Gedurende en na de instorting van het Ottomaanse Rijk, zo’n honderd jaar geleden, hadden veel soennitisch-islamitische Turken meisjes en jonge vrouwen uit de Armeens-christelijke minderheid in huis. De soms nog heel jonge kinderen werden er als (seks)slaven of als onder dwang geïslamiseerde ‘bruidjes’ gevangen gehouden door de moslims, die korte tijd ervoor in rap tempo de ouders, broers en opa’s en oma’s van hun ‘oorlogsbuit’ goeddeels hadden afgeslacht tijdens een plundercampagne. Geroofde kinderen werden getatoeëerd op hun gezicht en handen, zodat ‘eigenaren’ ze makkelijker uit elkaar konden houden. Slachtoffers bleven soms tientallen jaren slaaf van de Turken, een enkeling vond na verloop van tijd haar weg terug naar de restanten van het volk der Armeniërs in vluchtelingenkampen in Libanon en Jordanië.*
Als een wrange echo van de volkerenmoord vinden sinds enige tijd in twee buurlanden van Turkije – Irak en Syrië – overeenkomstige praktijken plaats door Islamitische Staat (IS). Massamoorden op niet-soennieten zoals Yazidische Koerden maar ook Arabische christenen en andere religieuze minderheden zijn in het ‘kalifaat’ schering en inslag. Kinderen en jonge vrouwen worden vervolgens geroofd en trouwen onder dwang of worden verkocht als slaven.
Relatie Ankara met ‘kalifaat’
Uit een poll vorig jaar bleek dat 8 procent van de Turken sympathie voor IS koestert. Daarnaast heeft zo’n 20% van hen ‘geen mening’ over de terroristische plunderaars. Ook is herhaaldelijk gebleken dat Ankara op diverse wijzen met het kalifaat samenwerkt. Zo heeft Turkije, in elk geval tot voor kort, grote aantallen jihadisten de Syrische en Iraakse grenzen laten passeren en konden IS-leden min of meer vrijelijk opereren op Turks grondgebied en daar ook tegenstanders liquideren. Geheime dienst MIT leverde wapens (zie de zaak van de aangeklaagde Zaman-journalisten) en onlangs werd ontdekt dat hoge Turkse legerofficieren hebben onderhandeld met IS-commandanten over mensensmokkel-routes. Overigens is dit laatste extra opmerkelijk te noemen gezien de vluchtelingendeal die het land recent sloot met de Europese Unie.
Moslims in Europa = Europese moslims?
De EU, waar bommen onlangs onschuldige mensenlevens vernietigden in Brussel en Parijs en waar ‘Charlie Hebdo’ en ‘Keulen’ nog op het netvlies staan gebrand. Massamoord, plunderingen, seksueel geweld door mensen uit islamitische culturen tegen westerlingen onderweg naar hun huis, werk of een feestje ter ere van het nieuwe jaar. Uit de gebeurtenissen in de Belgische hoofdstad is helder geworden dat zelfs mensen die betrokken waren bij de Parijse terreur van eind vorig jaar onderdak konden vinden in sociale huurwoningen van Brusselse moslims. Na de arrestatie van Abdeslam – Europa’s meest gezochte terrorist – in Molenbeek werden politie en pers praktisch de wijk uitgejaagd door boze jongeren. Veel van hen zijn werkloze uitkeringstrekkers, die via straatroof en woningovervallen nog een zakcentje erbij parasiteren. Extrapoleer de tendensen naar de toekomst, of zijn we al beland in het schemer van die nachtmerrie?
Rotherham: niemand greep in
‘Rotherham’, een stadje in Groot-Brittannië waar een kwart miljoen mensen wonen, staat symbool voor grootschalig kindermisbruik van Britse meisjes door netwerken van mannen uit islamitische culturen. In Rotherham en in andere gemeenten hebben vooral migranten van Pakistaanse origine – in media veelal aangeduid als ‘Aziaten‘ – in elk geval sinds de jaren ’90 van de vorige eeuw op beestachtige wijze hun lusten kunnen botvieren op lokale tienermeiden. Ze werden ‘gegroomd’ (vaak met behulp van klasgenootjes), semi-permanent gedrogeerd, ontvoerd, door groepen verkracht, geprostitueerd, fysiek mishandeld en gemarteld. Seksnetwerken wisten meisjes jarenlang als slaven te exploiteren. De lokale politie had weinig oog voor deze ‘interculturele relaties’ en greep niet of nauwelijks in, net als jeugdwerkers. In Rotherham zou het gaan om zo’n 1.400 kinderen vanaf een jaar of tien oud, over slachtoffertallen elders in het Verenigd Koninkrijk is minder bekend.
Is de situatie in NL veel beter?
