Het laatste verbod op koosjer slachten in Europa is gewoon een andere beperking voor de Joden op het continent en draagt bij aan het gevoel dat de gemeenschap niet meer gewenst is, zegt het hoofd van de European Jewish Association (EJA).
“Dit is een ware tragedie voor de hele Joodse gemeenschap”, zegt rabbijn Menachem Margolin over het recente verbod op koosjer slachten in Wallonië.
Na het eerdere verbod in Vlaanderen en dan nu het verbod in Wallonië op verbod op koosjer slachten is het joodse ritueel effectief illegaal geworden in twee-derde van het land, waar meer dan 40.000 joden wonen.
De rabbijn, zelf woonachtig in België, ziet groeiende restricties en beperkingen van de rechten van joodse gemeenschappen in Europa. Met de humanitaire redenen die parlementariërs geven wanner ze het verbod op koosjer slachten uitleggen, is hij absoluut niet mee eens.
“Jagen voor plezier en sport is nog steeds toegestaan in België,” vertelt Margolin aan Ynet. “Meer dieren worden gedood door jagen in heel België dan door koosjer slachten, om nog maar te zwijgen over de problematische omstandigheden bij het gewone slachten die in het hele land voorkomen.
“Van de manier waarop de dieren worden vervoerd tot het voedsel dat ze eten en de omstandigheden waarin ze leven, er zijn eindeloze problemen met de behandeling van dieren in België. Joodse mensen zorgen voor de dieren en koosjer slachten is veel menselijker dan welke andere vormen van slachten. “
Hoewel het antisemitisme in Europa toeneemt, ziet Margolin het niet als de reden voor de nieuwe wet, in plaats daarvan geeft hij politieke lobbyisten de schuld.
“De echte tragedie is het feit dat de politici die zo ontroerd waren door de verhalen van lobbyisten voor dierenrechten, de pleidooien van de Joodse gemeenschap negeerden, en dit soort wetgeving maakt dat de hele Joodse bevolking van België zich niet meer welkom voelt.”
De rabbijn zegt dat de nieuwe wetgeving ervoor zorgt dat Joden zich ongewenst voelen in Europa. “Het belangrijkste probleem is niet het vlees zelf – we kunnen vis en pasta eten als we willen – het is of we ons veilig en gewenst voelen, het is of we een andere plek moeten vinden om te wonen,” zegt hij.
“Al dan niet opzettelijk, geven sommige landen in Europa hun lokale Joodse gemeenschappen het gevoel dat ze in hun eigen land niet gewenst zijn, alsof ze tweederangsburgers zijn, alsof ze minder rechten hebben dan andere burgers. Dit is inderdaad een tragedie. “
Maar, zegt Margolin, Europese Joden kunnen zich niet overgeven in de strijd voor hun religieuze rechten. “We moeten heel hard werken, en zelfs nu geven we nog niet op”, zegt hij. “We hebben met succes het verbod op koosjer slachten en besnijdenis in verschillende landen voorkomen, ik weet zeker dat dit deze keer in België ook zal slagen.”
Margolin betwijfelt of de wetswijzigingen leden van de joodse gemeenschap ertoe zullen bewegen naar Israël te verhuizen. “Mensen willen meestal niet verhuizen tenzij ze echt geen andere keus meer hebben,” zegt hij.
