Mag er gelachen worden om Hitler? Die vraag stelde de redactie van joods.nl in de laatste nieuwsbrief, als reactie op de satirische film die Dani Levi maakte over de nazi-leider die zes miljoen Joden liet vermoorden. Een greep uit de (ingekorte) reacties die binnenstroomden.
"Voor mij is het een absurde gedachte om de vraag te stellen of er inmiddels gelachen mag worden om Hitler. Zolang er nog mensen zijn, die de gevolgen meedragen door toedoen van Hitler is het naar deze mensen toe beledigend om zelfs maar de vraag te stellen."
"Naar mijn mening mag er nooit gelachen worden om Hitler. Het is te erg voor woorden wat er toen gebeurd is en daarover kun je nooit en te nimmer lachen."
"Wij allemaal vinden een satirische film over Hitler beneden elk peil. Wie zoiets bedenkt is zelf van zeer laag niveau."
"Lachen is gezond. G’d lacht zelfs over de goddeloosheid. Toch..lachen om een film over Hitler..valt er iets te lachen dan?"
"Als lid van de naoorlogse generatie heb ik me al jarenlang een cynisch en sarcastisch gevoel voor humor aangeleerd om met de nazitijd en haar gevolgen voor ook mijn familie om te gaan. Ik ben echter de mening toegedaan dat satirische films over Hitler pas kunnen als de generatie die het echt heeft meegemaakt niet meer in leven is. Het is nu echt nog te vroeg en nog steeds te pijnlijk."
"Hitler is de moeite niet waard om een film over te maken, gezien het feit dat vele familieleden alleen al bij het horen van zijn naam terug in hun verdriet om vermoorde familieleden worden gesleurd. Dus eigenlijk walgelijk dat er geld voor het maken van zo`n film wordt uitgegeven, stort het beter in een fonds voor oorlogslachtoffers."
"Alleen de vraag al! Absurd. Wat die man heeft veroorzaakt geeft eerder
aanleiding tot eeuwige tranen. Elke satire over hem bewijst de
onnozelheid van de bedenker van die satire. Bij sommige lieden ‘heelt de
tijd alle wonden’, zoals bij Altzheimer patiënten het verleden
verdwijnt. Vergeven en vergeten is hier niet mogelijk. Hoe kan men
vergeten wat aan zovelen is aangedaan. Hoe kan men vergeven wat aan
zoveel anderen is aangedaan. Je kunt niet vergeven namens een ander,
niet kleineren wat hen is aangedaan, niet belachelijk of lachwekkend
maken wat in de duistere nazi-tijden gebeurde onder leiding van deze
‘Führer’. Misschien is er een plek waar Hitler met zijn ideeën gewaardeerd en
toegelachen wordt: bij de Iraanse president Mahmoud Ahmadinejad."
"Van mijn vader’s familie zijn ruim 60 mensen niet teruggekomen. Ik ben geboren in 1958 en ben lang getuige geweest van het verdriet van mijn vader. Toch vind ik het niet erg dat er nu een satire is gemaakt over de man die zoveel leed heeft veroorzaakt. Integendeel. Er zijn nog altijd mensen die hem vereren en ik denk dat het beter is om hem voor hen belachelijk te maken, zodat ook zij zien dat het eigenlijk maar een raar ziek mannetje was. Er is genoeg gehuild, laten we er nu maar om lachen en zorgen dat het echt nooit meer zal gebeuren. Ik heb de film niet gezien en weet ook niet of ik hem zal gaan bekijken, wellicht zou ik dan een heel andere mening hebben…"
"Tuurlijk mag er gelachen worden om Hitler. Humor is namelijk ook een middel om het verleden te verwerken. Als deze film ergens in Gelderland draait, ga ik zeker kijken! Klinkt kort, maar dat is gewoon alles wat ik erover te zeggen heb. Misschien zien we over 30 jaar een film waarin een Palestijnse filmmaker de niet altijd even mensvriendelijke praktijken van Israël aan de kaak stelt, want laten we met z’n allen eerlijk zijn, wat Israël doet kan ook lang niet altijd door de beugel, toch?&qu
