Ook voetbal is een actueel onderwerp in Israël.

Ik wil het deze keer hebben over een ander heel aktueel onderwerp, het WK voetbal. Zoals in de hele wereld wordt ook in Israël veel aandacht besteed aan het WK. Echter, juist in de huidige situatie waarin wij leven geloof ik dat het WK hier anders wordt weergegeven, net zo als er andere reakties zijn.

Ik wil dan ook iets vertellen over wat er zo anders is aan de verslaggeving en de reacties. Het tournooi word hier rechtstreeks op de kabeltelevisie uitgezonden. Omdat niet iedereen kabeltelevisie heeft (niet iedereen kan zich kabeltelevisie permitteren), en ook omdat de wedstrijden ‘s morgens en ‘s middags plaatselijke tijd gespeeld worden, zendt de eerste zender (de publieke zender) ‘s avonds een samenvatting uit van alle op die dag gespeelde wedstrijden. Maar als er die dag een aanslag is geweest, zoals die in Megiddo op 5 juni, dan worden de uitzendtijden van de progamma’s veranderd en is er eerst actualiteit; pas laat op de avond wordt het WK uitgezonden. Het kan ook gebeuren dat we midden in een uitzending te horen krijgen over een aanslag, zoals die in Herzliyah, en wordt er diect overgeschakeld van het een naar het ander. De samenvatting wordt ingekort, en bovendien kun je dan echt niet meer genieten van een paar minuten voetbal.Dat brengt me meteen op een ander punt. Voetballiefhebbers heb je in de hele wereld maar als je in een keiharde, onveilige maatschappij leeft is afleiding juist zo belangrijk. Je kunt gedurende 90 minuten alle sores vergeten, even opladen dus. Daarom was hier de teleurstelling enorm groot dat Argentinië de volgende ronde niet heeft gehaald. In Argentinië is de economische situatie verschikkelijk slecht, en hier in Israël weet men wat dat is, wat een oppepper het kan zijn als je land een belangrijke wedstrijd wint. De proporties verdwijnen.Dat Frankrijk de tweede ronde niet heeft gehaald, daar huilt hier niemand om. De meest gehoorde reaktie was &ldquodat komt hun toe” ( in het Ivriet: ‘magia lahem’), vanwege het anti-semitisme in Frankrijk.Wat zijn/waren de favorieten?Brazilië: dat is geen wonder met alle grote sterren en heel aantrekkelijk voetbal. Er zijn hier ook veel Braziliaanse ‘oliem’. Men houdt ook van de Zuid-Amerikanen. Deze mensen zijn open, warm en ze hebben ‘pilpel’.Argentinië : bovenstaande argumenten gelden ook voor hun, en de economische situatie die ik al eerder heb genoemd.Italië : het land is een van de landen rondom de Middelandse Zee, een soort verwant. Ook hier geldt: men houdt van het Italiaanse voetbal, en van het Italiaanse karakter dat veel weg heeft van dat van de Israëli.Spanje en Portugal: spelen gewoon aantrekkelijk voetbal.In het algemeen kun je zeggen dat men in Israël niet van het Europese voetbal houdt, met name omdat er zo &ldquogeprogrammeerd”, zo weinig spontaan gespeeld wordt.Landen zoals Japan en Zuid-Korea krijgen door hun snelheid en behendigheid ook veel sympathie. En dan heb je natuurlijk onze Turkse vrienden, ook zij krijgen veel sympathie. Trouwens, men is vóór elk elftal dat alles geeft om een wedstrijd te winnen.Ook hier kijken groepen supporters met elkaar in de kiboets of in de pub. Sommige mensen nemen vrij van hun werk, maar de meeste mensen kijken met een half oog naar de televisie op hun werk, en ‘s avonds naar de samenvattingen.Ik wil ook iets vertellen over sport in het algemeen. Israël speelt namelijk in de verschillende Europese liga’s, en dat levert problemen op daar veel teams niet naar Israël willen komen vanwege de veiligheidsituatie. Was het verleden jaar Hapoel Tel-Aviv voetbal dat geen thuiswedstrijden mocht spelen (Milaan), ik vrees het ergste voor dit jaar. In de krant stond dat ook Ashdod in het kader van de intertoto niet thuis mag spelen. De financiële klap is groot, niet alleen omdat er geen supporters kunnen komen kijken, maar ook omdat er geen eten en drinken wordt verkocht rondom de wedstrijd. Bovendien moet er een terrein gezocht worden waa