Door Binyomin Jacobs – 30 juli 2019 – ChristenenvoorIsrael.nl
Het is vakantietijd. Velen zijn weg en genieten… maar ik voel me ongemakkelijk. In De Morgen, een Belgische krant, is een schunnig puur antisemitisch artikel verschenen. Dat er antisemitisme is, is niet nieuw. Maar dat het weer vaker en vaker gepubliceerd kan worden, antisemitisme weer gemeengoed is geworden, maakt me bezorgd. Als u denkt dat ik overdrijf, lees het artikel en oordeel zelf.
Maar ook de zoveelste veroordeling door de VN van Israël, zit me dwars. Israël is veroordeeld omdat Israël er de oorzaak van is dat bij de Palestijnen de vrouwen worden gediscrimineerd. Ja, u leest het goed: omdat in de wereld der Palestijnen kennelijk dames een ondergeschikte plaats innemen, is Israël schuldig. En mijn eigen Nederland was het hiermee eens en applaudisseerde toen de resolutie werd aangenomen.
Het doet mij denken aan 1976. Een toestel van AirFrance wordt gekaapt door de PLO. Het vliegtuig wijkt uit naar Entebbe, Oeganda, waar een psychopaat de president is. Ik zal u de hele geschiedenis besparen. Mocht u het vergeten zijn, google dan even en u ziet alle details. Israël heeft, vanuit Israël, alle passagiers bevrijd. Die reddingsoperatie was een wonder. Bijna onbegrijpelijk. Velen van u zullen zich de ‘Raid on Entebbe’ herinneren. Maar wat bijna iedereen is vergeten is de reactie van de VN, de Verenigde Naties. Zij hebben niet de PLO veroordeeld wegens kaping van een vliegtuig met onschuldige gijzelaars, maar Israël werd veroordeeld ‘wegens schending van andermans luchtruim’…
En ook toen zweeg Nederland en accepteerde de zoveelste anti-Israël resolutie. Sterker nog: nog voor die VN-resolutie het levenslicht mocht aanschouwen, werd door Nederland bij monde van de Minister van Buitenlandse zaken Van der Stoel, en PvdA-voorzitter Ien van den Heuvel de Israëlische actie al veroordeeld!
En laat ik nou gedacht hebben dat het fabeltje van “het wrede oudtestamentische oog om oog, tand om tand” niet meer in de Christelijke kerken wordt verkondigd. Helaas, recentelijk werd ik er wederom mee geconfronteerd. Niet antisemitisch bedoeld, maar wel publiekelijk gebracht. En als ik dan netjes vraag om een gesprek, hoor ik niets meer.
Een leerling van mij, een overlevende van de jaren ’40-’45, vertrouwde mij recentelijk toe dat hij nog steeds last heeft van die enige, wellicht goedbedoelde opmerking. Hij was zes jaar en werd van zijn ouders gescheiden en naar vreemde mensen gebracht om onder te duiken. Dit jongetje van toen is nog steeds innig dankbaar aan zijn duikouders die hem geheel belangeloos het leven hebben gered. Maar één opmerking blijft hem achtervolgen. Zijn duikmoeder legde hem uit, toen hij daar enige dagen al in huis was, dat de reden dat hij, dat jongetje van zes, nu wordt gestraft is omdat zijn (voor)ouders Jezus hadden vermoord. Maar, zo werd eraan toegevoegd, “wij brengen liefde in de wereld en barmhartigheid en daarom zullen wij jou niet aan de moffen uitleveren…”
Het toenmalige knaapje werd langzaam maar zeker boos op zijn eigen ouders. Waarom hadden ze die moord gepleegd? Want nu is hij het slachtoffer. Het jongetje van toen is nu bejaard. Hij is buitengewoon intelligent, heeft een hoge wetenschappelijk positie weten te bereiken. Nog steeds is hij zijn duikouders innig dankbaar, maar hij is tegelijkertijd wel diep beschadigd, door die ene opmerking.
Beste lezer. Mijn column is verward. Ik heb heel veel echte vrienden in de niet-Joodse en speciaal in de christelijke wereld. Maar het antisemitisme groeit en bloeit. De Morgen doet mij denken aan gisteren, de jaren dertig, maar helaas ook aan het heden, vandaag. Ik ben bezorgd en weet niet of dat wel wordt begrepen.
