Afgelopen jaar hebben 5.000 Joodse inwoners van Frankrijk zich in Israël gevestigd. Deze cijfers, die gisteren werden gepresenteerd, maken deel uit van een trend die volgde op een reeks aanvallen en terreuraanslagen waarvan Franse Joden slachtoffer waren.
Het Joodse Agentschap van Israël publiceerde de gegevens twee jaar na de aanslagenreeks op het kantoor van het satirische blad Charlie Hebdo en op een koosjere supermarkt in Parijs. Daniel Benhaim, de directeur van het Agentschap, noemt de onveiligheid een “katalysator” voor veel Franse Joden die toch al overwogen om hun biezen te pakken, schrijft The Local. Daarnaast spelen familiegerelateerde, religieuze en economische factoren een rol in de migratiestroom.
De vijfduizend Frans-Joodse emigranten naar Israël voegden zich bij de 7.900 Franse burgers die in 2015, het recordjaar, aliyah maakten. In 2014 ging het om ruim 7.200 personen. Sinds 2006 emigreerden in totaal zo’n 40.000 Joden uit Frankrijk naar de Joodse staat. “De aliyah van Franse Joden was het laatste decennium significant”, aldus Benhaim tegen persbureau AFP. Uit de cijfers blijkt overigens dat tussen de 10 en 35 procent van de migranten na verloop van tijd toch terugkeert naar hun Franse Heimat. In Frankrijk wonen meer Joden dan in welk Europees land dan ook, ongeveer 500.000 in totaal.
Gewelddadige Jodenhaat in Frankrijk
De gemeenschap werd in 2006 geschokt door de brute antisemitische moord op de jonge Fransman Ilan Halimi in een voorstad van Parijs en in 2012 vond er een jihadistisch geïnspireerde schietpartij plaats op de Joodse Ozar Hatorah school in de zuidwestelijk gelegen stad Toulouse. Daarnaast was sprake van een forse reeks nare ‘incidenten’ waarbij Joodse Fransozen het slachtoffer werden van antisemitisch geweld, maar die in Nederland zelden het nieuws haalden.
‘Terreur dwingt tot aanpassing’
De Deens-Joodse leider Jonathan Fischer luidde in 2015 de noodklok over de veiligheidssituatie van Joden in Europa. Volgens hem is “de wijze waarop we onze levens willen leven niet langer mogelijk” en moeten Joden een ‘zie iets, zeg iets’-beleid hanteren om te kunnen overleven. Fischer deed zijn uitlatingen na aanslagen tegen de Grote Synagoge en een bijeenkomst over de vrijheid van kunst, beide in Kopenhagen.
