In zijn achtste levensjaar pakte Gidon Nunes Vaz (24, Amsterdam) voor het eerst een trompet op. Nu speelt hij trompet bij de grootste ensembles, verschijnt hij op televisie en deze maand bracht hij zijn eerste cd uit, kortom, een groot talent! In mei 2015 slaagde hij voor zijn Master Jazz Trompet, met een 9,5 voor zijn scriptie. In dit artikel laten we Gidon aan het woord, om te vertellen over zijn afgelopen maanden. Links naar zijn werk vindt u onderaan dit artikel.
Twee jaar geleden ben ik op exchange naar de Verenigde Staten geweest als onderdeel van mijn Master studie aan het Conservatorium van Amsterdam. De universiteit waar ik een half jaar heb gezeten was Temple University.
In augustus 2013 stapte ik op het vliegtuig naar Philadelphia. Deze grote stad ligt onder New York, ongeveer 1 ½ uur met de bus vanaf Manhattan. Deze stad, ook wel Philly genoemd, is vooral bekend door de film Rocky Balboa. Ik had een kamertje in de Italiaanse wijk in zuid Philly, vlakbij de Italiaanse markt. Philly heeft een rijke jazz geschiedenis, maar dat is bij de meeste mensen onbekend. Veel grootheden komen uit Philly, om er een paar te noemen: John Coltrane, Philly Joe Jones, Lee Morgan, McCoy Tyner, Jimmy Heath, Benny Golson etc.
In deze periode dat ik studeerde op Temple University, moest ik ook een scriptie onderwerp kiezen voor het CvA. Na lang nadenken en overleg met mijn trompet docenten besloot ik als onderwerp Kenny Dorham (1924-1972) te doen. Kenny Dorham, door jazzmusici KD genoemd, was een Amerikaanse jazz trompettist uit Texas. Vanaf 1944 woonde hij in New York. Een van de redenen waarom ik hem als onderwerp koos was omdat er zeer weinig over hem bekend is. Hij stierf op 48 jarige leeftijd aan nierproblemen. Hierdoor heeft hij niet zijn autobiografie kunnen schrijven. Opvallend genoeg heeft hij tijdens zijn leven met de meest beroemde jazzmuzikanten gespeeld, waaronder twee jaar bij Charlie Parker maar ook bij Art Blakey, Thelonious Monk, Max Roach Quintet, Billy Eckstine, Sonny Rollins etc. Ondanks zijn rijke muzikale leven en unieke trompetspel bleef hij toch in de schaduw van generatiegenoten zoals Miles Davis en Freddie Hubbard. Ik wilde weten waarom? Ik werd enthousiast van het idee dat ik misschien zijn leven in kaart kon brengen en de persoon achter de muziek kon ontdekken. Zijn muziek luisterde ik al jaren, maar ik wist nooit iets over hem. Tijdens mijn verblijf in de VS heb ik archieven bezocht en oude jazz musici geïnterviewd waaronder Jimmy Heath en Charles Davis, die beiden in de band van KD hebben gezeten en hem heel goed kenden. Ook heb ik oud-leerlingen van KD geïnterviewd.
Na twee jaar onderzoek en schrijven was mijn scriptie af. Deze heb ik met een presentatie op het Conservatorium verder besproken. Als cijfer kreeg ik een negen omdat ik er in geslaagd was het onbekende leven van Dorham uit te kaarten en zijn speelstijl tot in detail uit te leggen.
Ondanks dat alles geslaagd was voelde ik dat ik nog niet klaar was met het onderwerp. Ik wilde ook op een muzikale manier deze periode afsluiten. Mijn trompet eindexamen kwam er aan en ik besloot als eindexamen programma een “Tribute to KD” te doen. Ik koos mijn favoriete composities van zijn hand. Na het repertoire een maand intensief gestudeerd te hebben, heb ik toen het eindexamen gedaan met mijn eigen kwintet. Het was een geslaagde avond en het examen werd beoordeeld met een 9.5.
Twee weken na mijn eindexamen zijn we de studio ingegaan om het repertoire op te nemen. Er was helaas erg weinig tijd. In drie uur tijd moesten we zes composities opnemen. In totaal hebben we toen 18 takes in drie uur tijd ingespeeld. Uit deze 18 takes heb ik toen zes takes gekozen en dat is uiteindelijk de CD geworden. Ik heb vaker aan opnames meegedaan, maar dit was mijn eerste eigen opname. Erg spannend omdat ik het proces van een CD maken nog niet helemaal kende. Er komt een hoop bij kijken! Om het proces even op een rijtje te zetten: studio boeken, band vragen, opnemen, mixing, mastering, rechten betalen, cover foto, design, codes aanvragen, registreren, CD persen etc. Als de CD eenmaal af is en op je deurmat ligt ben je al een paar maanden verder, maar dat moment is natuurlijk ontzettend spannend en leuk!
Op acht november had ik m’n release concert in l’Ozio. Een heel gezellig Italiaans restaurant in de Ferdinand Bolstraat. Er werken echte Italianen, en ze waren super enthousiast over het idee toen ik ze voorstelde een concert te organiseren. Ik heb ook een paar Italiaanse vrienden in de muziek. Ze hebben een soort vuur in zich. Een bepaalde passie voor het gene dat ze doen. Of het koken, musiceren of sport is, het maakt eigenlijk niet uit, ze hebben die passie. De goede wijn, het eten en de sfeer passen goed bij jazz muziek in mijn beleving. Daarom was ik erg blij dat ik het concert in l’Ozio kon spelen. Komend jaar zal ik er vaker spelen met mijn band. Het was een geslaagde avond. Er waren veel vrienden en bekenden en de reacties waren positief! De muziek die we speelden bestond uit composities van Kenny Dorham en enkele stukken uit het American Songbook.
Nu het release concert is geweest, is deze periode afgesloten. Ik laat de muziek van Kenny Dorham weer los en richt me op nieuwe ideeën. Op het moment ben ik nieuwe muziek aan het schrijven. Het is erg leuk om nu weer het diepe in te duiken en andere gebieden in muziek te verkennen. Komend jaar komen er weer opnames aan. Ik hoop iets moois te kunnen creëren en dat weer te kunnen delen met vrienden en een ieder die komt luisteren.
Website: http://gidonnunesvaz.com/
Youtube kanaal: https://www.youtube.com/channel/UCrFPqsEULr1nuGCLAl7bh3Q
CD te koop bij: http://www.platomania.eu/album/3362581/tribute-to-kd/nunes-vaz-gidon
