Oog om oog, voor altijd?

Palestijnen en Israëli’s doen al het mogelijke om niets te bereiken…Op 21 juni van dit jaar verscheen in de krant Washington Post een bijzonder artikel van de hand van de bekende Israëlische auteur David Grossman. Hoewel de erin genoemde gebeurtenissen inmiddels bijna een maand geleden plaatsvonden, president Bush zijn toespraak heeft gehouden en de politieke standpunten t.a.v. ‘overplaatsing’ van Palestijnen in een volgende fase zijn, hebben Grossman’s woorden niets van hun kracht verloren.

Opnieuw heeft de waanzin een overwinning behaald: de zoveelste voorzichtige stap voorwaarts in de knarsend-zwaar voortschrijdende onderhandelingen tussen Israël en de Palestijnen werd onmogelijk gemaakt door Palestijnse zelfmoordaanslagen…Een lid van Hamas blies zichzelf op in een bus in Jerusalem, waarbij hij 19 mensen om het leven bracht en 70 verwondde, vlak voor president Bush de toespraak zou houden waarin hij zijn voorstellen voor een voorlopige Palestijnse staat uiteen zou zetten. Op woensdag werd de toespraak opnieuw uitgesteld toen bij een volgende aanslag, ditmaal bij een bushalte in Jerusalem, 7 mensen gedood werden en meer dan veertig gewond raakten. De aanslagen verkleinen de kansen op een zelfstandige Palestijnse staat; op donderdag werd de toespraak uitgesteld tot de volgende week, maar het kan nog wel later worden.Niettegenstaande het barbaarse karakter van de aanslagen steunt, volgens een door de Israëlische krant Ha’aretz gepubliceerd onderzoek in de Palestijnse gebieden, meer dan 80 % van de Palestijnen de zelfmoordaanslagen op Israëlische burgers. Als dat werkelijk waar is, moeten we tot de conclusie komen dat de Palestijnen er dus werkelijk alles aan doen om nooit een eigen land te krijgen.Aan de andere kant valt niet te ontkennen dat de Israëlische regering in de hoek gedrukt wordt. Vastgeketend aan haar eigen aggressieve, mechanische, eendimensionale denkwijze verklaarde Israël onmiddellijk na de aanslag van dinsdag dat er nog harder zou worden opgetreden. Van nu af aan, zei de regering, zal Israël na elke aanslag de Palestijnse gebieden opnieuw bezetten, en het leger zal de gebieden niet snel weer verlaten. "Het leger zal in de gebieden blijven tot het terrorisme stopt," in de officiële bewoordingen van het Israëlische kabinet.Aangezien in de nabije toekomst de terreur niet zal stoppen, en dat zal zeker niet gebeuren zolang er geen politieke basis is om de Palestijnen een onafhankelijke staat te geven, betekent dit dat de Israëlische regering besloten heeft het gehele gebied dat nu onder Palestijns bestuur staat, te heroveren, en kan er dan ook zeker van zijn dat de terreur zal voortduren.Waarom is Hamas, dat er op uit is Israël te vernietigen, er zo op gebrand om de belangen van het Palestijnse volk als geheel schade te berokkenen? Omdat Hamas bevreesd is voor de hervormingen die de Palestijnse leider Jasser Arafat binnenkort gedwongen zal zijn door te voeren, hervormingen die paal en perk zullen stellen aan de terroristische activiteiten van Hamas.Hamas maakt zich ook zorgen omdat Egypte, Jordanië en Saoedi Arabië in hun opstelling om het terrorisme te bestrijden zich dichter naar de Verenigde Staten en Israël bewegen. Het onmiddellijke doel van Hamas is, Israël te forceren de Palestijnse autoriteit aan te vallen en wellicht zelfs de eronder ressorterende gebieden te heroveren, en dat op zo’n wijze dat deze relatief gematigde Arabische staten geen andere keus hebben dan terug te keren naar hun vroegere extremistische standpunt.De vraag doet zich voor waarom het Israëlische kabinet, onder leiding van eerste minister Ariel Sharon, Hamas in de kaart speelt. Het antwoord? Omdat niemand gelooft dat er aan Palestijnse kant een gesprekspartner te vinden zal zijn, en omdat er in het kabinet mensen zitten die elk werkelijk compromis dwarsbomen. Maar vooral omdat de Israëlische regering verward en wanhopig is en niet meer weet hoe het verder moet.israel is zelfs zo de weg k