Het in eerste instantie goedgekeurde bezoek van de twee Democratische Congress leden , Ilhan Omar en Rashida Tlaib aan de Palestijnse gebieden is uitgemond in een politieke rel die ook in de Israelische verkiezingen een rol gaat spelen.
Op 19 juli maakt Israels ambassadeur in de USA, Ron Dermer, bekend dat Omar en Tlaib de Palestijnse gebieden konden gaan bezoeken. Dermer, die zoals bekend dicht bij Netanyahu staat en niets zal zeggen wat zijn baas niet goedkeurt, zei letterlijk: “Uit respect voor het Amerikaanse Congres en de grote alliantie tussen Israël en Amerika, zullen we de toegang van geen enkel lid van het Congres tot Israël weigeren.”
Dat was toen. Alles veranderde toen naar verluidt Trump de afgelopen week druk op Netanyahu uitoefende beide Congress leden de toegang te weigeren. Ondanks dat Netanyahu zegt dat “hij uit eigen beweging zijn eerdere toestemming introk” is het voor velen in Israel duidelijk dat Trump hier achter zat.
Het was vanaf het begin bekend dat de trip van beide dames mede werd georganiseerd door de Palestijnse NGO Miftah welke word geleid door Hanan Ashrawi. Deze NGO had in het recente verleden het bekende bloedsprookje “Joden gebruiken bloed van Christenen tijdens het Joodse paasfeest” op hun website staan.
Je kan je afvragen waarom Netanyahu in juli akkoord ging met het bezoek terwijl toen ook al bekend was dat begin augustus een groep van 41 nieuwe Democratische Congress leden Israel zou bezoeken waar Omar en Tlaib geen deel van wilden uitmaken. Uit het feit dat Omar en Tlaib niet met deze groep meegingen , bleek toen al dat zij er een eigen agenda op na hielden.
Het excuus wat nu wordt gebruikt door de Israelische regering dat “BDS supporters niet welkom zijn” had in juli moeten worden gebruikt. Niet eerst toestemming geven en dan een een maand later deze toestemming weer intrekken.
In Israel wordt deze hele affaire nu gebruikt door de verschillende politieke partijen. Likud steunt Netanyahu, andere rechtspartijen vinden het besluit hen te weigeren ook prima. Blue & White en de linke partijen hebben kritiek en zeggen dat de schade die nu is aangericht groter is dan die wanneer Omar an Tlaib zouden zijn toegelaten.
De Israelische minister van buitenlandse zaken Katz, maakt het allemaal nog wat ingewikkelder tijdens zijn poging van “damage control”, door nu te zeggen dat Israels ambassadeur in de USA slechts “zijn opinie”had gegeven in juli. Deze opinie zou zijn gegeven zonder met Netanyahu te overleggen.
Gezien het feit dat Dermer heel dicht bij Netanyahu staat en niets doet wat Netanyahu niet aanstaat wordt deze verklaring door weinigen geloofd. Ook zegt Katz nu dat beslissing beide dames de toegang tot Israel te ontzeggen “was gemaakt voordat Trump met zijn verzoek kwam”.
Netanyahu blijft ondertussen volhouden dat hij besloot Omar en Tlaib alsnog de toegang te weigeren, nadat hij op de hoogte werd gesteld van het reisprogramma. Indit reisprogramma werd de naam Israel niet vermeld, maar wel “US delegatie naar Palestina”
Israel had vanaf het begin geen toestemming voor een afzonderlijk bezoek moeten geven. Het was vanaf het begin bekend dat beide dames de BDS steunen, niet vies zijn van wat antisemitische uitspraken en voorstander zijn van een Palestijnse staat die heel het land Israel beslaat.
Wat nu is bereikt , is dat Omar en Tlaib al dagen in de (positieve) publiciteit staan, de “slachtoffer ” rol spelen en Israel internationaal weer de “zwarte Piet”krijgt toegespeeld. Helemaal, nadat Rashida Tlaib de gegeven toestemming om haar grootmoeder te bezoeken als ze zich zou onthouden van activisme gebruikte om te beweren dat “ze door Israel in haar bewegingsvrijheid en vrijheid van meningsuiting zou worden beperkt” en daarom deze toestemming afwees.
Aan de anti Israelische standpunten wordt door de internationale media voor het gemak maar even aan voorbij gegaan.
Netanyahu heeft opnieuw laten zien op eerdere besluiten terug te komen. Of hem dit schade gaat berokkenen tijdens de komende verkiezingen van 17 september weten we daarna.