Netwerken van pooiers uit veelal islamitische culturen lokken, chanteren en dwingen ook hier meisjes vanaf een jaar of 12 de prostitutie in. Deze schokkende trend zou een opgaande lijn vertonen. Daarnaast zijn bijvoorbeeld Nederlandse Marokkanen verantwoordelijk voor disproportioneel veel zedenmisdrijven, mishandelingen en gewelddadige berovingen, waar zelfs mensen van boven de 90 jaar slachtoffer van worden. Een deel van deze criminele Noord-Afrikanen krijgt vroeg of laat een religieuze bevlieging en reist af naar het kalifaat. Ze worden daar getraind, plegen er oorlogsmisdaden en – zoals uit de recente Brusselse terreurgolf naar voren is gekomen – beramen aanslagen op landen waar ze zelf zijn opgegroeid. De minachting van en haat tegen de oorspronkelijke inwoners van Europa neemt surrealistische vormen aan onder veel moslims, vooral ook gezien het feit dat migranten (en hun nazaten) vaak levenslang teren op sociale voorzieningen, zonder daar ooit ene cent aan te hebben bijgedragen. Volgens psychologen kan altruïsme wrok opwekken bij de ontvanger. Geldt dit misschien ook als de uit belastingen gefinancierde liefdadigheid is vermomd als de ‘rechten’ van de verzorgingsstaat?
Zal ‘Brussel2016’ tot meer realisme leiden?
Rond afgelopen Pasen gingen zelfmoordterroristen tekeer in Brussel, Turkije, Irak, Lahore, Jemen (waar islamieten ook een ontvoerde priester kruisigden) en werden elders netwerken van radicale moslims tijdig ontmanteld. Europa is dermate in de ban van koran-geïnspireerd terrorisme dat zelfs nieuws over de – overigens deels door acties van IS veroorzaakte – migratiecrisis naar de achtergrond wordt gedrongen. Vormen ‘Parijs’, ‘Brussel’ en ‘Keulen’ de nagels aan de doodskist van politiek-correcte dogma’s omtrent de islam en moslims?
‘Slow-motion genocide’
Over doodskisten gesproken, laten we eens een korte blik werpen op landen waar men al wat langer relatief streng in de islamitische leer is: Pakistan en Saudi-Arabië. In 1947 behoorde bijna een kwart der Pakistanen tot niet-soennitische minderheden, nu nog maar zo’n 3,5 procent. In amper zeventig jaar tijd werd het aandeel Hindoes, sjiieten en christenen in het multiculturele land gedecimeerd. Behalve door periodieke massamoorden is er nog een ander mechanisme dat deze demografische trend veroorzaakt: het ontvoeren van meisjes en jonge vrouwen uit gemeenschappen van minderheden. Voor wat betreft hun lot, zie de Armeense volkerenmoord. De autoriteiten grijpen zelden in bij de verdwijningen, verkrachtingen, gedwongen bekeringen en dwanghuwelijken, terwijl imams de misdadige praktijken openlijk mogen aanmoedigen. Mensenrechtenactivisten spreken in dit licht wel van een ‘slow-motion genocide’.
De islam is vrede, namelijk die van het kerkhof
Saudi-Arabië, zo wordt wel gesteld, is een land waar de islamitische staat is ‘gelukt’. Grootschalige schending van mensenrechten, waaronder ernstige discriminatie van minderheden, vrouwen, homo’s, vrijdenkers en anderen, is er de ‘norm’. Daarnaast gebruikt het regime al tientallen jaren zijn oliedollars om de wereld te vergiftigen met de salafistische islamstroming. Dit propaganda-offensief heeft sterk bijgedragen aan de destabilisering van landen, het ontstaan van een hele reeks terreurgroepen en – last but not least – tot het aanmoedigen van vele duizenden jongeren uit Europa (en elders) om mee te moorden met Islamitische Staat in Irak en Syrië. Wat ons weer terugbrengt op de bommen die recent explodeerden in Brussel. En Lahore, Jemen, Irak, Turkije, enz.
Islamisering / soennitisering
Gezien bovenstaande mechanismen is het niet heel verwonderlijk dat veel landen op het Arabisch schiereiland, in Noord-Afrika en de regio ‘Af-Pak'(Afghanistan / Pakistan) islamiseren of, beter, ‘soennitiseren’, maar dan op een geleidelijker wijze dan dat dit proces verliep in Turkije. Israel, Iran en Libanon zijn wellicht de enige staten die deze trend succesvol hebben kunnen stuiten, Jemen, Syrië en delen van Irak en Nigeria bevinden zich op de grens. Hoe meer ik de laatste jaren las over deze de soennitisering, des te meer begrip ik ben gaan krijgen voor de positie van de Syrische president Assad. Naar Europese maatstaven is zijn regime zonder meer ruw te noemen, maar de niet-soennieten in Syrië – onder wie Armeniërs, sjiieten, Assyriërs en vele andere lokale volken – kennen het alternatief. Vergeet niet dat een cruciaal deel van de Armeense genocide zich heeft afgespeeld in Deir ez-Zor, de Oost-Syrische regio die destijds deel uitmaakte van het Ottomaanse Rijk en waar nu Islamitische Staat heerst. Toen het kerkhof der Armeniërs, nu dat van de Yazidi’s die door IS zijn afgeslacht.
