Ieder jaar voor en tijdens de moslim feestdagen van Eid al-Adha, ook wel bekend als “offerfeest”, worden door moslims grote bedragen besteed aan het kopen van grote hoeveelheden voedsel en nieuwe kleding.
Dit jaar echter hebben Palestijnen die leven in de Palestijnse gebieden weinig of niets te besteden. Dit komt voornamelijk door de weigering van Abbas het door Israel geïnde belastinggeld in ontvangst te nemen zolang daarvan het bedrag wat Abbas aan terroristen en hun families betaald van wordt afgetrokken.
Israel heeft nu al NIS 3 miljard (€ 800 miljoen) geïncasseerd voor Abbas maar hij weigert dit in ontvangst te nemen, terwijl Palestijnse ondertussen al maanden lang slechts 50% van hun salaris betaald krijgen en de Palestijnse economie langzaam instort vanwege het gebrek aan geld.
“We hebben niets gekocht”, zegt Abed Malah, eigenaar van een mobiele kiosk die ook dient als een café voor arbeiders die via het Qalandia-controlepunt naar Israel gaan om te werken. “Er wordt niet geslcaht op de veemarkt. Niemand koopt iets en zelfs als de prijzen dalen zijn er geen kopers. Op markten in Hebron en Nablus bijvoorbeeld, bieden handelaren extra lage vleesprijzen aan en nog steeds is niemand bereid te kopen, “zegt hij.
“De financiële situatie is erg moeilijk, we worden vanuit alle richtingen belegerd”, zegt veehandelaar Ibrahim Abu Sabih. “Als er geen geld is om brood te kopen, dan kan je al helemaal geen vlees kopen”, voegt hij er aan toe.
Bang dat zijn kritiek de Palestijnse leiders zou kunnen bereiken voegt Abu Sabih er snel aan toe dat zijn klachten niet gericht zijn tegen het Palestijnse leiderschap. Integendeel, zegt hij,”we groeten onze president en de regering, die de boeren, de kooplieden en de burgers ondersteunen”.
De prijs voor een schaap op de Palestijnse markt bedraagt tussen NIS 65-75 (€17 – € 19) per kilo, afhankelijk van de kwaliteit van het vlees, en kan zelfs NIS 2000 (€2.000) bereiken voor een heel levend schaap.
Alleen grote gezinnen kunnen het zich veroorloven om een heel schaap te kopen, zoals de traditie vereist, waarbij de financiële lasten onder iedereen worden verdeeld.
Het contrast tussen de vele Palestijnse dorpen en Ramallah kan echter niet groter zijn. Terwijl in de meeste Palestijnse dorpen je duidelijk de armoede ziet, zindert Ramallah. De hoofdstraten wemelen van het leven, er openen nieuwe restaurants en het aantal luxe auto’s op de wegen is indrukwekkend, Dit is het gevolg van de onbalans tussen de “gewone Palestijn” en de kleine groep meer welvarende Palestijnen die banden hebben met het Palestijnse leiderschap.
Maar ondanks de moeilijke financiële situatie en een ieder moment totaal in te stortte economie is elke Palestijn die op de Westelijke Jordaanoever leeft dankbaar voor het feit dat ze zich niet in de instortende Gazastrook bevinden en moeten leven onder het schrikbewind van Hamas en Islamic Jihad.
