Stemmen, zeker, maar op wie?

Shalom Pront was bij een bijeenkomst van Amram Mitzna, de nieuwe hoop van de Israëlische PvdA, om zijn programma te horen en ook om vragen te stellen.

Ik wil precies weten voor wat ik ga stemmen, want ik neem mijn democratische privileges zeer ernstig. Ik ben ook zeer verontrust door moeilijke situatie Israël op het ogenblik in verkeert, en daarom wil ik elk van de voornaamste kandidaten uithoren voordat ik mijn biljet in de stembus deponeer.Ik moet wel zeggen dat ik, door alles wat ik van heb had gehoord, al een zeer gunstige indruk had van Mitzna. Dat wil zeggen, als ik de Israëlische media mag geloven, maar ik heb geen enkele reden om aan hun reportages te twijfelen. Natuurlijk doen ze het nodige dat ik volstrekt onacceptabel vind, en ik ben waarschijnlijk niet de enige, maar ze zijn toch vrij en onafhankelijk, behalve dan dat de persoonlijke mening van sommige journalisten nogal eens doorschemert in zijn artikel.Stel je voor wat er zou gebeuren als je een Israëlische journalist voorschrijft wat zijn opinie zou moeten zijn. De wereld zou te klein zijn om zijn protesten te bevatten!Een van de opvattingen van Mitzna die ik bedoel, is die over het ontmantelen van Israëlische nederzettingen in de Gazastrook. Daar heb ik een goed gevoel over. Niet omdat ik denk dat die nederzettingen daar wel of niet zouden moeten zijn, want ik heb daar geen uitgesproken mening over, maar vanwege het feit dat hij dit besluit van te voren bekend maakt. Niemand, en Hamas, Hizballah en Arafat al helemaal niet, kan beweren dat Mitzna zich heeft laten wegjagen door hun niet aflatende dodelijk geweld.Dat is immers wat er gezegd werd toen Ehud Barak "terugtrok" uit Libanon. Daaraan ontleenden voornoemde organisaties destijds veel kracht. Tegen elkaar en tegen de hele wereld zeiden ze: "Zie je wel, we hebben ze bang gemaakt, en als we dit nog een tijdje volhouden zullen ze vanzelf wel de benen nemen."Maar in een situatie zoals nu die van Mitzna kunnen ze niet dezelfde interpretatie hanteren. Ze kunnen natuurlijk wel wat anders verzinnen om er zodoende psychologisch voordeel een slaatje uit te slaan. Dat zijn ze aan zichzelf verplicht. Ze zijn in een (door henzelf verklaarde) oorlog. Met Israël.We moeten maar afwachten en zien hoe dat afloopt.Een andere verklaring van Mitzna die ik opmerkelijk vond was zijn suggestie hoe de Arbeiderspartij zou moeten stemmen over de Staatsbegroting voor 2003.Er bestaan 3 mogelijkheden van stemmen, maar Mitzna sprak alleen over vóór of tegen. "Jullie moeten kiezen tussen twee kwaden", zo sprak hij de Knessetleden van de Arbeiderspartij toe. "Wij moeten stemmen voor de minst slechte optie. En dat betekent dat wij vóór de begroting moeten stemmen." Men kan zich natuurlijk ook onthouden van stemmen, maar over deze mogelijkheid had Mitzna het niet. Deze manier van stemmen is een zwaktebod en duidt op eigenbelang. Maar enkele van de Knessetleden deden het toch. Zij zijn bezig zichzelf te redden, niet de staat.Om terug te komen op Mitzna: ik vind dat hij gelijk heeft. Om te beginnen laat hij zien dat hij in staat is tot goed nadenken en verantwoordelijkheid neemt voor dat waartoe hij besluit. Dat is erg belangrijk voor iemand zoals ik, die overweegt op hem te stemmen.Maar ik ben er helemaal niet zeker van dat alle Knessetleden van de Arbeiderspartij achter hem staan. Ik verdenk ze ervan dat ze andere prioriteiten hebben. Het zijn die andere partijleden die mij bang maken.Op de partijbijeenkomst die ik bijwoonde werden vele vragen op Mitzna afgevuurd. En Mitzna’s antwoorden, logisch en ernstig als ze waren, maakten mij één ding duidelijk: ongeacht wie er premier van Israël wordt, hij zal in ieder geval moeten bepalen op welke manier Israël moet reageren op aanslagen en andere gewelddadige acties van het Arabische bevolkingsdeel, in elk geval voor zover die rechtstreeks tegen Israëlische burgers zijn gericht.Dit werd overduidel