Israel en de nederzettingen
Of: Waarom een Arabisch dorp ‘dorp’ wordt genoemd
De Balfour-verklaring van 1917 kende het volk van Israel een half procent van het complete Midden-Oosten toe. De totstandkoming van Jordanië haalde daar 74% vanaf. Adviesresolutie 181 (VN Opdelingsplan van 1947) welk voorschreef de resterende 26% te verdelen in een Arabische en een joodse natie haalde daar nog eens 22% aan de joden beloofd land af. Toch werd de resterende 4% (vier procent!) van het oorspronkelijk toegezegd stuk land door Israel geaccepteerd en door de Arabieren geweigerd. Toen in 1949 de rook van de Onafhankelijkheidsoorlog optrok, had Jordanië de provincies Judea en Samaria bezet en begon het gebied aan te duiden als “West Bank.” Nadat Israel in de Zesdaagse Oorlog de Jordaniërs verdreef, drong Veiligheidsraadsresolutie 242 erop aan om te onderhandelen tot Israel verdedigbare grenzen zou hebben, nb. NIET om zich eenzijdig terug te trekken uit de veroverde gebieden.
Terminologie wordt mantra. Mantra wordt doctrine.
Toen Keizer Hadrianus in de eerste eeuw ná, het veroverde en “etnisch gezuiverde” gebied Judea hernoemde in Syrië-Palæstina, haar hoofdstad Jeruzalem omdoopte in Ælia Capitolina en daarmee het joodse karakter in de regio wilde uitroeien, had Hadrianus niet kunnen bevroeden dat na een kleine 2000 jaar er in exact hetzelfde gebied door hetzelfde, door hem gehate en verdreven volk opnieuw een lied gezongen zou worden. Om over de woorden maar te zwijgen. Of niet, zo u wilt: Dat ‘de joodse ziel een vrij volk verlangt te zijn in het Land van Zion, Jeruzalem.’
Politiek correct
Hoe komt het dat Israël in de media zo benepen en verkeerd gekleurd af wordt geschilderd? Misschien ligt de fout wel bij ons zelf…
Willen wij politiek correct zijn in deze tijd, dan zullen wij politiek correcte terminologie moeten gebruiken in onze hasbará (voorlichting). Als wij niet beginnen de juiste terminologie mantra te maken, dan zullen we altijd zwak staan in onze beargumentering. Dus zullen we om te beginnen, van nu af aan moeten spreken over ‘Betwiste Gebieden’ in plaats van over ‘Bezette Gebieden.’ En nooit meer wanneer we het over de betwiste gebieden Judea en Samaria hebben, deze ‘West Bank’ noemen. Bovendien dienen we voortaan een joodse leefgemeenschap continue te betitelen als
Dorp in plaats van Nederzetting
Wanneer er wordt gesproken over Arabische leefgemeenschappen in Judea en Samaria worden deze steevast betiteld als Arabisch of Palestijns dorp of stad. In elke volksmond -zelfs helaas vaak ook de Israelische- worden joodse dorpen louter ‘nederzettingen’ genoemd. Door herhaling en continuïteit zijn dit soort foutieve uitingen in de vocabulaire van de Vrije Wereld geslepen. Deze begrippen wekken abusievelijk de indruk dat de claim die de Palestijnse Autoriteit al dan niet met behulp van haar (Arabische) bondgenoten op de regio hebben, gegrond lijkt. Door deze zelfde continuëring te hanteren zoals de Arabieren hun benaming van de regio internationaal ‘eigen’ gemaakt hebben, zal de journalistiek uiteindelijk bij genoeg herhaling opnieuw de juiste terminologie gaan hanteren. Laat de mantra weerklinken tot het alomgeaccepteerd is:
“Joodse dorpen in joods Judea en Samaria, of zo u wilt: ‘Betwiste Gebieden’.”
Bas Galuti
Betar Nederland
