Een artikel van Jigal Krant in het NIW:
Pas in de 7e eeuw, bijna achthonderd jaar na dato, wordt in de Talmoed pardoes het Chanoekawonder geïntroduceerd. U kent het ongetwijfeld: het enige verzegelde kruikje olijfolie dat de Makkabeeërs terugvonden na de herovering van de Tempel was precies genoeg om de menora één nacht te laten branden. Terwijl het acht dagen duurde om aan nieuwe olie te komen. Gelukkig schoot God te hulp: hij liet het kleine beetje olie acht dagen branden. Om dit te vieren steken we elk jaar de chanoekia aan. Liefst met olijfolie, maar in de praktijk vaak met kaarsen. Ook met de traditie om gerechten op basis van olijfolie te serveren zijn we niet zo streng. De traditionele latkes en soefganiot worden meestal gefrituurd in zonnebloem- of arachideolie olie en dus niet in olijfolie. Dat we zowel in de keuken als in de vensterbank geen olijfolie gebruiken vind ik opmerkelijk. Daar draaide het juist om in het Chanoekaverhaal. Olie was er genoeg, maar geen kosjere olijfolie van de beste kwaliteit.
