Een Ander Joods Geluid maakt zich schuldig aan een jij-bak
De manier waarop Israël de Palestijnen behandelt, is niet vergelijkbaar met de wijze waarop de Nazi’s stelselmatig de Joden vernietigden. Een Ander Joods Geluid maakt zich schuldig aan geschiedvervalsing, vindt Ronny Naftaniel.
Op tweede kerstdag hield de voorzitter van Een Ander Joods Geluid (EAJG) bij het voormalige kamp Westerbork een toespraak over schending van de mensenrechten door Israël. Zowel de inhoud van de toespraak als de keuze van de plek leverde kritiek op van tien Joodse organisaties, waaronder CIDI, en vijftien overlevenden van het kamp: “Door Israël bij het voormalige kamp in de beklaagdenbank te zetten wordt bedoeld of onbedoeld een directe link gelegd tussen het Israëlische optreden jegens de Palestijnen en de uitroeiingspolitiek door de Nazi’s jegens de Joden”. In de Volkskrant van 29 december verweert Jaap Hamburger, bestuurslid van EAJG, zich tegen deze beschuldiging door de aanval te kiezen. CIDI en de anderen zouden in juli 2006 de Dokwerker misbruikt hebben door daar voor Israël te demonstreren en ze zwegen toen Sjaron in Auschwitz memoreerde dat Israël het enige land is waar Joden zich kunnen verdedigen. CIDI zou alleen maar boos worden als historische plaatsen gebruikt worden voor kritiek op Israël, maar niet als Israël geprezen wordt, aldus Hamburger.
Hamburger past een merkwaardige discussietechniek toe. Zonder een spoor van zelfkritiek te tonen, bedient hij zich van een jij-bak. Vervolgens delegitimeert hij aan de hand van onjuiste veronderstellingen zijn critici. Laten we daarom bij de feiten blijven en vaststellen dat de toespraak die de voorzitter van EAJG, Max Wieselmann, bij Westerbork hield, de volstrekt misplaatste associatie opriep dat Israël handelt als de Nazi’s. Het hek dat Israël op de Westelijke Jordaanoever aan het bouwen is, deed Wieselmann denken aan het prikkeldraad van kamp Westerbork. De ‘Untermenschen’ van nu zouden volgens hem de Arabieren zijn. En tot slot zag Wieselmann het ‘getreiter’ van de Palestijnen en ‘het vernietigen van hun normale leven’ als een potentiële voorloper van een nieuwe holocaust.
Wieselmann had kunnen weten dat een aantal oud-kampgevangenen en anderen boos zou worden. Met deze vergelijking vervalste hij de geschiedenis. Vrijwel niets wat zich voordoet aan hedendaagse schendingen van mensenrechten of onderdrukking, hoe afschuwelijk ook, is vergelijkbaar met de systematische en fabrieksmatige moord op een heel volk door de Nazi’s. Door die vergelijking toch te maken, neem je de waarschuwende werking weg van de Tweede Wereldoorlog, dat racisme in zijn meest extreme vorm tot volkerenmoord leidt. Door bovendien deze vergelijking te maken met gedragingen van Israël, speel je (ongetwijfeld onbedoeld) in op het vooroordeel dat bij sommigen leeft, dat de Joden hun lot aan zich zelf te wijten hebben. Ook als omgekeerd Israëlische politici de daden van Palestijnen vergelijken met die van de Nazi’s moet dit worden afgewezen. Anders dan Hamburger beweert, heeft CIDI voor die politici geen enkel begrip, tenzij het hen erom gaat aan te tonen dat er Arabische en Iraanse leiders zijn, die Israël met inwoners en al willen