Verdraaide Feiten

We weten allang dat er mensen zijn die de poging tot volledige uitroeiing der Joden in de tweede wereldoorlog bagatelliseren. Als men daar maar lang genoeg aan de feiten blijft pulken, blijkt Hitler’s massale jodenmoord slechts "een historisch detail" te zijn, aldus de Franse politicus Jean Marie Le Pen. (Hoeveel Fransen hebben er ook al weer op hem gestemd?)

In principe ga ik met die leugenaars niet in discussie, omdat zij toch niet willen luisteren. De Talmoed leert ons al dat een debat met een dwaas verspilling van tijd en moeite is.Bezwaarlijker wordt de realiteit wanneer dat minimaliseren der gruwelijke feiten de geaccepteerde norm wordt, wanneer het beoordelen van de hedendaagse geschiedenis uitgaat van verdraaide feiten. Zeker ook wanneer de media, nolens volens, aan het gestage "bijstellen" der feiten meedoen.Het bepaald onzindelijke vergelijken van de toestand der Palestijnen nu en het lot der Joden circa 6 decennia geleden, is bijna en vogue. Onbegrijpelijk en onverteerbaar voor wie de feiten kent. Hoewel er honderden boeken geschreven zijn over wat zo kort en bondig "de Jodenvervolging" heet, is er niet éen, zelfs niet de werken van Martin Gilbert noch het onleesbare The holocaust and halacha van Irving Rosenbaum, dat de volle ontzetting van wat Hitler en zijn bloeddorstige moordenaars hebben gedaan, volledig beschrijft. Maar wat er bekend is, gedocumenteerd tot in de vreselijkste details, zou toch voldoende moeten zijn om elke vergelijking met ander leed uit te sluiten.Ik heb geen lampenkapjes van Palestijnse hoofden gezien noch laadbakken vol kinderen die in de vuurzee werden gekieperd. Geen gaskamers, noch een Baby Yar. Ik ga hier geen gruwelijkheden opsommen. Ik weiger me te verlagen tot het niveau van degenen die vinden dat er ook maar enige overeenstemming is tussen de twee factoren in deze supermanke vergelijking. Een analogie tussen het lot der Joden en de Palestijnen is niet van toepassing. Men wordt er slechts onpasselijk van.Niet dat ik bagatelliseer wat de Palestijnen dezer dagen te doorstaan hebben. Oorlog is iets vreselijks. Leven onder het dictatoriale bewind van Arafat eveneens. Mag dat in Europa nog gezegd worden? Of is Arafat nu een theoretische democraat geworden? Maar laat er dan wel bij vermeld worden dat het zeer royale vredesvoorstel van de voormalige Israëlische premier Barak heeft afgewezen. En laat er ook bij gezegd worden dat Arafat cum sui er voor eigen publiek op blijven hameren dat hun oogmerk niet alleen het herkrijgen van de Westelijke Jordaanoever is, maar dat hun doel, net als vroeger, het verdrijven van de Joden uit Israël is.Vast en zeker zijn er Palestijnen die wel overeenstemming met Israël willen bereiken. En ik ga er maar van uit dat niet alle Palestijnen juichen wanneer weer een dozijn Israëli’s wordt vermoord.De verhitte discussie die mevrouw Duisenberg’s vlaggen heeft opgerakeld, toont aan hoe gretig de Palestijnse propaganda in Europa wordt opgeslobberd.Dat Israël "bloedbaden aanricht", is dagelijkse mediakost. Dat Israël mensenrechten schendt, horen we voortdurend. Maanden later worden de beweringen ontkracht, nadat de schade een feit is. Maar dan is het "oud nieuws", niet langer relevant. Dat de ‘Israëlische wandaden’ de derde wereldoorlog gaan uitlokken, is een nieuw laf argument van de antisemitische propagandisten.In een schitterend interview in The Jerusalem Post zegt de Franse socialist Francois Zimeray, lid van het Europese Parlement (EP): "Israël’s huidige isolatie is een voorbode van het verlies van de morele status van dit land, hetgeen kan leiden tot herziening van het zelfbeschikkingsrecht der Joden. Wanneer de Europese media de Israëli’s beschrijven als burgers van een land dat kinderen doodt in Bethlehem, refereren zij heel slinks aan de oude sinistere beschuldigingen over de Joden en de dood van Christus. Daarom is het zo dringend om d