Op naar de 17de Knesset

Wat is dit nou weer? Gaat Israël binnenkort de 16de Knesset kiezen en begint-ie over de 17de? Of weten we tegenwoordig niet meer wat er in Israël aan de hand is?

Geduld is wat je moet hebben. Dat is het advies dat je gegeven wordt wanneer je contact opneemt met bevriende politieke krachten in Israël. En waarom moet je dan geduld hebben, vraagt u zich misschien af. Ik wens niet te accepteren dat een lid van mijn Knesset weg komt met de uitspraak dat hij geen boodschap heeft aan een vonnis van het Hoog Gerechtshof. Ik word ziek van ‘Fuad’ Ben-Eliezer, voorman en voormalig partijleider van mijn Avodah, wanneer hij zegt Mitzna niet aan te zullen doen wat Mitzna hem heeft aangedaan. Hij bedoelt dat hij geen campagne tegen Mitzna zal voeren. Thanks for nothing Fuad. Ik walg van de corruptie in de Likud voorverkiezingen en weet niet of ik lachen of huilen moet wanneer Shas’ Rav Josef aan politiek concurrent Kadouri, ook een rabbijn, vraagt zich terug te trekken uit de verkiezingsstrijd omdat deelname van Kadouri slecht is voor de gezondheid van Josef. En dan kan je op de web site van Shas nog lezen dat God wil dat je op Shas stemt. God verhoede, zou ik zeggen.Israël maakt hele moeilijke tijden door. Er wordt armoede geleden. Het is het gevolg van een combinatie van internationale en lokale omstandigheden. Het zijn dus de lokale omstandigheden die aangepakt moeten worden. Ook hier kunnen de internationale omstandigheden alleen als excuus dienen maar niet bijdragen aan een verbetering van de situatie, En omdat er geen enkele reden is te vermoeden dat de 16de Knesset meer verantwoordelijkheidsgevoel zal demonstreren dan de huidige of 14de, ongeacht de uitslag van de verkiezingen, bericht ik u liever over wat u na de verkiezingen aan burgerlijke actie kunt verwachten. En ja: uiteraard ga ik desondanks wel stemmen.Hoewel je doet alsof je gewend bent aan de aanslagen ("ik check of familie, vrienden en bekenden…"), gebiedt de eerlijkheid je toe te geven dat het verlies van leven en levensgeluk je iedere keer weer raakt. Zo’n 20-jarige Mazal Orkabi uit Holon, die net haar dienstplicht had volbracht en had besloten bij te tekenen. Of Meir Haim, die veertien kleinkinderen zonder saba achterlaat. Dat deze ellende zich politiek alleen lijkt te vertalen in het bedienen van gevoelens van Arabierenhaat, is wat mij betreft niet minder verdrietig. Niet alleen de aanslag verspilt levens, de reactie van "de politiek" doet dat ook, zij het vooral in overdrachtelijke zin.Toen ik van de actie hoorde die nu wordt voorbereid, dacht ik aan mijn "cadeautje" aan de Israëlische kiezer van twee jaar geleden: de maspik achshav button. ‘t Zegt zoveel als: ‘nu ben ik het zat! Helaas is het idee toen niet overgenomen. Gelooft u mij: wanneer ik één button op straat had gezien in die dagen, had ik u ?verblind door succes ? gerapporteerd over het enorme succes. Het mocht niet zo zijn.De nieuwe actie wordt georganiseerd door twee verontruste kiezers: Yair P. En Bram S. Yair was de organiserende kracht achter de Shalom chawer stickers die massaal opdoken na de moord op Rabin, z.l. Zij (P. en S.) willen een aantal eenvoudige doelen realiseren: 1) Alle zittende (en voormalige) Knesset-leden worden gediskwalificeerd zich kandidaat te stellen voor het Knesset-lidmaatschap en 2) Geen politici met een verleden als beroepsmilitair. Zij geven als eerste toe dat met deze lijn ook enkele goede leden het veld zullen moeten ruimen. Maar ja: waar gehakt wordt moeten spaanders vallen. Uiteraard behoeft het plan nog nadere uitwerking, maar de lijn is helder en de richting is goed.Het worden politiek interessante tijden. Ik raad u dan ook aan joods.nl in de gaten te houden.