Capaciteit inlichtingendiensten volstaat niet
Europese veiligheidsdiensten staan welhaast voor een onmogelijke taak, gezien verontrustende zaken als de semi-openlijke onderduik van terrorist Abdeslam in Molenbeek en het feit dat circa één op zes Franse moslims sympathie koestert voor groepen als IS en Al-Qaida. Daarnaast zal het proces van ‘soennitisering’ dat her en der gaande is de komende tijden tot een verdere destabilisering van de Europese staten leiden, want de door de geloofswaanzinnigen getroffen regio’s brengen niet alleen terroristen voort maar ook vluchtelingenstromen. Het kalifaat beheerst, behalve in Irak en Syrië, inmiddels ook een fors territoir in Libië, vanaf waar je in enkele uren vaart naar Griekenland en Italië, en tevens vormt IS een machtsfactor in Egypte, de Af-Pak-regio en in diverse andere landen. Kunnen bepaalde in Europese steden al hiertoe gerekend worden? Waar homo’s en Joden worden verjaagd, ‘onbedekte’ meisjes en vrouwen worden lastiggevallen door hordes onverdraagzame en handtastelijke werklozen en waar nietsontziende terroristen onderdak vinden?
Zijn onze wetten afdoende?
Wat mogen opsporingsdiensten van Europese landen doen als ze een zelfmoordterrorist, of iemand die betrokken is bij een club als IS, weten te onderscheppen? Een mens dat zich het eigen leven wil benemen, maar dit doet met behulp van spijkerbommen in een propvolle luchthaven? Moeten deze mensen niet systematisch en ‘met harde hand’ verhoord moeten kunnen worden totdat zij alles wat ze weten hebben opgebiecht? Jihadisten zélf hanteren in elk geval geen enkele regel. Zo wordt Nigeria geteisterd door zelfmoordaanslagen in naam van Boko Haram. Niet zelden blijken meisjes en jonge vrouwen achter de terreur te zitten. Onlangs wist men er enkelen levend te vangen en werd ontdekt wat hen bezielde. Het bleek te gaan om slachtoffers uit een eerder door de bende gekidnapte groep van honderden christelijke schoolmeisjes. Zij waren geruime tijd als slavinnen gebruikt en de meesten uit de groep zijn nog zoek. Degenen die met de bom op pad waren gestuurd werden zwaar gedrogeerd en krijgen de broodnodige begeleiding van bendeleden totdat ze hun doelwit – meestal een markt – hebben bereikt. In het Midden-Oosten schrikken de leiders van het ‘kalifaat’ evenmin terug voor zulke praktijken. Toen de radicale moslims klaar waren met de moordpartijen op de volwassen Yazidi’s en met het misbruiken van de meisjes, kwamen de gevangen jongetjes aan bod. Zij zijn gebrainwasht (bekeerd tot de islam), kregen militaire training en werden – al dan niet met zelfmoordvesten – ingezet tegen de vijanden van IS.
IS, moslims en de islam
Gelukkig is slechts een kleine minderheid der moslims voorstander van iets als het kalifaat, maar tegelijk is het absurd om te roepen dat Islamitische Staat niks met de islam van doen heeft. Terrorist Salah Abdeslam stond nog maar een jaartje geleden als kleine crimineel vrolijk te dansen in een Belgische disco. Is het de dans van het kerkhof? Even losgaan, profiteren waar kan, en dan boem? Is Europa verantwoordelijk voor islamitische bevolkingsoverschotten elders op aarde? Teisterden moslimlegers (piraten) niet eeuwenlang de zuidelijke, westelijke en noordelijke kusten van Europa? Moordend en plunderend, op jacht naar goud en jonge meisjes? Is onze perceptie van ‘nieuwe’ dreigingen wellicht niet vertroebeld door de politiek-correcte waan (over onder meer ‘vluchtelingen’) die de laatste decennia domineerde in de cultuur, politiek, media en in het onderwijs? Zal ‘Brussel2016’ het zalvende gezwets en de goedpraterij eindelijk doen verstommen?
* Met de term ‘Armeense Genocide’ doelt men doorgaans op gebeurtenissen in de nadagen van het Ottomaanse Rijk, rond 1915, maar dit geeft een onvolledig beeld. Armeniërs, een der oudste christelijke volken op aarde, werden ook zwaar vervolgd en gediscrimineerd in de periode vóór 1915, en waren herhaaldelijk slachtoffer van massale plunderingen, moordcampagnes en kinderroof door Osmanen en hun Koerdische en Arabische trawanten. Behalve dit christelijke volk, werden ook Grieken, Assyriërs, Joden, Arameeërs en vele andere religieus-culturele minderheden goeddeels uitgeroeid als gevolg van de Turkse zucht tot plunderen en kinderverkrachting. Het anno 2016 aankaarten van wat in Turkije niet de Armeense Genocide genoemd mag worden kan er resulteren in celstraf of zelfs in moord (zie de zaak Hrant Dink). We zijn een eeuw verder, maar de ontkenning is niet minder ijzig.
Foto: Beeld, Armenië
