Open brief aan mevrouw Duisenberg

Wat spijtig dat U niet tevreden bent met het Israëlische anti-terreur beleid. Gelukkig hebben de Palestijnen een flinke morele ruggesteun aan u, die zo dramatisch voor hun rechten opkomt.

Geachte mevrouw Duisenberg (en wie zich verder aangesproken voelt),Wat spijtig dat U niet tevreden bent met het Israëlische anti-terreur beleid. Gelukkig hebben de Palestijnen een flinke morele ruggesteun aan u, die zo dramatisch voor hun rechten opkomt.Omdat ik ervan uitga, beste mevrouw Duisenberg, dat U als echtgenote van de bekende monetaire Wim, Uw ontevredenheid slechts weloverwogen laat vieren, begrijp ik dat vele andere momenten in de recente geschiedenis de grenzen van Uw ontevredenheid niet hebben overschreden. Misschien bent U zo nu en dan zelfs wel heel tevreden geweest. Bijvoorbeeld toen Israël op diezelfde Westelijke Jordaanoever Palestijnse universiteiten opende en er de totaal afwezige gezondheidszorg opzette. Misschien was U er ook wel heel tevreden over dat de Arabische landen na 1948 en bloc besloten om de Palestijnen met opzet te laten creperen opdat deze een miserabele onderhandelingskaart in de diplomatieke oorlog tegen Israël zouden blijven.Het zat u blijkbaar ook niet erg hoog dat diezelfde Palestijnen op 11 September vorig jaar bleven juichen toen de wereld ontzet en machteloos de moord op duizenden Amerikanen moest aanzien. Arafat liet toen geen journalist binnen in Ramalla en Jenin, omdat hij begreep dat zulke vreugdedemonstraties hem diplomatiek geen deugd deden.En mevrouw Duisenberg, ik heb U gehoord noch gezien toen de Syrische president Assad in 1982 de stad Hama afsloot en er 25.000 mensen afslachtte, omdat zij hem als staatshoofd minder geschikt achtten vanwege zijn folterende binnenlandse beleid. U en de wereld hebben er verder geen woord over vuil gemaakt en een onderzoekscommissie voor zo’n luttel misdrijfje was nergens voor nodig.En toen de geliefde Jordaanse koning Hoessein niet al te lang geleden op een zwarte septemberdag tienduizenden Palestijnen om zeep hielp, was u allang uit de luiers (waarschijnlijk net aan het afstuderen) en dus instaat om te denken, maar ik heb U toen de protestvlag niet zien uitsteken.Dat Ariel Sharon met Hitler wordt vergeleken heeft U ook geen kleur van agitatie bezorgd. Nou ja, het verschil tussen de gaskamers en ‘medische’ experimenten, om maar een kleine greep te doen, en de ‘slachting in Jenin’ is ook zo klein. En dat Sharon, om onschuldige Palestijnse levens te sparen, geen bom op Jenin heeft gegooid, hoewel hij wist dat Jenin vol lag met mijnen, vond u natuurlijk best. In plaats daarvan zijn in Jenin 23 Israëlische soldaten gesneuveld. Die gedachte hadden Hoessein noch Assad overwogen.Dat Arafat ook in Jenin, net als indertijd in Libanon, vrouwen en kinderen als levende schilden gebruikte, was evenmin iets om U over op te winden. De Palestijnse commandanten lieten trots en wreed weten dat ‘in de huizen van Jenin kinderen klaar staan met dynamietgordels’, net zoals zij indertijd de wereld meedogenloos de kunst van het vliegtuig kapen onderwezen (daar heeft Bin Laden nog veel lering uit kunnen trekken).Ik heb U evenmin gehoord toen de afgelopen maanden 400 Israëliërs zijn vermoord en duizenden gewond. Van de 50 (zelf-)moordenaars kwamen er 20 uit Jenin. (Is dat irrelevant?)En bref, mevrouw Duisenberg, ik begrijp de logica van Uw vlagactie niet. Misschien heeft U gehandeld vanwege een bewogen hart. Die plaatjes op tv zien er echt niet mooi uit. De plaatjes van de wolkenkrabber in Tel Aviv die de Palestijnen van plan waren op te blazen, hadden er evenmin mooi uitgezien.Maar we mogen toch aannemen dat iedereen, net als Uw Wim, de morele plicht heeft om eerst de feiten eens op een rijtje te zetten en dan pas tot actie over te gaan. Als Uw Wim dat niet deed zag het er in de (financiële) wereld wel even anders uit. Het is natuurlijk wel heerlijk om gevoelens te laten lopen, gelijk diarree in het toilet, ongehinderd door lastige kennis van zaken.En