Ik schaam me tegenover Anne Frank, schrijft Jan Bennink in een krachtig artikel in de Volkskrant. ‘Omdat niemand iets doet tegen die groeiende groep schorem die onze Joden weer achteloos met een dodelijke ziekte vergelijkt.‘
Ze overleefde het Achterhuis, Kamp Westerbork en als ze niet met de laatste trein naar Auschwitz was gedeporteerd, had ze woensdag haar vierentachtigste verjaardag gevierd. Het meisje met het zwarte haar en de onbevangen blik, Annelies Marie Frank, Anne Frank. Ze stierf uiteindelijk in Bergen Belsen aan vlektyfus. Vijftien jaar. De deportatie van Anne en honderdtienduizend andere Joodse Nederlanders gebeurde vrijwel zonder slag of stoot, recht onder de ogen van buren en collega’s. Met medewerking van politie en ambtenarij. De burgerij deed niks, behalve het ‘overnemen’ van Joodse huizen en bezittingen.
Maar na de oorlog wisten we één ding zeker. Dat met onze Joden mocht nooit meer gebeuren. Jammer dus dat het antisemitisme in Nederland in 2013 weer overal de kop opsteekt. Lees het hele artikel op Volkskrant.nl
