‘Mijn opa was toen 45 en ik ben nu 44 en vraag me af wat ik zou doen als iemand op mij een beroep zou doen, wat zou ik kiezen?” Dat vroeg Bas Westerweel zich af tijdens de opening van de tentoonstelling ‘De Ontdekking van strip tot werkelijkheid’ in het Verzetsmuseum.
De Tentoonstelling is gebaseerd op de in 2003 verschenen strip ‘De Ontdekking’ en het vervolg hierop ‘De Zoektocht’. Eric Heuvel laat in dit deel, aan de hand van het verhaal van Esther en Bob, zien dat het maken van keuzes in de bezettingstijd geen eenvoudige zaak was. Kies je voor onderduiken of niet? Joël Cahen, directeur van het Joods Historisch Museum vroeg is zich af of de Sjoa zich wel kon laten tekenen. Hoe beeld je het onvoorstelbare uit in een strip? Om het verhaal van de Sjoa in deze vorm te vertellen aan de volgende generaties vindt Cahen het belangrijk dat dit gebeurt vanuit Joods perspectief met zichtbare primaire bronnen waarin het Joodse leven van na ’45 een kleine rol speelt. In zijn ogen is het tonen van de gruwel van de kampen geen meerwaarde voor het verhaal van Esther en Bob, maar juist het leven. Tekeningen van gaskamers en lijken komen in ‘De Zoektocht’ dus niet voor.
In de tentoonstelling wordt het leven aan de hand van de voorwerpen en personages uit de beide strips tastbaar gemaakt voor het publiek. Bas Westerweel, die alleen de oorlog uit de verhalen van zijn in 1944 gefusilleerde opa kent, meent dat op deze manier iedereen zich een beeld kan vormen en zich kan verplaatsen in een oorlog die men niet kent. “Het is een prachtige ontdekking en een mooie zoektocht”.
De kleinzoon van Joop Westerweel verricht de opening met het stappen door de stripdeur. De aanwezigen mogen volgen met achterlating van hun drankjes. De tentoonstelling is vooral educatief voor jongeren en stelt het maken van keuzes centraal. Wat zou jij doen en wat vind je van de keuzes van de personages uit de strips? In een als zolder omgetoverde ruimte kijken de stripfiguren het publiek aan. De ruimte is gevuld met gebruiksvoorwerpen en beelden uit de strips. In kleine dingen zit vaak het onvoorstelbare verborgen. In een gevulde koffer ligt papier met wat en niet mee mag naar Westerbork. Het gaat om een ‘dwang-deportatie’. Hoe wrang is dat ene woordje die een lugubere realiteit van bedrog blootlegt. Alsof er sprake zou zijn geweest van een vrijwillige deportatie?
Met korte videofragmenten over keuzes wordt het publiek uitgenodigd om een brief te schrijven aan de personages. Wat vind je van hun keuzes en wat zou jezelf hebben gedaan is hier de vraag. Deze kernvraag en de alledaagse dingen loodsen het publiek door de realiteit van de Tweede Wereldoorlog.
De tentoonstelling die tot en met 21 oktober 2007 loopt, is een productie van het Verzetsmuseum Amsterdam i.s.m. de Anne Frank Stichting, de Hollandsche Schouwburg en het Joods Historisch Museum.
Lidwien Meulemeester