaus van vetzuurmetabolisme in de kankercellen te verhogen met medicatie, om zo de patiënten ontvankelijker te maken voor immunotherapie.
